به گزارش ۸دی نیوز، پیک دانشجو نوشت:

در این نوشته به بررسی گفتمان اعتدال در دولت یازدهم پرداخته می شود. در ابتدا به سخنان روحانی در جمع نمایندگان مجلس اشاره میکنیم که در ارتباط با گفتمان اعتدال گفتند: ما به موضوع اعتدال اعتقاد داریم و برای ما مهم نیست که افراد دارای چه سلیقه‌ای هستند و همین که فردی قانون اساسی، انقلاب، مقام معظم رهبری و امام خمینی(ره) را قبول داشته باشد، کافی‌ است و گرایش‌های سیاسی وی برای ما مهم نیست و از توان همه باید استفاده کرد.

این گفتمان همان شعاری بود که مردم ایران با این اعتقاد و این روش به آن اعتماد کردند! گفتمانی که مدعی بود حرف جدیدی در فضای سیاسی کشور دارد. البته آن هم با رای کاملا شکننده!

حال سوال اساسی اینجاست آیا واقعا گفتمانی به نام اعتدال در جریان سیاسی کشور داریم یا خیر؟

با این که حقیر به سخنان جناب زیبا کلام اعتقادی ندارم ولی ایشان سال ۹۲ حرف جالبی زدند! که دوباره مطرح کردن آن بی ربط به موضوع اصلی ما نیست!

صادق زیبا کلام گفت: این بدیهی است آقاجان!… همه حرف من این است که در سال ۸۴، ۱۸ میلیون نفر از عملکرد آقای خاتمی و هاشمی رفسنجانی راضی نبودند و به آقای احمدی‌نژاد رای دادند. در سال ۷۶ بیست میلیون نفر از وضعیت موجود راضی نبودند و به آقای خاتمی رای دادند. در ۲۴ خرداد هم ۱۹ میلیون نفر از عملکرد اصولگرایان راضی نبودند و به آقای روحانی رای دادند. زیباکلام گفت: مهم آن است که در کنج یک اداره‌ای ننشینیم و فکر کنیم نظریه اعتدال را طراحی کردیم و توانستیم پیروز انتخابات باشیم! من قائل به گفتمان نیستم. من به این معتقد هستم که یک واقعه‌ای اتفاق می‌افتد و بعد اساتید علوم سیاسی شروع به نظریه‌پردازی می‌کنند و این درست نیست. حالا آقای روحانی رای آورده و ما شروع به نظریه‌پردازی می‌کنیم.

حال اگر برطبق گفتمانی که روحانی عنوان کردند: افراد با همه سلایق در صورتی که رهبری را قبول دارند، مورد قبول اعتدال هستند. چطور از اول حضور دولت ایشان! مجالس و ضیافت های دولتی آن ها شده است محفلی برای اصلاح طلبانی که همچون زیبا کلام اعتقادی به این گفتمان ندارند و فقط آن را یک ریسمانی برای بالا آمدن از سیاه چال خود دانستند. اصلاح طلبانی که این مجالس را محفلی برای عقده گشایی های خود انتخاب کرده اند!

اگر دولت روحانی اعتقاد به اعتدال داشت! چطور روسای ستاد انتخاباتی آن ها افرادی هستند از جنس اصلاح طلبانی که اعتقاداتی همچون اعتقادات زیباکلام دارند! در همین اخرین ضیافت های افطاری سیاسی استان گیلان در یکی از شهرهای شرق گیلان! مشاورفرماندار و رییس ستاد انتخاباتی روحانی گفت: هربار که یک دولت از گفتمان اصلاح طلبی و اصلاحات بوده یک ضرب انتخابات را پیروز شده و با اشاره به دهمین انتخابات ریاست جمهوری کشورگفت: آن یک دوره ای هم که دوستان برنده شدند با اما،اگر و تبصره بوده و من افتخار می کنم،جزو خانواده ای هستم که از گفتمان اعتدال گرایی و اصلاح طلبی دفاع می کنم!

می بینیم که در سخنان جناب مشاور و رییس ستاد روحانی در یکی از شهرستان های شرق گیلان! خود اعتقادی به گفتمان اعتدال ندارد!  و علت پیروزی را در گفتمان اصلاح طلبی و اصلاحات می داند و در یک اظهار نظر تاریخی گفتند: در تاریخ جز اصلاح طلبان کسی پیروز انتخابات نبوده است.

وقتی ما از گفتمان‌ها صحبت می‌کنیم، مقصود گفتمان‌هایی است که برای خودشان هویتی مجزا دارند. خب، گفتمان اعتدال در یک تعریف هویت مستقلی دارد؟ یعنی قسمت‌هایی معتدل از گفتمان اصولگرایی را نگه می‌دارد و قسمت‌هایی معتدل از گفتمان اصلاح‌طلبی را؛ این جمع، جمع جبری است و جمع کیفی نیست؛ مثلا شما برای وزارتخانه‌ها ترکیبی عمل می‌کنید؛ با انتخاب مسئول وزارتخانه از یک گروه خاص، حتی وارد یک گفتمان می‌شوید؛ این نوع جمع، گفتمان اصیل نیست!

گفتمانی که در ظاهر استفاده از همه جناح های سیاسی را سرلوحه خود قرار داده است ولی در باطن می بینیم وزرا و کابینه ای که انتخاب شده اند! افرادی هستند که وابستگی شدید به اصلاح طلبان و کارگزاران دارند!

گفتمانی که کابینه اش خاتمی را سید خود میدانند و در سخنانشان صحبت از رفع حصر سران فتنه می کنند!

با این سخنان گفته شده در این نوشته نتیجه را به شما مخاطبین گرامی واگذار میکنیم! وسوالی که همچنان بی جوابست!

آیا گفتمان اعتدال همان اصلاح طلبی است؟آیا می‌توان این گفتمان را با گفتمان دولت‌های آقای هاشمی و خاتمی یکسان دانست؟ آیا آنها براساس شرایط اضطرارمرزهای گفتمان‌های اصلی را درهم تنیده اند!؟