به گزارش ۸دی نیوز، صنعت گردشگردی و توریسم از دیر باز همیشه مورد توجه دولت ها بوده است، این توجه می تواند هم از جنبه اقتصادی برای جذب سرمایه و هم از جنبه فرهنگی-اجتماعی برای تقویت روحیه و نشاط مردم جامعه مورد بررسی قرار گیرد.

در ایران هم جاذبه های گردشگری کم نبوده، به خصوص در گیلان هم با وجود دریای خزر و کوه های پراکنده، در این موقع از سال گردشگران زیادی از داخل و خارج کشور از این جاذبه های توریستی استفاده می کنند.

اما در مقابل مهمترین عاملی که موجب دفع گردشگران و مهمانان و مسافران می شود، عدم امکانات کافی و بهداشت نامناسب محیط بوده که همه در این باره توافق نظر دارند.

در سواحل استان گیلان علی رقم فراهم نمودن مکان هایی تحت عنوان تفرجگاه برای گردشگران و دریافت مبالغی به عنوان ورودی؛ در مقابل با کمترین امکانات بهداشتی مواجه هستیم و این موضوع را در ذهن متبادر می سازد که اسقرار این تفرجگاه ها صرفا به عنوان یک منبع سودآوری بوده و هیچگونه احترامی به سلامت روانی و جسمی گردشگران قائل نیستند.

اولین حالتی که در ذهن از آلودگی محیط برداشت می شود، شاید به خطر افتادن سلامت جسمی افراد باشد اما لایه های زیرین این آلودگی ها برهم خوردن آرامش روانی جامعه است.

محیط زیبایی که با وجود زباله به چشم اندازی زشت تبدیل شده، سرویس های بهداشتی که از محیط آلوده تر است، نبود مکانهایی برای استحمام بعد از شنا و….باعث بروز عصبانیت، خستگی، تلف شدن وقت، ناراحتی در تفریح و…. که در نهایت ارضا نشدن فراقت و برگشت یک فرد خسته تر و عصبانی به جامعه را در پی دارد.

البته نباید فراموش کرد که برخورداری از محیط پاکیزه و چشم اندازی زیبا چه در کنار سواحل و دیگر مناطق، فقط نباید بر دوش یکسری از مسولین و سازمان های دولتی و خصوصی باشد، بلکه باید به این سطح از شعور اجتماعی رسید که حتی با نبود سطل های زباله هر فردی در هر شرایطی زباله خود را جمع آوری کرده و در پایان گشت و گذار خود، در منطقه ای که دارای سطل زباله است انتقال دهد.

با این دیدگاه که هر شخصی در جامعه خود را مسئول بداند و به دنبال مسئول نگردد، نیمی از مسیر پیشرفت به یکباره طی شده است.

پس باید اینگونه گفت که پیگیری این موضوع باید بیشتر مورد توجه مسئولین، نهادهای مربوطه و همه مردم جامعه قرار گیرد.