به گزارش ۸دی نیوز به نقل از خیبرآنلاین، مذاکرات هسته ای در دولت یازدهم به روزهای سرنوشت ساز خود نزدیک شده و پس از چند بار تمدید از زمان توافق ضعیف ژنو، اعلام شده که قرار است تا روز سه شنبه ۱۶ تیرماه به جمعبندی نهایی برسد و چنانچه در این روز نیز، “توافق خوب” به دست نیاید، بازهم “دوران تمدید” به مدت ۵ ماه ادامه پیدا خواهد کرد.
در این روزها آنچه که از سوی رسانه های پرشمار بین المللی وابسته به دستگاه تبلیغاتی صهیونیستی – آمریکایی مشاهده می شود، فضاسازی روانی در حاشیه مذاکرات و پررنگ کردن مسایل جزیی و انحراف افکار عمومی مردم ایران از موضوعات اصلی است.

به عنوان نمونه، یکی از مسایلی که این روزها بخش قابل توجهی از اخبار رسانه ها و اظهارات دیپلمات های ۱+۵ را از آن خود کرده، تمرکز بر این مساله انحرافی است که: “اگر ایران و ۱+۵ به توافق برسند، ما چیزی را امضا نمی‌کنیم چون این یک معاهده و پیمان‌نامه نخواهد بود”!

این موضوع فرعی و کاملا انحرافی در داخل کشور نیز منجر به واکنش های متفاوتی شده است اما مساله مهم و اصلی این است که امضاشدن یا نشدن هر توافق اعلامی، تنها به اندازه خود آن اهمیت دارد نه بیشتر. به عبارت دیگر، وقتی متنی دارای جنبه های تعهدآور و حقوقی باشد و میان طرفین موضوع، به عنوان یک سند مشترک و اجرایی اعلام شود، حتی اگر پای آن امضایی نیز صورت نگیرد، چیزی از بار حقوقی آن کاسته نمی شود.

به عنوان مثال، توافق ضعیف ژنو (برنامه مشترک اقدام) یک توافق حقوقی و تعهدآور بود که در تاریخ ۳ آذرماه ۹۲ قرائت شد و البته به امضای طرفین هم نرسید، اما همین توافق، موجب شد تا طرفین، به ویژه طرف ایرانی، موظف به اجرای تعهدات خود شود.

توافق فاجعه بار لوزان نیز مانند توافق ضعیف ژنو بود با این تفاوت که طرف ایرانی جهت گریز از فشار افکار عمومی، آن توافق را صرفا یک بیانیه مطبوعاتی خواند که طبیعتا با امضایی نیز همراه نشده بود اما همینک و در مذاکرات جاری، علنا اعلام می شود که در لوزان، بر سر بسیاری از موضوعات توافق شده و اگر تیم مذاکره کننده کشورمان خواهان توافق نهایی است، باید بر توافقات لوزان پایبند باشد.

بنابراین، توافق احتمالی نهایی، چه به امضای طرفین برسد و چه نرسد، پس از قبول متن آن از سوی تیم مذاکره کننده ایران و ۱+۵، به عنوان یک سند حقوقی بین المللی و لازم الاجرا شناخته خواهد شد و موضوع “عدم امضای آن” تنها برای انحراف افکار عمومی ملت ایران جهت کاهش فشارها و انتقادهای احتمالی پررنگ شده است.

به عبارت دیگر، متن توافق برای طرفین تعهدآور خواهد بود نه امضای سیاسی پای آن. لذا، اگر موضوع لغو همه و یکجای تحریم ها از روز قرائت توافق و همزمان با اجرای تعهدات ایران در متن موجود باشد و به جای بازی با کلمات به نفع طرف عهدشکن و غیرقابل اعتماد آمریکایی و استفاده از عبارات چندپهلو و قابل انواع تفاسیر (مانند آنچه در ژنو و لوزان نوشته شد)، خطوط قرمز در اختیار تیم مذاکره کننده با صراحت و شفافیت مکتوب شود، امضا یا عدم امضای آن درجه اهمیت کمتری خواهد داشت.

با این حساب، مجددا تیتر مهمترین خطوط قرمزی که باید در هر توافق احتمالی مورد توجه قرار گیرد، در ادامه منتشر می شود و یادآور می شود که اولا، لیست خطوط قرمز بیشتر از این موارد است. ثانیا، انچه که از سوی ملت ایران مورد مطالبه قرار خواهد گرفت، همین مسایل است نه موضوعات فرعی و انحرافی.

– عدم پذیرش محدودیّت بلندمدّت: تعیین اعدادی مانند ۱۰ سال و ۱۲ سال و… برای ملت ایران غیرقابل قبول است.

– عدم توقف تحقیق و توسعه و ساخت و ساز: در دوران محدودیت کوتاه مدت نیز باید کار تحقیق و توسعه و ساخت و ساز ادامه پیدا کند.

– لغو تحریم‌های اقتصادی و مالی و بانکی شورای امنیّت، کنگره‌ و دولت آمریکا در لحظه اعلام موافقتنامه: ظاهرا یکی از دلایل اعلام خبر عدم امضای توافق نهایی و فضاسازی برخی سازشکاران داخلی نسبت به آن، به این جهت بوده است که اعلام شده بود تحریم ها باید در لحظه امضای موافقتنامه لغو شود و حالا می خواهند با انتشار این خبر، این خط قرمز اعلامی را دور بزنند.

– لغو تحریمها نباید به اجرای تعهّدات ایران مشروط شود: اینکه مانند توافق فاجعه بار لوزان گفته شود که لغو تحریم ها، پس از انجام تعهدات ایران و بعد از راستی آزمایی توسط آژانس بین المللی انرژی اتمی صورت خواهد گرفت، هرگز قابل پذیرش نیست.

– عدم پذیرش موکول کردن اقدامات ۱+۵ به گزارش آژانس: آژانس بین المللی انرژی اتمی طی سال های گذشته نشان داده که هرگز مرجع قابل اطمینانی نیست؛ ارسال اطلاعات دانشمندان هسته ای کشورمان برای سرویس های جاسوسی و ترور آنها توسط شبکه تروریسم دولتی آمریکا و رژیم صهیونیستی و انگلیس نمونه ای از این عدم خوشبینی به آژانس انرژی اتمی است.

– عدم پذیرش بازرسی های غیرمتعارف از افراد و مراکز: بازرسی از مراکز نظامی و امنیتی و مناطق خاص و حساس کشورمان و نیز، مصاحبه و بازجویی از دانشمندان و فرماندهان ایران اسلامی به هیچ وجه قابل قبول نیست.

– و خطوط قرمز دیگری که به صورت کاملا شفاف و غیرقابل تاویل در اختیار تیم مذاکره کننده دولت یازدهم قرار دارد

لازم یادآوری است که چنانچه مسایل فوق الذکر به صورت دقیق و صحیح در متن توافق احتمالی نوشته شود، دیگر امضای توافق اهمیت کمتری پیدا خواهد کرد اما اگر در متن نوشته شود که مثلا، لغو تحریم ها از روز امضای توافق… و از روز امضای توافق خبری نباشد، این توافق، قطعا “توافق بد” و غیرقابل قبول خواهد بود.

بدین ترتیب، توافق نهایی با هر مدلی، با امضا یا عدم امضای آن از سوی طرفین، با هر نوع ادبیات و فکت شیت و گزاره برگی، تحت هر عنوانی اعم از بیانیه، تفاهم و… تنها در شرایطی از سوی مردم و نظام جمهوری اسلامی قابل قبول و پذیرش خواهد بود، که خطوط قرمز اصلی اعلام شده، در آن رعایت شده باشد. اگر این موارد رعایت شود، می توان به آن عنوان “توافق خوب” را نهاد.

طبیعی است در غیر این صورت، “توافق بد” نامیده خواهد شد که باید در همان وین و تنها به عنوان یک متن سازشکارانه باقی بماند و در بین ملت انقلابی و نظام پرقدرت و باثبات جمهوری اسلامی کمترین جایگاه و پشتوانه ای نخواهد داشت.