به گزارش ۸دی نیوز به نقل از پایگاه خبری افق انزلی ،شهرهای گردشگر پذیر همواره در ماه مبارک رمضان با چالشهایی جدی در زمینه روزه خواری در انظار عمومی روبرو هستند که خوشبختانه بندرانزلی اقدامات خوبی جهت فراهم شدن فضایی مناسب برای خورد و خوراک مسافران انجام شده است و بنرهایی هشدار دهنده جهت حفظ شان ماه مبارک رمضان و احترام به روزه دارن در سطح شهر نصب گردیده است.

اما نکته ای که شاید از چشم بسیاری از مسوولین پنهان مانده باشد ،روزه خواری در بازارهای شهر و در مقابل چشم روزه داران است ،افرادی که به بهانه مسافر بودن با در دست داشتن بطری آب معدنی و خوراکی در حین راه رفتن در بازارها به روزه خواری مشغول هستند که در جای خود نیازمند برخوری جدی و قاطعانه می باشد.

اینگونه مسایل نه تنها توهین به روزه داران می باشد ،بلکه در صورت عدم برخورد به مسافران اینگونه القاء می کند که هر خلاف و گناه آشکار دیگری را می توانند در این شهر انجام دهند.

زیر پا گذاشتن حدود و مقررات، فرزند شوم هرج و مرج را در جامعه به بار می آورد. پس به حکم عقل می بایست اهرم هایی بازدارنده و مجازاتهایی پیش گیرنده برای متخلفان وضع گردد که دیگر کسی فکر سر پیچی از قانون در سر نپروراند و در نتیجه میل عمومی به هنجار شکنی از میان برود.

بد نیست توجهتان را به ماده ۶۳۸ قانون مجازات اسلامی جلب کنیم که می گوید:

“هر کس علنا در انظار عمومی و معابر تظاهر به عمل حرامی نماید علاوه بر کیفر عمل به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا ۷۴ضربه شلاق محکوم می گردد.”

بین یک عمل حرام و تظاهر به عمل حرام تفاوت وجود دارد. زمانی که یک فردی بر اثر بیماری توان گرفتن روزه را نداشته باشد عمل حرامی انجام نداده است اما اگر همین فرد در معبر و در انظار عمومی اقدام به خوردن و آشامیدن کند، عمل او تظاهر به روزه‌خواری است و این تظاهر به معنای آن است که عملی با قصد آشکار کردن صورت بگیرد.

ارتکاب عمل به صورت علنی و در انظار عمومی به معنای آن نیست که کسی شاهد عمل بوده باشد بلکه قابلیت عمل برای این که در معرض دید دیگران قرار بگیرد، کافی است.

به همین خاطر تظاهر به روزه‌خواری در یک خیابان بدون رفت ‌و آمد هم جرم است. شاید بتوان شکسته نشدن قبح عمل را حکمت این حکم دانست.

از نقطه نظر قوانین جزایی نیز(ماده ۲۱۴ مکرر قانون مجازات عمومی سابق و قوانین جزایی دیگر) مقصود از ارتکاب عمل به طور علنی، ارتکاب آن در ملأ و منظر عموم است؛ اعم از این که محل ارتکاب از اماکن عمومی یا اماکنی باشد که معد برای پذیرفتن عموم و مورد استفاده و مراجعه جمعی یا عموم مردم است ‏از قبیل بیمارستان‌ها، درمانگاه‌ها، سالن‌های نمایش، سینماها، بوستان‌ها، ‏کارخانه‌ها، موزه‌ها، پایانه‌های مسافربری، فروشگاه‌ها، اماکن فرهنگی، ‏اماکن ورزشی، کتابخانه‌های عمومی، مدارس، دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی و پژوهشی، ‏وسایل نقلیه عمومی( اتوبوس،تاکسی، مترو و…)، مؤسسات و سازمان‌های دولتی و عمومی و غیره.

به نظر می رسد که با وجود چنین قوانینی بازارهای انزلی و وضعیت مسافران در ایام ماه مبارک رمضان نیازمند نظارت بیشتری می باشد تا حقوق شهروندی مسلمانان و مردم روزه دار حفظ شود و حدود احکام الهی در یک جامعه اسلامی شکسته نشود.

در پیان باید گفت: ماه رمضان که از گرد راه می رسد عطر خوش بندگی و معنویت فضای عمومی جامعه را می آکند. اما حیف که همیشه (و در سالیان اخیر بیشتر) عده ای هستند که با روزه خواری در ملا عام و انظار دیگران، خواسته یا ناخواسته حرمت و قداست این حریم معنوی را می شکنند