به گزارش ۸دی نیوز، این بی‌تدبیری و کج سلیقگی ناشیانه موجب شده تا رسانه‌های آمریکایی- صهیونیستی و اروپایی به صورت یکطرفه ادعا کنند طرف ایرانی در زمینه اجرای پروتکل الحاقی (بازدید‌های سر زده و گسترده‌تر)، تعلیق غنی‌سازی ۲۰ درصد و کاهش سطح و اندازه غنی‌سازی زیر ۵ درصد، قول‌هایی به طرف غربی داده است.

متأسفانه همین اخبار نیز عیناً و به شکل انحصاری از سوی رسانه‌های ایرانی – اعم از اصولگرا و اصلاح‌طلب و… بازنشر داده می‌شود. دکتر ظریف روز گذشته در فیس‌بوک خود که تنها راه ارتباطی یکطرفه او با رسانه‌های ایرانی و افکار عمومی داخلی است! نوشت؛ «مذاکرات ژنو مفید و سازنده بود. توافق هم کردیم که بحث‌ها محرمانه بماند. محرمانه ماندن مذاکرات به معنای واهمه داشتن از افشای محتوای آن نیست.

اطمینان داشته باشید که هیچ نگرانی در مورد اعلام عمومی آنچه در مذاکرات طرح شد نداریم. اما هدف ما از این مذاکرات رسیدن به تفاهم است و نه بهره‌برداری‌های زودگذر تبلیغاتی. بنده و همکارانم آمادگی داریم که فشار تبلیغاتی را تحمل کنیم ولی به نتیجه مذاکراتی که با حقوق و منافع مردم ایران ارتباط دارد خدشه‌ای وارد نشود.»

ظریف می‌افزاید: طرحی که از سوی بنده در ابتدا ارائه شد و در طول دو روز مورد بحث قرار گرفت و توافق شد که در هفته‌های آتی در سطح کارشناسی مورد بحث بیشتر قرار گیرد، چارچوبی برای گفتگو و رسیدن به فهم مشترک ارائه می‌داد. این چارچوب که مورد توافق قرار گرفت رسیدن به تفاهم در مورد هدف مشترک، گام نهایی و اقدامات ابتدایی جهت اطمینان‌سازی متقابل بود.

وزیر امور خارجه گزارش‌های منتشره در رسانه‌های بین‌المللی را «جزئیات خیالی و حدس و گمان» خواند و آنگاه این شعر را به نقل از مثنوی معنوی نوشت که «سر غیب آن را سزد آموختن- که ز گفتن لب تواند دوختن». ظریف بلافاصله گفته که صهیونیست‌ها بیشترین واهمه را از موفقیت مذاکرات دارند.

وی ادامه می‌دهد: «مطمئن باشید که بنده و همکارانم آن چنان استوار و منطقی مذاکره کرده‌ایم که هیچ نگرانی از افشای مطالب مذاکرات نداریم.»

آنچه در این نوشته بی‌پاسخ مانده این سؤال است که «چارچوب برای گفت‌وگو و رسیدن به فهم مشترک» چه ارتباطی با مصادیق عنوان شده در رسانه‌های غربی دارد؟ آیا برای فهم مشترک لازم است ابتدا درباره پروتکل الحاقی و تعلیق طیفی از غنی‌سازی‌ها سخن گفت؟!

اگر ادعای رسانه‌های غربی دروغ است که تکذیب نباید هزینه‌ای در پی داشته باشد و اگر در این موارد سخنانی گفته شده چرا فقط تنها مردم ایران، نمایندگان آنها در مجلس و رسانه‌های ایرانی نامحرمند؟! به عبارت دیگر سؤال این است که چرا باید خلأ رسانه‌ای ناشیانه‌ای – اگر تعمدی در کار نباشد- درست کرد که سود آن را صرفاً طرف غربی ببرد؟ اما مسئله مهم‌تر این است که محرمانه برای چه کسی؟ اگر شما؛ پاورپوینت خطوط کلی پیشنهادهای خود را در نشست ژنو ارائه کرده‌اید و طرف‌های آمریکایی (شیطان بزرگ) و انگلیسی و فرانسوی به سنت همیشگی، رژیم اسرائیل(شیطان کوچک) و لابی‌های صهیونیستی را ظرف چند ساعت تا چند روز مطلع می‌کنند،‌ دیگر اطلاق عنوان محرمانه چه اعتباری دارد؟

اگر موضع شما محکم و متقن بوده که لاپوشانی ندارد- چرا که طرف غربی و صهیونیستی از آنها آگاه شده- و اگر قابل دفاع نیست در آن صورت نمی‌توان با شعر و شاعری، مسائل ملموس سیاسی را به عرفان و سرغیب الصاق کرد!

یادآور می‌شود در همین سکوت و کتمان یکطرفه، نشریه آمریکایی فارین پالیسی ضمن گزارشی نوشت‌«در حال حاضر روشن نیست امتیازهایی که ایران در ژنو داده، برای آن که دولت آمریکا کاهش یا لغو تحریم‌ها را به طور جدی مورد نظر قرار دهد، کافی است یا خیر»!

سایت صهیونیستی دبکا فایل و سایت آمریکایی المانیتور نیز مدعی شدند ایران موضوعاتی نظیر کاهش یا تعطیل غنی‌سازی ۲۰ درصد، تصویب اجازه بازرسی‌های سرزده (پروتکل الحاقی)، کاهش سطح غنی‌سازی ۵ درصد و تعداد سانتریفیوژهای نطنز و تبدیل سایت فردو به مرکز تحقیقاتی را پذیرفته است!

در همین زمینه لیبراسیون ادعا می‌کند: با اینکه محتوای پیشنهادات ایران باید همچنان محرمانه بماند، یک چیز تازگی دارد و آن اینکه ایران اصل بازرسی‌های سرزده از تاسیسات اتمی ایران را پذیرفته است.
لیبراسیون می‌نویسد: در پایان مذاکرات ژنو یک مقام نزدیک به مدیرکل آژانس گفته است آژانس با خوشبینی محتاطانه‌ای مذاکرات را دنبال می‌کند.

این مقام آژانس می‌افزاید «اجرای پروتکل الحاقی یک گذشت بزرگ از سوی ایران محسوب نمی‌شود، این کمترین کاری است که یک عضو آژانس می‌تواند و باید انجام دهد و این اقدام به خودی خود، موجب سبکتر شدن تحریم‌ها نخواهد شد»!

لوموند دیگر روزنامه چاپ فرانسه نیز در گزارشی می‌نویسد: هیئت ایرانی با ارائه یک برنامه در دو بخش شش ماهه امیدوار است شش ماه اول اعتمادسازی و شش ماه دوم اجرای توافق‌ها و پروتکل ‌الحاقی به بحران یک دهه ایران پایان دهد، ولی یک دیپلمات اروپایی نزدیک به پرونده به لوموند گفته است «چیزی در حال حاضر حل نشده و اختلافات همچنان باقی است. این طرف ایرانی است که بسیار عجله دارد و برنامه شش ماهه برای پایان معضل پرونده اتمی پیشنهاد می‌کند، ولی برای دیپلمات‌های اتحادیه اروپا تعجیل در گفت‌وگو موضوع ثانوی است».

نکته جالب موضع‌گیری وندی شرمن معاون وزیر خارجه آمریکاست. با وجود اقدام نابجای عباس عراقچی رئیس هیئت مذاکره‌کننده ایرانی در مذاکره با این مقام آمریکایی که تخطی و دور زدن تذکر رهبر معظم انقلاب بود، شرمن بر موضع سابق دولت آمریکا در نادیده گرفتن حق غنی‌سازی ایران تأکید کرد و مجددا در مصاحبه با سی‌ان‌ان- پس از مذاکرات ژنو- همان جمله معروف را تکرار کرد که «ما به حق مردم ایران در دسترسی به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای البته به شرط عمل ایران به همه تعهدات احترام می‌گذاریم».

او پیش از این گفته که جمله مشابه اوباما در مجمع عمومی سازمان ملل به معنای این است که ایران حق داشتن غنی‌سازی مستقل را ندارد! شرمن در این مصاحبه یک جمله کلیدی نیز گفته و آن اینکه «ما نمی‌خواهیم ایران همچنان به پیشرفت هسته‌ای خود ادامه دهد».

موضوع جالب توجه دیگر اینکه رسانه‌ها و مقامات غربی در گزارش‌های خود هیچ اشاره‌ای به اینکه در ازای اقدامات اعتمادساز ایران، چگونه تحریم‌ها لغو می‌شود یا کاهش می‌یابد نمی‌کنند و شاید به همین دلیل است که گری سیمور- کسی که تا ماه ژانویه گذشته هماهنگ‌کننده کاخ ‌سفید در مذاکرات هسته‌ای بود- به تایم گفته است «ما باید بدانیم که ممکن است در نهایت توافق موقتی باشد. آخرین توافق با اروپا، که ایران پذیرفته بود بین سال‌های ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵ غنی‌سازی اورانیوم را معلق کند، چنین بود.

بنابراین افکار عمومی نباید هیچ‌گونه معاهده‌ای را به عنوان توافقی جامع بدانند که همین الان و برای همیشه به این مشکل خاتمه دهد». او در عین حال دیدار عراقچی با شرمن را بسیار مهم ارزیابی کرده است.

اما نکته پایانی اقدام حساب شده معاون وزیر خارجه آمریکا در گفت‌وگوی جداگانه با عراقچی است. کریستین ساینس مانیتور در تحلیلی، این کار را تابوشکنی و عادی‌سازی مذاکره ایران و آمریکا توصیف کرده و از قول یک مقام ارشد آمریکا نوشته است: نمی‌گویم که برای تماس با ایران دیگر اشتیاق خاصی ندارم اما دیگر آن مسئله‌ ممنوعه سابق نیست.

این روزنامه در عین حال نوشت: با وجود این ملاقات‌ها آمریکا هنوز «شیطان بزرگ» است و نشانه‌های بی‌اعتمادی به آمریکا همچنان در بخش‌های مختلف جامعه و سیاست ایران به چشم می‌خورد. به اعتقاد ایران، آمریکایی‌ها هنوز نتوانسته‌اند حسن‌نیت خود را به ایران نشان دهند و باید ابتدا در این مسیر گام بردارند./ افکار نیوز