به گزارش هشت دی نیوز، وقتی وارد منزل می‌شویم مشغول وضو گرفتن است تا وضو بگیرد و نماز ظهر و عصر را اقامه کند. آرام آرام وضو می‌گیرد و نماز را شمرده‌ شمرده اقامه می‌کند، حواسش به ما هم هست و می‌گوید خبرنگاران معطل نشوند، ما هم فرصت را غنیمت می‌شماریم و در منزل‌شان نماز را اقامه می‌کنیم.

بیماری قلبی و تنفسی اجازه نمی‌دهد که طولانی مدت روی صندلی بنشیند و از این رو درحالی که در بستر است،‌ به سوالات ما هم جواب می‌دهد.

به گزارش رجانیوز، آیت‌الله ابوالقاسم خزعلی متولد ۱۳۰۴ در بروجرد است؛ وی از تدوین کنندگان قانون اساسی جمهوری اسلامی و عضو سابق شورای نگهبان، عضو مجلس خبرگان رهبری و مسئول بنیاد بین‌المللی غدیر است.

ایشان که از شاگردان نامی آیت‌الله بروجردی بوده به خاطر امضای مرجعیت حضرت امام خمینی سال‌های قبل از انقلاب را در تبعید و زندان‌های ستم‌شاهی روزگار گذرانده است. طاهره خانم کلباسی همسر آیت‌الله خزعلی و فرزند آیت‌الله خانم کلباسی نیز که با زیّ طلبگی از دوران کودکی و نوجوانی آشنا بوده است در راه این مبارزه انقلابی یکی از همراهان اصلی همسر بوده و در دوران تبعید با وجود ۹ فرزند سعی کرده است که با حضور در شهرهایی تبعید، سایه پدر را بالای فرزندان خود حفظ کند.

ارادت به حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای مشی اعتقادی آیت‌الله خزعلی و همسر ایشان است که همواره از رهبر معظم انقلاب بعد از امام به عنوان نعمتی برای مردم یاد می‌کنند. روایت همسر آیت‌الله خزعلی در این گفت‌و‌گو از ۱۰ سال همسایگی با آیت‌الله جنتی در خانه‌های سازمانی شورای نگهبان و دوران تبعید و زندانی همسر از نکات این مصاحبه است.

مشروح گفت‌و‌گو با خانم طاهره خانم کلباسی درباره زندگی فردی آیت‌الله خزعلی و نیز گفت‌و‌گوی خبرنگاران فارس با آیت‌الله ابوالقاسم خزعلی که سخنانی درباره انتخابات هیأت رئیسه مجلس خبرگان، انتخاب آیت‌الله یزدی، انتخابات آینده خبرگان و توصیه‌هایی به دولت مطرح کرده است، در ادامه می‌آید:

با مجلس خبرگان در تعامل هستم و الحمدالله وضع مجلس خبرگان خوب است.

نظرم این است که خوب بود و این برای مردم ما نعمت است البته آقای هاشمی همان مقدار رای که آورد برای ما محل بحث است اما خداوند رفع کرد.

ایشان مورد عنایت بزرگان حوزه است و تا آخر ایستاد و ایشان انتخاب شد،‌ اصلا وضع جور دیگری شد و به دو مرحله‌ای رسید و الحمدالله نتیجه خیلی خوب شد.

همانگونه که رهبری فرمودند که با صداقت وارد کار شوند و در کار خود صدیق و راستگو باشند باید عمل شود. بعد از امام خمینی بهترین فرد برای رهبری نصیب این مردم شد. ایشان خیلی دشمن داخلی و خارجی دارد اما الحمدالله سرپا ایستاده‌اند. شبی که خواهر مقام معظم رهبری فوت کرد بنده به مجلس ایشان رفتم؛ فردی از طرف ایشان برای احوالپرسی نزد من آمد که من به آن شخص گفتم سلام من را به آقا برسانید.

نمی‌توانند، آقای هاشمی وضع‌شان روشن است. مگر شما او را نشناخته اید که این سوال را می پرسید؟ اگر قرار است دوباره هاشمی روی کار بیاید خدا کند من بمیرم و آن روز را نبینم.

توصیه خاصی ندارم جز اینکه یادآوری می‌کنم که خداوند نعمتی همچون امام خمینی را که یک مرد باشهامت، شجاع و صادق بود نصیب این مردم کرد که مردم هم قدردان بودند. هرکسی بوی مخالفت با امام خمینی و آیت‌الله خامنه‌ای را داشته باشند مردودِ مردودِ مردود است. امیدوارم خداوند شما جوانان را در راه دین ثابت‌قدم و صاحب تشخیص صحیح قرار دهد.

در ادامه این گفت‌و‌گو خبرنگاران حوزه احزاب خبرگزاری فارس گفت‌وگویی نیز با خانم طاهره کلباسی همسر آیت‌الله خزعلی انجام دادند که در ادامه می‌آید:

روحیه ایشان خیلی خوب بود و از اول متدین، باایمان و با تقوا بودند، محرمات که هیچ ایشان مراقب مکروهات هم بودند و هیچ گاه نماز شب‌شان ترک نمی‌شد. ایشان شاگرد آیت‌الله بروجردی بودند و از صبح زود به حوزه می‌رفتند و ظهر می‌آمدند، من هم در منزل خانه‌داری و بچه‌داری می‌کردم؛ ما ۹ فرزند داشتیم.

فقط همین قدر بگویم روزی که عموی بنده برای تحقیق خدمت آیت‌الله بروجردی رفتند، آیت‌الله بروجردی به عمویم گفته بود اگر من دختری داشتم تقدیم ایشان می‌کردم و امروز بیش از ۶۰ سال است که از ازدواج ما می‌گذرد.

ایشان برای خرج زندگی منبر می‌رفتند و هیچ گاه از سهم امام استفاده نمی‌کرد اما یا در تبعید یا در زندان بودند.

حاج‌آقا به دامغان، گناباد و بندر گناوه تبعید شدند و در زندان‌های اوِین، قزل حصار و قزل قلعه زندانی بودند، وقتی ایشان به گناباد تبعید شدند من باردار بودم و بعد از زایمان با فرزندمان به دیدن پدرش رفتیم. ۲۰ روز در گناباد ماندیم و برگشتیم.

بله ما در دامغان با هم بودیم. ایشان در آنجا خانه‌ای اجاره کردند و ما بیش از ۲ سال در دامغان زندگی کردیم.

زندان رفتن ایشان به این دلیل بود که مرجعیت آیت‌الله خمینی را امضا کردند و بعد از آن امضا در زندان قزل‌قلعه زندانی شدند. من به دنبال ایشان رفتم اما گفتند باید به شهرداری بروید. بالاخره مسئولش را پیدا کردم و گفتم ایشان کاری نکرده است اما آن مسئول در این پرونده گفت «نمی‌دانید امضای مرجعیت آقای خمینی چه بلایی سر ما آورده است»؛ من به او گفتم ایشان کار بدی نکرده و وظیفه خود را انجام داده است.

آنها حتی به من اجازه نمی‌دادند برای آیت‌الله خزعلی لباس و غذا ببرم و می‌گفتند ممکن است در آن رمزی را پنهان کنید. من یاد گرفته بودم منتظر باشم رئیس زندان برود و سپس از سربازان زندان خواهش می‌کردم که این لباس‌ها و غذاها را به ایشان برسانند و فقط برای من یک رسید بیاورند؛ ایشان هم روی یک کاغذ تنها می‌نوشت «رسید».

ما با این وضعیت کنار آمده بودیم و آیت‌الله خزعلی به ما روحیه می‌داد و می‌گفت ما برای خدا این کار را می‌کنیم؛ وقتی ایشان به کرمان رفته بود او را گرفته و به شهربانی برده بودند. افسر شهربانی گفته بود من دلم به حال تو و بچه‌هایت می‌سوزد تو چطور دلت نمی‌سوزد که ایشان گفته بود بچه‌های من خدا را دارند و امام زمان مراقب آنهاست.

ایشان وقتی به کرمان رفته بود نسبت به اینکه کشتارگاه‌ها گاوها رو به قبله نبود اعتراض و تاکید کرده بودند که خوردن گوشت آن حرام است اما به خاطر همین قضیه ساواک ایشان را دستگیر کرده بود.

حاج‌آقا مرتب در تبعید بودند. یک بار که به زابل تبعید شده بودند من بچه‌ها را به سختی به تهران آوردم و در گاراژی ماندیم تا اتوبوس برای مشهد پیدا شود و حرکت کند. حسین پسرم که در اوایل انقلاب شهید شد آن زمان تازه به دنیا آمده بود، او را با خود به مشهد و سپس زابل بردم. وقتی به مشهد رفتیم بچه‌ها را از آنجا به زابل بردم چرا که بالاخره فرزندانمان پدر می‌خواستند و مدت تبعید هم زیاد بود.

حاج‌آقا همیشه آقای خامنه‌ای را با عنوان مقام معظم رهبری یاد می‌کنند و هیچ‌گاه بدون لفظ عظما از ایشان نام نمی‌برند. حاج‌آقا از یاران صدیق امام و رهبری بوده‌اند که افتخار شاگردی آیت‌الله بروجردی را نیز داشته‌اند. ایشان چه در زمان امام و چه در زمان مقام معظم رهبری همواره از یاران رهبر بودند. اولین باری هم که به زندان رفتند به خاطر امام بود.

ما قبل از در یک اتاق ساده و در قم زندگی می‌کردیم؛ بعد از انقلاب که حاج آقا به شورای نگهبان آمدند ما هم به تهران آمدیم و با خانواده آقای جنتی در خانه‌های سازمانی شورای نگهبان ساکن شدیم و یک اتاق دست ما و یک اتاق دست آنها بود.

ما حدود ۱۰ سال با آنها زندگی می‌‌کردیم.

به جوانان بگویید دوران فعلی در بهشت هستند و این با زمان شاه قابل مقایسه نیست. ما در زمان شاه از ترس ماموران ساواک با حجاب و با روسری و چادر می‌خوابیدیم تا اگر به خانه ما ریختند پوشیده باشیم؛ این آزادی را که جوانان و متدینین در دوران فعلی دارند ما هیچ گاه در گذشته نداشتیم. از این رو باید قدردان این نعمت‌ها بود.

 رجا