به گزارش هشت دی نیوز به نفل از رجانیوز، تا پیش از این مسئولان بازشدن تمام گره‌های اقتصادی را بسته به انجام توافق هسته‌ای می‌دانستند و حالا ظاهرا این تفکر غلط در حال سرایت به حوزه‌های دیگر دولت هم هست و اخیرا وزیر ارشاد دولت نیز حل مشکلات فرهنگی را به انجام توافق هسته‌ای موکول کرده‌ است.

در همین زمینه روز گذشته علی جنتی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی، در مراسم اختتامیه جشنواره بین‌المللی فیلم فجر گفته است: «این جشنواره می‌تواند رابطه‌ای نزدیک و تنگاتنگ با ملت‌های جهان برقرار کند و امیدوارم با این توافق نهایی ایران و قدرت‌های جهانی در زمینه برنامه صلح آمیز هسته‌ای ایران و رفع برخی محدودیت‌های بین المللی، جهشی چشمگیر در سینمای ایران رخ دهد و به‌تبع آن این جشنواره نیز شاهد استقبالی شگرف باشد.»

این پیوند بین فرهنگ و مذاکرات هسته‌ای اما در حالی از سوی وزیر ارشاد دولت صورت می‌گیرد که حتی تاثیر مذاکرات بر اقتصاد ایران نیز توسط بسیاری از کارشناسان  رد شده است و رهبر انقلاب نیز چند روز قبل و در دیدار با کارگردان با رد تاثیر این مذاکرات بر اقتصاد گفتند: «کلید حل مشکلات اقتصادی در لوزان و ژنو و نیویورک نیست، در داخل کشور است و همه باید مسئولیت‌های متفاوت خود را در تقویت تولید داخلی به عنوان «تنها راه علاج مشکلات اقتصادی»، انجام دهند.»

جز این اما مهمترین نکته مغفول در صحبت علی جنتی علل و نحوه تاثیر مذاکرات بر فرهنگ، و به‌ویژه سینمای ایران، است. وزیر ارشاد در سخنان خود تنها به گفتن این گزاره اکتفا کرده‌اند که  رفع برخی محدودیت‌های بین المللی باعث به وجود آمدن جهشی چشمگیر در سینمای ایران خواهد شد و از چگونگی این اتفاق اساسا سخنی به میان نیاورده‌اند.

اما علی جنتی در حالی از محدودیت‌های بین‌المللی سخن می‌گوید که سینمای ایران در سال‌های گذشته اساسا محدودیتی برای شرکت در مجامع سینمایی بین‌المللی نداشته است. مسئله این است که اصلا یکی از افتخارات مدیران فرهنگی و سینماگران شبه‌روشنفکر ایرانی همواره حجم جوایز بین‌المللی سینمای ایران بوده است و در تمام سال‌های گذشته در مقابل تمام انتقادات، برای تائید مسیر سینمای ایران از این جوایز سخن ‌گفته‌اند، اما حالا در چرخشی صدوهشتاد درجه‌ای سینمای ایران را دچار محدودیتی می‌دانند که قرار است توسط مذاکرات حل شود.

مدیر ارشد فرهنگی دولت ظاهرا نمی‌داند که آغوش جشنواره‌های خارجی و محافل هنری غرب همواره برای بخشی از فیلم‌های سینمای ایران که توسط شبه‌روشنفکران غرب‌زده تولید می‌شوند گشوده بوده است و آنها هم از این فرصت برای کسب دلارهای اروپایی و ارائه تصویری دروغ از ایران بیشترین بهره را برده‌اند، آخرین نمونه‌اش هم فیلم ضدایرانی «تاکسی» جعفر پناهی که هم‌اکنون در حال اکران گسترده در کشورهای اروپایی است.

علی جنتی یا از مناسبات بین‌المللی سینمای ایران بی‌خبر است و نمی‌داند که غرب همواره بخشی از سینمای ایران را که تصویر مطلوب آنها از ایران را ارائه می‌دهد می‌پذیرد، یا به اشتباه گمان می‌کند که پس از توافق هسته‌ای قرار است درب‌های جشنواره‌های غربی برای بخش دیگر سینمای ایران نیز باز شوند و آثار کارگردانانی مانند ابراهیم حاتمی‌کیا نیز به این محافل راه پیدا کنند و در آن کشورها بصورت گسترده اکران شوند.

البته به صحبت جنتی از جهت دیگری هم می‌توان نگریست. جشنواره سی‌وسوم فجر اولین جشنواره‌ای بود که بخش بین‌الملل آن بصورت مجزا و مستقل از بخش فیلم‌های ایرانی برگزار شد تا شاید سینماگران غیرایرانی حضور جدی‌تری در آن داشته باشند، اما جشنواره بین‌اللملی امسال نه‌تنها تفاوتی با سال‌‌های گذشته از نظر اهمیت آثار و چهره‌های حاضر نداشت، بلکه بی‌نظمی عجیب در برگزاری و پخش آثار و همچنین عدم استقبال مخاطبان، جشنواره امسال را به یکی از ضعیف‌ترین و پرحاشیه‌ترین جشنواره‌های چند سال گذشته تبدیل کرد.

بنابراین صحبت علی جنتی در رابطه با محدودیت‌های بین‌المللی سینمای ایران درواقع یک فرار به جلو است در مقابل علت عدم حضور چهره‌های مطرح و موثر سینمای جهان در تهران و برگزاری یک جشنواره ضعیف. وزیر ارشاد علت نیامدن آثار و چهره‌های مطرح را به تحریم‌های بین‌المللی ارتباط می‌دهد در حالیکه اساسا بخش بین‌الملل جشنواره فجر اساسا در بین جشنواره‌ها‌ی معتبر دنیا جایی ندارد که چهره‌های مطرح رغبتی برای حضور در آن داشته باشند. جز این هم اساسا ارتباط بین سینماگران ایرانی با همتایان غربی‌شان و برنامه‌هایی از قبیل سفر تیمی از خانه سینما به امریکا و …. نشان می‌دهد که حرف از عدم ارتباط به دلیل تحریم‌ها اساسا بلاوجه و اشتباه است و در اینجا یک توجیه برای برگزاری یک جشنواره به شدت ضعیف.

با این اوصاف به نظر می‌رسد باید منتظر واکنش‌های بیشتری نسبت به موضع وزیر ارشاد نسبت به ارتباط سینمای ایران و مسئله هسته‌ای در روزهای آینده و همچنین توضیحات بیشتری از سوی وزارت ارشاد در مورد این صحبت‌ها باشیم. ارتباط دادن توافق هسته‌ای با جهش فرهنگی در ایران موضوعی انحرافی و البته با اهمیتی است که نمی‌توان از آن به سادگی گذشت.