عرفات و عید قربان مقدمه ای برای چشیدن شهد شیرین ولایت امیرالمومنین(ع) است

مهم انجام تکلیف و دِین است مهم آن است که در جاده های پر پیچ وخم دنیا و دار ابتلا، تکلیف حقیقی را درست تشخیص داده و حضرت ابی عبدالله را سرمشق خود قرار داده و به معنایی حقیقی بندگی کنیم که « ما خلقت الجن والانس الاّ لیعبدون».

عرفات و عید قربان مقدمه ای برای چشیدن شهد شیرین ولایت امیرالمومنین(ع) است

به گزارش خبرنگار ۸دی نیوز، حجت الاسلام و المسلمین ابوذر خوش سیما یکی از اساتید حوزه علمیه مهدویه رشت یادداشتی در خصوص اهمیت روز عرفه و عید قربان نوشت که متن کامل آن به شرح زیر است:

روز عرفه نهمین روز ذی الحجه است وهر مومن عاشق و دل سوخته ای با شنیدن نام این روز به یاد وجود نازنین حضرت ابی عبدالله الحسین(ع) می افتد.

عرفه یعنی روز شناخت ومعرفت نسبت به حق تعالی، روز نیایش و گوش جان سپردن به مناجات عاشقانه وعارفانه سید الشهداء(ع) با ذات اقدس اله.

بی شک درک فضایل  و کمالات این روز شریف برای عاشقانی که توفیق تشرف به حرم امن الهی روزیشان شده و دل به معبود سپرده اند، دارای حال وهوای دیگری است.

بی مناسبت نیست این گفتار خواجه عبدالله انصاری که گوید: بدان که حرم  دو است؛ ظاهر وباطن، حرم ظاهر، کعبه است که قبله مومنان است و در میان حرم باطن کعبه ایست نشانه نظر رحمان، آن مقصد زوّار و این محل انوار« فهو علی من ربه» آن آزاد است از دست اشرار و کفار و این آزاد است از چشم  و اندیشه اغیار..

نگاهی عارفانه به عرفات کاشف از این مطلب است که شاید بی جهت نباشد که عرفات خارج از مرز حرم است چرا که اگر کسی خواست مهمان خدا شود، اول باید از دوازه بیرون رود، وغرق در دعا و ندبه  و استغاثه شود تا لایق ورود به حرم گردد.

و اما اگر انسان مومن توفیق درک حرم الهی را نداشت، در هر کجای این هستی که بود با حلول این ایام توبه نصوحائی کرده،  ناله سر دهد وبا استغاثه از حضرت حق، توفیق انفصال از آلودگی ها و پلیدی ها را از او بخواهد شاید توفیق یافت که در عید قربان، نفس امّاره خویش را به مسلخ کشانده و قربانی کند تا مقدمه ای شود برای چشیدن شهد شیرین ولایت امیرالمومنین(ع) در عید غدیر و لبیک گفتن به ندای “هل من ناصر ینصرونی” حسین فاطمه علیهما السلام.

آری، قرار بود ابراهیم اسماعیل را قربانی کند اما مشیّت الهی این گونه شد که «سید شباب اهل الجنه» با تمام هستیش حتی طفل شش ماهه به قربانگاه عشق رفته، و قربانی شوند و چه زیباست فرموده زینب کبری(س) “ما رایت الا جمیلا و اللهّم تقبّل منّا هذا القربان”.

آری، مهم انجام تکلیف و دِین است مهم آن است که در جاده های پر پیچ وخم دنیا و دار ابتلا، تکلیف حقیقی را درست تشخیص داده و حضرت ابی عبدالله را سرمشق خود قرار داده و به معنایی حقیقی بندگی کنیم که « ما خلقت  الجن والانس الاّ لیعبدون».

وحسن ختام  کلام آن که چه زیباست ای مومن اگر با چشم دل نظر کنی و ولایت کعبه دل، امام حیّ، حضرت بقیّه الله الاعظم( ارواحنا له الفداء) را در تک تک آنات ولحظات این روزهای پر خیر و برکت ببینی که بفرموده حضرت اباعبدالله(ع)، مراد از معرفت الله «مَعرفهُ أهلِ کُلِّ زمانٍ إمامَهُمُ الّذی یَجِبُ عَلَیهِمْ طاعَتُهُ» است و ایضا این حدیث شریف نبوی را نصب العین خود قرار دهیم که “من مات و لا یعرف امامه مات میته جاهلیه” پس مستدام به یاد آن قلب دائر امکان باش که شناخت خالق بدون شناخت نبیّ وامام حیّ میسر نیست چرا که حضرت(ع) واسطه فیض حلقه اتصال میان لاهوت و ناسوت است و در یک کلام، همه هستی به هست او هست شود والاّ نیست شود.

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه