وقتی که پسر یا دختری به سن قابل قبولی برای ازدواج می رسد لازم است که در مورد  همسر آینده خود اطلاعات لازم را به دست آورد و با دیدی باز نسبت به ازدواج با او اقدام نماید .

اگر جوانی بدون آگاهی از خصوصیات اخلاقی و اعتقادی همسر آینده ی خود مبادرت ورزد در بعضی از موارد اتفاق افتاده که در زندگی به مشکلات لا علاجی برخورده است که در بعضی از موارد به طلاق هم منجر شده است .

حال سوال اینجاست که آیا برای مطلع شدن از خصوصیات همسر آینده ی خود ، حتما باید با او دوست شویم ، آن هم دوستی که در اغلب موارد به تجاوز از حد و حدود معاشرت های بین دختر و پسر منجر می شود ؟

بعضی از زوج ها این گونه از همسر آینده ی خود اطلاعاتی را به دست آوردند اما وقتی در زندگی ورود کردند ، گرفتار سوء ظن هایی نسبت به همسر خود شدند و همین مقدمه ای شد برای از بین رفتن آرامش خانواده ی آنها .

گاهی اوقات دختر و پسر بنا به دلایلی صلاح نمی بینند که زندگی مشترک خود را شروع کنند به دلیل نداشتن نقطه اشتراکی از جهت اخلاقی یا از جهت اعتقادی و فرهنگی و … اما بعد از این ارتباط دیگر دختر خانم اعتبار اجتماعی اولیه خود را در بین خواستگارانی که در آینده دارد را از دست می دهد و دیگر آنها به او اعتماد ۱۰۰% ندارند و دلیلشان هم این است که دختری که به این راحتی با پسر دیگر دوست می شود پس جرات پیدا کرده که با یک نامحرم برای بار اول ارتباط برقرار کند در ارتباط های دیگر هم شاید دیگر ابایی نداشته باشد .

این دختر خانم به صورت ناخواسته زمینه بی اعتمادی خواستگاران بعدی را به خود جلب کرده است و همچنین این گونه از رفتار ها در میان عرف دینی و فرهنگی ما قابل قبول نیست .

ائمه ی معصوم (ع) هیچ وقت چنین روش ناسالمی را برای ازدواج بر نگزیدند البته بعضی از اشخاص مغرض برای توجیه کار خود از اهل بیت (ع) مایه گذاشتند به عنوان مثال از ارتباط لفظی حضرت علی (ع) و حضرت زهراء (س) قبل از ازدواج سخن گفته اند در حالی که هیچ سند و مدرک موثقی ندارند و تهمت ناروایی بیش در مورد این شخصیت های بزرگوار نمی باشد و اشخاصی که این افتراء را به اهل بیت (ع) نسبت می دهند فردای قیامت باید جوابگو باشند .

علی (ع) برای ازدواج با حضرت زهرا (س) فقط به خواستگاری ایشان از پیغمبر (ص) رفتند و جواب مثبت شنیدند حضرت زهراء (س) برای ازدواج با ایشان از پیامبر (ص) مشاوره گرفتند پس نتیجه گرفته می شود که برای ازدواج می توان از اشخاص مؤمن و دلسوز و آگاه و با تجربه مشاوره گرفت هیچ لزومی ندارد که حتما ارتباط برقرار شود و رابطه دوستی گذاشته شود تا با شخص آشنا شویم .

گاهی اوقات گفته می شود که باید بین دختر و پسر علاقه ایجاد شود تا بتوانند زندگی را شروع کنند بدون علاقه که نمی توان زندگی کرد ؟

در نگاه اول حرف بی ربطی نیست زن و شوهر باید به همدیگر علاقه های روحی و عاطفی داشته باشند تا بتوانند زندگی طولانی مدت خود را شروع کنند و بدون علاقه این کار ممکن نیست اما لزومی ندارد این علاقه قبل از صیغه ی محرمیت صورت بگیرد بلکه قبل از آن لازم علاقه ی عقلی صورت بگیرد .

علاقه ی عقلی یعنی اینکه دختر خانم یا آقا پسر فکر کنند به عنوان مثال من با این شرایطی که دارم و طرف مقابل من هم با آن شرایطی که دارد حتما در زندگی به همدیگر علاقه پیدا می کنیم و این گونه  می شود که دختر و پسر از روابط ناسالم قبل از ازدواج سالم می مانند و احیانا هم اگر شرایطشان با همدیگر نساخت ار اعتبار اجتماعی آنها کاسته نمی شود و زمینه برای ازدواج های بدون دردسر بعدی برای دختر خانم ها باز است .

نتیجه این که برای ازدواج سالم نباید بی گدار به آب زد و نسنجیده رفتار کنیم که گرفتار عواقب زیانباری در زندگی می شویم همیشه کسانی که به ما مشاوره دهند و دلشان هم برای ما بسوزد در زندگی وجود دارند .