به گزارش هشت دی نیوز به نقل از مشرق، قبایل جاهلی عرب، با کج خُلقی و شدّت در کفر و نفاق، مقام زن را جز در تمتعات شهوانی و جز در ثروت و مکنت و طبقه اجتماعی نمی دیدند.

تعریفی که جوامع بدوی عرب از زن داشت در این حوالی غیرمعقول بود. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) گرفتاری های مصیبت بار فراوان و خون دل های بسیار و رنج های بی شمار را تحمل کرد تا آنکه بتواند شئون و حدود و قصور تعریف مقام زن را تغییر اساسی دهد.

او همت بلند خویش را بر این گماشت که از عِرض و آبروی زن صیانت شود تا آنجا که در تعریف نوینِ وحیانی، زن ها آنقدر صاحب حرمت و ارزش و جاه و آبرو شدند که به امر الهی هرگونه نگاه شهوانی بر غیرمحارم، «حرام» اعلام شد.

تغییرات اساسی در تعریف زن

هیچ مکتبی در تاریخ معارف همچون اسلام عزیز، «زن» را محترم و ارزشمند نمی داند. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) ماموریتی شگفت داشت؛ او دستور داشت تعریف زن را تا جایی رفعت ببخشد که بتوان در آن جامعه، از عظمت بی مثل و مانند فاطمه علیهاسلام سخن گفت. او دستور داشت که مقام نورانی عصمت الله الکبری را به جهانیان و به همه تاریخ بشناساند.

او باید از فاطمه ای که خود را از کورِ نامحرم نیز می پوشاند، برای جهّال نومسلمان حرف بزند… این شگفتیِ ماموریت، در عالمِ قیاس، مانند معرفی علی علیه السلام در روز غدیرخم به جانشینیِ بلافصل بود!

شناخت فاطمه، رکن دین است. معرفت به او رکن توحید است. فاطمه رکن ارکان  بود و حجت الله بر حجج. عظمت این نور مستور، در آیه ی تطهیر عنوان شده است:

او صدیقه ای است که اگر در تمام دادگاه های دنیا و آخرت، تمام خلق، شهادت و گواهی به مطلبی بدهند و فاطمه علیهاسلام یک تنه، شهادتِ مقابل بدهد، کلام و گواهی و شهادت فاطمه علیهاسلام بر همه ی خلق، برتری و فضیلت دارد. اصولاً در مرامِ وحی، تکذیب فاطمه علیهاسلام، مساوی با ارتداد است و تکذیب کننده ی او واجب القتل است و مهدورالدّم!

باور اینکه در جامعه جاهلی عرب با آن همه کج خُلقی و شدّت و خشونت و وحشی گری و آن همه سابقه ی مشمئزکننده برای پایمال کردن زنان، عظمتی که خدا و رسول خدا (صلی الله علیه وآله و سلم) برای فاطمه قائل شده اند اصلاً فهمیده شود، دور از ذهن است!

فاطمه علیهاسلام بعد از رحلت پدر، با چنین اقوامی مشغول احتجاج بر سر اثبات ولایتِ «وصی مطلق» علیه السلام شد و خونش بر در و دیوار بیت النّبوّه، یک تنه شهادت داد و … خاک بر سر خاک که نه تنها مقبول نیفتاد که حتی شنیده نشد!