به گزارش ۸دی نیوز، تیم ملی والیبال کشورمان در حالی شب گذشته برای دومین بار پیاپی عنوان قهرمانی آسیا را به دست آورد که چندی پیش با حضوری موفق در لیگ جهانی تفاوت سطح والیبال ایران نسبت به آسیا را به رخ کشورهای مدعی در این ورزش کشاند.

شاگردان و لاسکو با اقتدار و با اختلافی فاحش تنها با واگذاری یک ست به کره جنوبی در طول این مسابقات، عنوان قهرمانی را به دست آوردند؛ اتفاقی که شاید برای کمتر تیم قهرمانی در مسابقاتی در این سطح اتفاق بیفتد.

همزمان با حضور تیم ملی والیبال کشورمان در مسابقات قهرمانی آسیا، تیم ملی (ب) نیز زیر نظر معدنی در مسابقات همبستگی کشورهای اسلامی با برتری های مطلق نسبت به حریفان خود توانست به مقام قهرمانی دست یابد و یک مدال طلای ارزشمند را برای کاروان ایرن به دست آورد.

حضور همزمان ۲ تیم از ایران در رقابت های معتبر و کسب عنوان قهرمانی در هر ۲ تورنمنت پایان کار فدراسیون والیبال نبود و شب گذشته تیم ملی والیبال زیر ۲۳ کشورمان در مسابقات قهرمانی جهان کار خود را با برتری برابر استرالیا آغاز کرد.

مشغله فدراسیون والیبال و حضور تیم های پایه و ملی در رقابت ها و تورنمنت های آسیایی و جهانی در سال های اخیر یک امر عادی تلقی می شود اما مطمئنا عملیاتی کردن این برنامه ها نیاز به مدیریتی قوی و هوشمند دارد.
در شرایطی که فدراسیون های مختلف در اعزام تیم های اصلی خود ناکام هستند و با بی پولی دست و پنجه نرم می کنند، فدراسیون والیبال حتی به صورت همزمان ۲ تیم خود را در رده های مختلف عازم رقابت های مختلف می کند.

در روزهایی که فوتبالی ها  حتی در برگزاری یک اردوی ساده برای تیم ملی عاجز هستند، والیبالیست ها اردوهای مختلفی را پشت سر می گذارند و هر روز آماده تر و قدرتمند تر در میادین آسیایی و جهانی حاضر می شوند.

نتایج خیره کننده والیبالیست ها در لیگ جهانی تقریبا همزمان با صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی بود اما با یک نگاه ساده می توان تفاوت عملکرد فدراسیون والیبال و فوتبال در برگزاری اردو ها را حس کرد.

اگر مشکل بودجه و مسائل مالی باشد مطمئنا فدراسیون والیبال با وجود اعزام های مختلف و همچنین دریافت بودجه کمتر نسبت به فدراسیون فوتبال باید در شرایط سخت تری قرار داشته باشد.

این امر کاملا مشخص است که فدراسیون فوتبال نه تنها از نظر بودجه در سطح بالاتری قرار دارد بلکه به دلیل فراگیر بودن فوتبال شرایط ایده آل تری برای جذب اسپانسر دارد اما کم کاری مسئولین این فدراسیون باعث شده تا با گذشت بیش از ۳ ماه از صعود تیم ملی فوتبال به جام جهانی همچنان این ورزش اندر خم یک کوچه باشد.

فوتبال و والیبال از نظر استفاده از مربیان تراز اول دنیا نیز هیچ تفاوتی با هم ندارند و اتفاقا ورود کی روش و ولاسکو نیز همزمان بوده است و از نظر مدت حضور در تیم های خود نیز تفاوتی بین آنها وجود ندارد اما چشم آبی والیبالی ها کجا و چشم آبی فوتبالی ها کجا.

ولاسکو بدون درگیر شدن با فدراسیون و به دور از حاشیه ها و مصاحبه های جنجالی در کمال آرامش تنها به تیم خود فکر کرد و تمام برنامه های خود را اجرا کرد اما کی روش با وجود اینکه تمام اختیارات فوتبال ایران را در دست داشت همچنان در گیر حاشیه ها و مصاحبه با رسانه ها است.

در این مدت شاید مصاحبه های اختصاصی ولاسکو با رسانه های مختلف به تعداد انگشتان دست هم نرسد اما در همین روزهای اخیر کمتر روزی را به یاد داریم که کی روش و صحبت های او سر تیتر روزنامه ها نباشد.

ولاسکو با حضور مداوم در ایران و زیر نظر قرار دادن تمام بازی های لیگ چهره هایی را از دل باشگاه ها به والیبال ایران معرفی کرد که هر کدام می توانند در بزرگترین تیم های اروپایی بازی کنند اما در مقابل کی روش که غیبت های طولانی مدت او در این مدت وی را از لیگ دور کرده بود، با نادیده گرفتن برخی از بازیکنان جوان، بازیکنانی را به تیم ملی دعوت کرد که لشگری از مصدومان، بازیکنان پا به سن گذاشته و ذخیره ها هستند.

به هر حال رشد والیبال را باید حاصل عوامل مختلف و برنامه ریزی های صحیح دانست؛ سیر صعودی والیبال از ۱۰ سال پیش و با برنامه های مدیر سابق فدراسیون آغاز شد و  با حضور داورزنی و ادامه برنامه های گذشته به اوج خود رسید و  والیبال ایران را فراتر از آسیا و در جمع برتری های جهان قرار داد.
با وجود اینکه فوتبال به لحاظ محبوبیت در ایران ورزش اول کشور است اما باید اعتراف کرد که والیبال ورزش اول تیمی ایران است و باید در آینده منتظر موفقیت های آن باشیم.
امروز نسل طلایی والیبال ایران زیر نظر ولاسکو بهترین نتایج تاریخ ایران در ورزش های تیم را رقم زده است و با توجه به جایگاه تیم های پایه در فدراسیون والیبال می توانیم به ظهور چهره های جدید در این ورزش و ادامه این نسل امیدوار باشیم.

منبع: SNN