به گزارش ۸دی نیوز به نقل از صراط، محمد جواد ظریف که پیش از این، در توجیه لبخند خود به طرف‌های خارجی – و البته اخم در مقابل منتقدان داخلی – لبخند را یکی از ابزارهای دیپلماسی دانسته بود، ظاهرا قدم زدن دونفره را نیز در لیست ابزارهای نوین دیپلماتیک خود قرار داده است.

با این وجود، قدم زدن ظریف و احمد داوداوغلو وزیر خارجه وقت ترکیه، در کنار رودخانه هادسون در نیویورک، عادی خاصی برای طرف ایرانی نداشت و چند ماه بعد از این رویداد، مناقشه ترانزیتی دو کشور، با کوتاه آمدن ایران به پایان رسید.

البته طرف ترک، احتمالا از قدم زدن با ظریف ناراضی نیست؛ چراکه هم مناقشه ترانزیتی را به صورت دلخواه خود به پایان رساند؛ هم همکاری های سیاسی و اقتصادی را با ایران افزایش داد و هم خود داوداوغلو، با تغییرات سیاسی انجام شده، از مقام وزارت خارجه، به صندلی نخست وزیری ترکیه رسید!

از محتوا و نتیجه دیدارهای ظریف و کری معمولا خبری منتشر نمی‌شود(!)؛ حال باید منتظر ماند و دید که قدم زدن ظریف و جان کری، در فاصله کمتر از ۶ ماه تا ضرب الاجل سوم تعیین شده برای توافق نهایی، در نهایت چه تاثیری بر روند مذاکرات و نتیجه نهایی آن خواهد داشت و آیا دری از درهای بسته مذاکرات هسته ای را خواهد گشود؟

این در حالی است که تا کنون از هشت دیدار محمدجواد ظریف و جان کری از زمان جلوس اعتدالگرایان تدبیر و امید بر صندلی‌های پاستور، آبی برای مذاکرات گرم نشده است.