به گزارش ۸دی نیوز به نقل از درسیاهکل، یکی از قدیمی‌ترین صنایع بشری، سفالگری است که به اعتقاد بیشتر محققان و به پشتوانه اشیاء به دست آمده از کاوش‌های باستان‌شناسی، زادگاه آن ایران بوده و از کشورمان به دیگر نقاط جهان راه یافته است.

شاید اولین صنعت ساخته دست بشر از خاک بوده است. قرائن موجود از آثار کشف شده گویای این حقیقت است که سفالگری در ایران از هزاره هشتم پیش از میلاد آغاز شده است. مردمان آن دوران علاوه بر کشاورزی برای کارهای روزانه و مراسم مذهبی، اشیای گوناگونی را می‌ساختند که پس از قرن‌ها تکامل و کشف آتش به شکل سفال درآمد.

سفال با خاکهای ثانویه که در اثر جابه‌جایی خلوص کمتری دارند و درجه پخت آنها نیز کمتر است، مثل خاک رس ساخته می‌شوند.

در ۶۰۰۰ سال پیش از میلاد، اولین نشانه پیدایش کوره پخت در صنعت سفال دیده شد. در ۳۵۰۰ سال پیش از میلاد، چرخ سفالگری ساده‌ای که آن را با دست می‌گرداندند، ساخته شد. پیدایش چرخ سفالگری تحول بزرگی را در این صنعت به وجود آورد.

با آغاز دوران اسلامی به علت روح سادگی و به دور از تجمل‌پرستی و همچنین به دلایل اقتصادی به صنعت سفال سازی توجه بیشتری شد.

گرچه جنبه تزئینی نقوشی که روی این ظروف به کار برده می‌شود اساسی است، ولی برای سازندگان و کسانی که آنها را به کار می‌برند، بسیار بیش از تزیین اهمیت داشته است.

هنرمندان با حفظ اصالت‌های بومی به حفظ و اشاعه این صنعت اصیل پرداخته و سعی بر این بوده است که با بالا بردن کیفیت جنس و طرح‌ها و مصرفی کردن محصولات سفالین در سطح شهرها علاوه بر مصرف روستایی و بومی آن، گام‌های مفیدی برداشته شود.

هم اینک سفالگری یکی از برجسته‌ترین و معروف‌ترین تولیدات دست‌ساز ایران را تشکیل می‌دهد و تهیه و تولید آنها تقریباً در اکثر مناطق روستایی و حتی بسیاری از مناطق شهری کشورمان رواج دارد.

ساخت انواع محصولات مصرفی با ویژگی‌های هنری در بسیاری از مناطق کشور رایج است و مناطقی نظیر سیاهکل (در استان گیلان)، لالجین (در استان همدان)، روستای مندگناباد (در استان خراسان)، بخش میبد (در استان یزد)، بخش زنوز (در استان آذربایجان شرقی)، جویبار (در استان مازندران) و نیز شهرهای قم، تهران، تبریز، شهرضا، ساوه، کرج، استهبان، نطنز و اصفهان جزء مراکز اصلی سفالگری ایران به شمار می‌آید.

محصولات تولیدی سفالگران این مناطق ضمن داشتن جنبه‌های مصرفی در محل تولید و رفع قسمت اعظم احتیاجات محلی به تهران و دیگر شهرهای کشور فرستاده می‌شود. سرامیک و سفال تولیدی پاره‌ای از مناطق دارای جنبه صادراتی بوده و در بازارهای جهانی از استقبال خوبی برخوردار است.

رضا علیزاده، مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری گیلان در گفت‌وگو با ایسنا، سفالگری را یکی از صنایع دستی بومی و قدمت‌دار گیلان عنوان کرد و افزود: آثار سفالین پیش از تاریخ گیلان در منطقه مارلیک، سیاهکل و املش از جمله شاهکارهای هنری به شمار می‌روند.

وی با اشاره به اینکه سفالگری در بیشتر نقاط گیلان به‌ویژه در رودسر، تالش، سیاهکل، شفت و صومعه‌سرا رواج دارد، اضافه کرد: سفالینه‌ها جنبه کاربردی و تزیینی دارند و امروزه انواع ظروف سفالی لعاب‌دار و بدون لعاب سنتی مانند گمج، خمره، کوزه و تنور در روستاهای گیلان مانند جیرده در شفت، لارسر در صومعه‌سرا و همچنین انواع ظروف با طرح‌های جدید درسیاهکل تولید می‌شود.

تصاویر