اما ماجرا بعد دیگری هم دارد. اختصاص یارانه خاص و هدفمند به آرد و نانوایان، قطعا می تواند جلوی ضرر این طیف را بگیرد و مردم را نیز از نان ارزان و البته با شیب منطقی افزایش قیمت بهره‌مند سازد؛ اما این اتفاق هرگز رخ نداد.

حال با یک حساب سرانگشتی این سوال مطرح می شود که با وجود عدم تغییر میزان یارانه در طول سه سال، و از سوی دیگر، در نظر گرفتن کف تورم – یعنی ۲۵ درصد – چرا نان به یک باره ۳۰ درصد افزایش قیمت داشته است؟!

اکنون گرانی نان، دست کم دو پیامد نامطلوب برای دولت تدبیر به ارمغان آورده است: از طرفی، این همزمانی تحلیل هایی از قبیل ارتباط میان تمدید مذاکرات و گرانی کالاهای اساسی را در میان مردم افزایش داده است. از سوی دیگر، نوسانات در قیمت نان که در برخی از استان ها تا ۶۰ درصد گرانی را هم به دنبال داشته، در خوشبینانه ترین حالت، بی تدبیری دولت و عدم وقت شناسی را به ذهن متبادر کرده است.