به گزارش ۸دی نیوز، «تفاهم سیاسی» ظاهرا  عنوانی است که طرفین پس از آخرین دور مذاکرات سه جانبه ظریف – اشتون – کری برای راهکار برون رفت از بن بست موجود در مذاکرات انتخاب کرده‎اند، عنوانی که به عبارتی بمعنای تمدید توافقنامه فعلی ژنو البته بدون مواهب آن برای ایران بوده و یا نهایتا تغییر چند بند کلی از توافق فعلی ژنو را به دنبال خواهد داشت.

به گزارش رجانیوز، آنچنان که دیپلمات‎های ایرانی پس از آخرین دیدار ظریف و کری بصورت غیر رسمی به خبرنگاران اعلام کرده‎اند، دو طرف بر سر آنچه که یک «تفاهم سیاسی» خوانده شده مشغول بحث و مذاکره هستند، عنوانی که با توجه به اظهارات پیشین دیپلمات‎های ایرانی بیشتر به نظر می‎رسد یک «واژه سازی» برای فرار از تمدید توافق فعلی ژنو باشد.

دیپلمات‎های ایرانی در نخستین ساعات امروز و پس از یک رکود طولانی در گفتگوها با ۱+۵ به رسانه‎ها اعلام کرده بودند: امکان دست یافتن به توافق جامع و کامل، با توجه به محدودیت زمان و حجم زیاد جزئیات و ضمایم توافق احتمالی بعید بوده تلاش بر این است که طرفین بر روی کلیاتی که اصول توافق را شامل می‎شود به تفاهم برسند.

اما نکته مهم آنجاست که روز سوم آذر مهلتی که در توافقنامه ژنو در نظر گرفته شده بود، عملا به پایان خواهد رسید و به لحاظ حقوقی لازم است تا گام نهایی این توافق به اجرا در بیاید، گامی که به گفته دیپلمات‎های ایرانی و البته منابع غربی به دلیل شکاف عمیق موجود میان طرفین، عملا رسیدن به مفاد آن تا سوم آذر غیر ممکن شده است.

در بند مربوط به گام نهایی توافقنامه ژنو پیرامون مهلت زمان اجرای گام نهایی اینگونه آمده است که :

گام نهایی راه‌حل جامع، که طرف‎ها قصد دارند تا مذاکره و آغاز اجرای آن کمتر از یکسال پس از پذیرش این سند، نهایی شود عبارت است از:  

این در حالی است که به نظر می‎رسد طرفین برای جلوگیری از اعلام شکست مذاکرات و باز ماندن باب گفتگو، به سمت تمدید غیررسمی این مذاکرات، البته در قالب اصطلاح «تفاهم سیاسی» روی آورده‎اند.

بر این اساس و در صورت عدم حضور لاوروف در وین، از یک یادداشت غیر رسمی (non paper) یا به اصطلاح آقای عراقچی (توافق شفاهی) آنهم بدون امضاء طرفین با عنوان تفاهم سیاسی پرده برداری خواهد شد که به عبارت فنی، یک تنفس در مذاکرات و نگهداشتن زمان در حالت فعلی خواهد بود بر اساس آن هیأت‌ها بعد از مدت زمانی کوتاه مجددا برای بحث بر روی جزئیات و متن توافق جامع به میز مذاکره باز می‌گردند.

اما به نظر می‎رسد در صورت توافق همه طرف‎ها و حضور همه وزرای خارجه در وین، طرفین به توافق بر سر متنی خواهند رسید که می‎تواند شامل تکرار همان بندهای کلی توافقنامه ژنو باشد تا بوسیله آن نقص حقوقی پایان مذاکرات حل شده و البته طرفین ملزم شوند تا راه رفته در یکسال گذشته را به عقب باز نگردند و عملا فرصت را برای مذاکرات و گفتگوهای بیشتر باز هم فراهم کنند.

اما در هر دو صورت قطعا طرف ایرانی که بواسطه توافقنامه ژنو تن به توقف همه فعالیت‎های هسته‎ای خود داده است، متضرر این توافق خواهد بود، چرا که بدون آنکه آورده‎ای داشته باشد، مجبور به ادامه این روند خواهد بود و طرف غربی نیز بدون آنکه نیاز باشد امتیاز خاصی به ایران بدهد، همچون یکسال گذشته نظاره‎گر عملکرد ایران در توقف فعالیت‎های هسته‎ای خود است.

به نظر می‎رسد عدم دستیابی به یک توافق جامع پس از یکسال مذاکره و البته اعتمادسازی یکطرفه طرف ایرانی، موجب شده است تا طرفین عملا سمت تمدید غیر رسمی توافق پیشین در قالب یک توافقنامه کلی جدید پیش بروند، توافقی که توقف برنامه هسته‎ای ایران را بدون هزینه کردی خاص از سوی امریکا منجر شده است. آنچنان که ساعاتی پیش اوباما در گفتگوی با شبکه «ای بی سی» گفت: «خبر خوب این است که توافق موقتی که ما وارد آن شدیم، به طور قطع پیشروی برنامه هسته‎ای ایران را متوقف کرده؛ بنابراین یک توافق موفق بوده است.»