به گزارش ۸دی نیوز به نقل از خیبر، ماجرای پرکش و قوس وزارت علوم، تحقیقات و فناوری دولتی که شعار اعتدال و تدبیر را در بوق و کرنا کرده است، و انتخاب افرادی از یک طیف سیاسی با تفکرات خاص همچنان ادامه دارد و این درحالی است که این اتفاق ناخوشایند، قطعا به روند پرشتاب پیشرفت علمی که طی ۱۰ سال قبل از این سرعت گرفته بود، خساراتی را وارد خواهد کرد.

از ابتدای روی کارآمدن شیخ حسن روحانی، برخی محافل سیاسی معتقد بودند که تعدادی از اجزای تشکیل دهنده دولت وی، به صورت سهمیه بعضی اشخاص و جریان های خاص و بعضا افراطی برنامه ریزی شده است؛ مساله ای که البته از سوی رییس دولت یازدهم به شدت نفی شد اما فعالیت دولت یازدهم از ابتدا تاکنون در برخی حوزه ها حکایت دیگری دارد.

براساس این گزارش، نمونه دم دستی این مساله را می توان درباره وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مشاهده کرد؛ وزارتخانه ای که طی سال های قبل از این دولت، در کنار سایر ارکان دولتی و غیردولتی، تلاش موفقیت آمیز و قابل تقدیری پیرامون رند پرشتاب پیشرفت علمی کشور از خود به نمایش گذارده بودند اما طی یکسال و اندی گذشته، بیش از هر مساله ای، درگیر حواشی سیاسی و جناحی مدیریتی شده است.

از همان ابتدای کار دولت یازدهم و قبل از اعلام وزرای پیشنهادی، تحلیلگران سیاسی پیش بینی کرده بودند که در تقسیم سهمیه ها، وزارت علوم به طیف سیاسی تندرو و افراطی مدعی اصلاح طلبی رسیده است و اینک، افرادی که به عنوان وزیر پیشنهادی یا سرپرست معرفی و فعالیت داشته اند، این تحلیل را تقویت کرده است.

نخستین انتخاب روحانی برای وزارت علوم، میلی منفرد بود؛ فردی که طبق فیلم منتشرشده در صحن مجلس، در فتنه ۸۸ حضور داشت. انتخاب چنین فردی از همان ابتدا با مخالفت نمایندگان ضدفتنه مجلس روبرو شد و آنان، بدون توجه به خطوط سیاسی، فتنه و عوامل دخیل در آن را به عنوان خط قرمز خود اعلام کرده و بر همین اساس، به مخالفت با میلی منفرد برخواستند. اگرچه برخی مسایل دیگر مانند برنامه ها و سوابق مدیریتی وی نیز مورد بحث نمایندگان بود اما وی، بیش از هر مساله ای، به جهت همان سابقه بد سیاسی، موفق به کسب اعتماد وکلای ملت نشد.

پس از میلی منفرد، توفیقی از سوی روحانی به عنوان سرپرست وزارت علوم انتخاب شد. این انتخاب عجیب در شرایطی صورت گرفت که در فیلم حضور میلی منفرد در فتنه، توفیقی مشغول سخنرانی بود!

روحانی با این انتخاب اثبات کرد که بنا دارد این وزارتخانه را در اختیار یک طیف سیاسی خاص و محدود و البته تندرو قرار دهد. به قول رییس دولت، از یمین و یسار پیغام رسید که اگر توفیقی نیز معرفی شود، موفق به کسب اعتماد نمایندگان نخواهد شد.

لذا، رضا فرجی دانا به عنوان دومین وزیر پیشنهادی معرفی گردید. او هم فردی اصلاح طلب بود اما نسبت به دو فرد مواضع رقیق تر و آرامتری داشت. نمایندگان به وی اعتماد کردند ولی عملکرد ضعیف مدیریتی ۹ ماهه فرجی دانا و فعالیت وزرای در سایه ای که قبلا از سوی نمایندگان با عدم اقبال و اعتماد مواجه شده بودند، موجب استیضاح فرجی دانا شد.

روحانی، با اعلام اینکه دولت راه خود را ادامه می دهد، این بار محمدعلی نجفی را به عنوان سرپرست وزارت علوم تعیین کرد. فردی که قبلا از سوی نمایندگان مجلس برای وزارت آموزش و پرورش با عدم اعتماد مواجه شده بود و در سمت بعدی که با حکم رییس دولت فعالیت داشت، به جهت بیماری قلبی، نامه استعفا نوشت.

نجفی نیز وابسته به طیف سیاسی مدعی اصلاح طلبی بود و سریال انتخاب افرادی با یک دیدگاه خاص بیانگر این نکته بود که شعار اعتدال، تنها در حد همان شعار باقی مانده بود و عزم دولت بر این قرار گرفته تا بزرگترین محیط علمی کشور را در اختیار یک جریان سیاسی مردود شده در امتحانات مختلف قرار دهد

اینک، شیخ حسن روحانی سومین وزیر پیشنهادی خود را برای وزارت علوم معرفی کرده و قرار است فردا (چهارشنبه) نیلی برای اعلام برنامه ها و کسب رای اعتماد به مجلس برود

انتخاب نیلی نیز دقیقا بر همان معیار و روال قبلی صورت گرفته با این تفاوت که وی، از سوابق مدیریتی به شدت کمتری نسبت به نفرات ردشده برخوردار است

نیلی، اصلاح طلبی است که بالاترین پست مدیریتی وی تاکنون سرپرستی چندماهه دانشگاه تهران بوده و در همین سرپرستی نیز هنوز موفق به جلب نظر اعضای شورایعالی انقلاب فرهنگی جهت ریاست قطعی دانشگاه نشده است

از او به عنوان مسئول برگزاری یک برنامه پرحاشیه در دانشگاه یاد می شود که طی آن، برخی فعالان در فتنه  ۸۸ مانند فائزه هاشمی نیز حضور داشتند.

گزارش های رسیده از مجلس نیز بیانگر این نکته است که مخالفان فرجی دانا، همان موضع را پیرامون نیلی نیز دارند اما در کنار این مساله، نکته حایز اهمیت و البته تعجب برانگیز این است که محدودکردن بالاترین مقام در وزارتخانه ای مانند وزارت علوم برای یک طیف سیاسی تندرو و اصرار بر حضور افرادی با تفکری مشترک و البته ردشده از نگاه وکلای مردم در مجلس، چه سنخیتی با اعتدال و تدبیر دارد؟

آیا این اصرار خارج از قاعده، در راستای همان تعامل بین قوا بود که از سوی روحانی شعارش داده شده بود؟ آیا نمی توان با یک انتخاب معقولانه و غیرجناحی و باندی، هم به تلطیف روابط میان قوا کمک کرد و هم، محیط علمی کشور را تحت تاثیر مسایل حاشیه ای سیاسی قرار نداد؟