به گزارش ۸دی نیوز به نقل از به گزارش رجانیوز، جنتی که در حاشیه رونمایی از نهج‌البلاغه مطلی در دفتر خود در وزارت ارشاد در جمع خبرنگاران حضور یافته بود، درباره مساله خوانندگی بانوان گفت: «اظهارنظرهای مختلفی در خصوص تکخوانی خواننده زن در کنسرت‌ها وجود دارد اما طبق نظر برخی مراجع تقلید، اگر موجب مفسده نباشد ایرادی ندارد.»

انتشار این اظهارنظر که رنگ و لعاب فقهی نیز داشت، در همان ساعات اولیه با واکنش جدی حوزه های علمیه روبرو شد و در برخی واکنش ها، این اظهارات از سوی وزیر ارشاد نشانه کم اطلاعی وی در زمینه فقه شیعه توصیف شد. به عنوان مثال، آیت‌الله مکارم شیرازی با اشاره به مطرح شدن برخی سخنان مبنی بر اعلام نظر فقها در خصوص خوانندگی زنان گفت: «گفته شده است که چرا می‌گویید خواننده زن نباشد. نصف جمعیت ایران زن است و فقها در این زمینه نظر دهند، این طرز سخن‌گویی سابقه ندارد. این‌ها خبر ندارند یک طلبه ۲۰ سال درس می‌خواند تا به مرحله اول اجتهاد برسد و باید برای مجتهد شدن ۴۰ سال درس خواند. وزارت ارشاد بداند تکرار این کارها سبب می‌شود که مردم فاصله بگیرند.»

با افزایش دامنه اعتراضات و واکنش‌ها به این مساله، انتظار می‌رفت که خود وزارت ارشاد و آقای جنتی هم فتیله این قضیه را پایین بکشند و با سکوت از کنار آن بگذرند تا کم کم به فراموشی سپرده شود اما این پایان ماجرا نبود.

در ماه‌های اخیر، موجی در شهرهای بزرگ به ویژه پایتخت ایجاد شده که خوانندگان زن اقدام به برگزاری کنسرت موسیقی برای خانم‌ها می‌کنند که در برخی موارد به دلیل حضور مردان در این مراسم‎ها، با اعتراض افکار عمومی روبرو شده است اما این همه داستان نیست. اخیرا به بهانه کنسرت موسیقی و تکخوانی زنان، مراسم رقص و حرکات موزون خانم‌ها نیز برگزار می‌شود.

مساله تاسف‌بار اینجاست که این گروه‌ها بدون هیچ منع قانونی و برخورد قضایی، صراحتا در بروشورهای تبلیغاتی خود اعلام می‌کنند که برنامه اجرایی توسط آنها یک برنامه ترکیبی شامل آوازخوانی ترانه‌های مختلف و همچنین حرکات موزون است. حتی در تبلیغات خیابانی و اینترنتی یکی از این گروه‌ها آمده است که زنان در این برنامه، «رقص باله» اجرا خواهند کرد. این برنامه‌ها که اغلب در سالن‌ همایش‌های معروف برگزار می‌شود، بلیت‌های گرانقیمتی هم دارد اما به دلیل نوع اجرای آن، با استقبال بالای برخی طیف‌های خاص روبرو می‌شود.

از سوی دیگر، کوتاهی و تساهل وزارت ارشاد در این زمینه سبب شده تا موج این اقدامات ساختارشکنانه از پایتخت به شهرهای دیگر نیز منتقل شود. به عنوان نمونه، چند روز پیش و در شهر اصفهان، جشنواره‌ای تحت عنوان «میراث ناملموس ایران» برگزار شد که در آن و تحت عنوان آداب و رسوم محلیف رقص مختلط زنان و مردان با لباس‌های محلی در انظار عمومی اجرا شد؛ یعنی یک جشن عروسی کامل با این تفاوت که حاضرین در مجلس را تنها خانم‌ها تشکیل نمی‌دادند، بلکه یک «پارتی مختلط بزرگ» در حال اجرا بود.

البته وزارت ارشاد مدعی است که «تاکنون هیچ‌گونه مجوزی برای حرکات موزون وغیرمتناسب با فرهنگ اسلامی صادر نشده است. تنها اجرا‌ها محدود به آئین‌ها و بازیهای برگرفته از فرهنگ اقوام ایرانی است که با نظارت دقیق و صرفا برای بانوان توسط بانوان اجرا می‌شود» اما بالا و پایین پریدن دختران با لباس‌های خاص در برابر چشمان مردانی که به عنوان مهمان در این مراسم حضور داشتند، خشم مردم معتقد و مذهبی اصفهان را به دنبال داشت؛ موضوعی که رسانه‌های ضدانقلاب تلاش کردند تا با پررنگ کردن ماجرای اسیدپاشی در این شهر، آن را تحت‌الشعاع قرار دهند.

این حوادث و اقدامات در حالی در ایران و زیر چشمان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی روی می‌دهد که حتی اگر استدلال ضعیف فقهی آقای جنتی برای عدم اشکال داشتن تکخوانی زنان را نیز بپذیریم، باز هم جای این سوال باقی می‌ماند که آیا این موضوع با این همه حواشی و حساسیتی که روی آن وجود دارد، چرا باید به یکی از اولویت‌های نهادهای فرهنگی دولتی تبدیل شود و تا جایی بر دفاع از آن پافشاری شود که این گروه‌ها به خود اجازه دهند تا خطوط قرمز را نیز رد کنند و دست به اجرای رقص‌های دسته‌جمعی بزنند؟ آیا آقای جنتی به عنوان مسئول اصلی فرهنگ در کابینه دولت یازدهم، ریشه همه مشکلات فرهنگی و هنری جامعه ایران را در تکخوانی زنان و برگزاری کنسرت‌های خوانندگان زن می‌داند که اینچنین مصرانه و جدی پیگیر این مساله است؟

در حالی که تهاجم فرهنگی علیه باورها و اعتقادات ریشه‌دار اسلامی – ایرانی در صدر اولویت‌های عملیاتی غرب قرار دارد و سالیانه مبالغ هنگفتی از بودجه عمومی کشورهای غربی صرف «تیشه به ریشه اعتقادات مردم و به ویژه جوانان ایران زدن» می‌شود، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که تنها وزاتخانه‌ای در کشورمان است که لقب «اسلامی» را یدک می‌کشد و باید سکاندار هدایت کشتی فرهنگ در این دریای طوفانی باشد، اولویت خود را در حمایت از یک اقدام غیرشرعی و غیرضرور قرار داده که می‌تواند عامل گسترش بی‌حیایی و بی‌عفتی در جامعه ایرانی باشد.

این انتظار از آقای جنتی که خود سابقه تحصیلات حوزوی دارد، وجود داشت که حداقل از ضریب دادن به اینگونه رویکردها در سازمان تحت نظارت خود اجتناب کند و زمینه را برای فعالیت پررنگ‌تر و تاثیرگذارتر جبهه فرهنگی مومن فراهم کند اما به نظر می‌رسد حتی پس از هشدارهای جدی رهبر معظم انقلاب در حوزه فرهنگ و اعلام نگرانی چندین باره از وقایعی که در این عرصه روی می‌دهد، هنوز درب وزارت ارشاد و علی جنتی روی همان پاشنه سابق می‌چرخد و قرار نیست روند حاشیه‌ساز و جنجال آفرین این وزارتخانه در عرصه‌های انحرافی، جای خود را به تلاش برای ایجاد فضای فرهنگی سالم اسلامی و ایرانی در کشور بدهد.