پایگاه خبری تحلیلی 8دی نیوز
https://www.8deynews.com
بوی برنج ایرانی به مشام صدا و سیما نمی رسد/ برنجی به رنج دست های ایرانی
آنان که در کیفیت اهل مقایسه باشند به‌راحتی می‌فهمند که هیچ‌کدام از برنج‌های خارجی یارای رقابت با برنج مرغوب ایرانی را ندارند؛ درجایی که برنج معطر طارم هاشمی موجود است کدام ذائقه سلیمی میل به برنج باسماتی هندی و پاکستانی دارد؟!
به گزارش ۸دی نیوز به نقل از فرهنگ نیوز، ایران سرزمینی است که هر گوشه از آن طلای نابی پیدا می‌شود، که شاید مثل آن در هیچ کجای جهان یافت نشود. این سرزمین جزء معدود سرزمین‌هایی است که همه نیازهای خود را، از شیر مرغ تا جان آدمیزاد، درون خود می‌تواند تولید کند و اگر روزی تمام درها به روی آن بسته شود، از دل خود نیازهای خود را برآورده می‌کند .
متأسفانه جریان مصرفی که بر روح بازار حاکم شده است، باعث گردیده تا ظرفیت‌های تولید داخلی فدای مصرف محصولات خارجی شود؛ محصولاتی که به همراه خود بسیاری از تبعات فرهنگی، اقتصادی و حتی جسمی را دارد.
سیره بزرگان را که نگاه می‌کنیم، اصرار آن‌ها را بر استفاده از محصولات داخلی در حد اعلی می‌بینیم؛ تا آنجا که بعد از نهضت تنباکوی میرزای شیرازی ، نزدیک به یک دهه قبل از نهضت مشروطه ، با شکل‌گیری روحیه ضد استعماری در حوزه‌های علمیه، علمای اصفهان با احداث بنگاهی تولیدی به نام”شرکت اسلامیه” اقدام به تولید پارچه‌ای وطنی به اسم “کرباس” نمودند، که علی‌رغم کیفیت پائین و خشن بودن پارچه، به‌سرعت جای پارچه‌های مرغوب و لطیف خارجی را گرفت، تا آنجا که زمانی که مرحوم مدرس به اصفهان رفت، آن پارچه را به‌عنوان لباس رسمی خود انتخاب نمود و فرمود: “من کرباس ایرانی را به حریر انگلیسی ترجیح می‌دهم.”
دکتر موسی نجفی در کتاب زندگی‌نامه حاج‌آقا نورالله اصفهانی، اسناد بسیاری از روزنامه حبل‌المتین و ثریا مبنی بر اقبال حوزه‌های علمیه به این پارچه آورده است تا آنجا که این پارچه‌ها از اصفهان به نجف صادر می‌شد و طلاب پس از استفاده از آن‌ها اعلام می‌کردند “که ما به این لباسی که ساخته‌ی دست خودمان است، افتخار می‌کنیم.”
نکته جالب آن است که بزرگان دین در مورادی که چیزی حتی نمونه داخلی هم نداشت سعی می‌نمودند با ابتکار عمل خود را از کالای خارجی بی‌نیاز نمایند. در احوالات مرحوم آیت‌الله‌العظمی مرعشی نجفی آورده‌اند که ایشان هیچ‌وقت لباس خارجی به تن نمی‌کرد. از خیاطش می‌خواست با پارچه‌های تولید داخل برایش لباس بدوزد و این روش را مبارزه با استکبار می‌دانست. آن روزها دکمه در ایران تولید نمی‌شد. خیاط آقا هم از دکمه استفاده کرده بود. بعد اینکه لباس را نزد آقا برد، آقا از دکمه‌های خارجی خوشش نیامد. به همین دلیل به خیاط یاد داد که با قیطان دکمه درست کندو به لباس بدوزد.
امروزه متأسفانه برای مایحتاجی که در موارد زیادی بهتر از آن را در داخل در اختیارداریم، رو به محصولات خارجی آورده‌ایم. به‌عنوان‌مثال در محصولات کشاورزی مثل برنج و چایی با آن‌که در داخل کشور بهترین محصول را تولید می‌کنیم، اما باز شاهد تبلیغات گسترده رسانه‌ها حول این محصولات و درنتیجه اقبال عمومی به مصرف آن‌ها هستیم؛ چیزی که باروح دین که خوداتکایی است در منافات و با منویات مقام معظم رهبری(حفظه الله) در تضاد است .
رهبرمعظم انقلاب(حفظه‌الله) در سخنی فرمودند:”خوشبختانه ما در کشور و در بخش‌های مختلف، محصولات کیفی داریم. قسمت عمده‌ای از تولیدات کشور، مصرف‌کننده‌اش دستگاه‌های دولتی ما هستند. دستگاه‌های دولتی بایستی جزم و عزم داشته باشند بر اینکه جز تولیدات داخلی – در آن مواردی که تولید داخلی وجود دارد – هیچ‌چیز دیگر مصرف نکنند. یعنی واقعاً در محصولاتی که مشابه داخلی دارد، مطلقاً ممنوع بشوند که از خارج چیزی وارد نکنند “
مشکل اسم نیست
گاهی گمان می‌شود تغییر نام یک محصول از خارجی به ایرانی مشکل را حل می‌کند؛ مثلاً اگر اسم برنجی را عوض کردیم و گذاشتیم محسن دیگر به یک حامی برای محصولات داخلی تبدیل‌شده‌ایم؛ درصورتی‌که این کار ضررش بیشتر از عرضه بانام خارجی است. چراکه باعرضه بانام خارجی ماهیت حقیقی کالا مشخص است. اما دربسته بندی بانام ایرانی ماهیت کالا برای خیلی‌ها در نگاه اول نهان می‌ماند .
تغییر نام ازآن‌جهت مشکل را حل نمی‌کند که اصرار بر استفاده از محصول داخلی به جهت آن است که یکی از ابزارهای قدرت یک جامعه قدرت اقتصادی است و زمانی که ما به‌جای کالای داخلی رو به مصرف کالای خارجی می‌آوریم، درواقع به‌جای گردش سرمایه در تولید به خروج سرمایه در مصرف مبتلا می‌شویم و به قول اهل بازار این یعنی خوردن از سرمایه . اصرار بر مصرف تولید به خاطر آن است که سرمایه به زایش برسد و نه به ریزش. کاری که در استفاده از محصولات خارجی اتفاق نمی‌افتد.
برنج از شمال تا جنوب ایران
برنج یکی از محصولاتی است که از شمال تا جنوب و از شرق تا غرب ایران کشت می‌شود. از انواع برنج معطر استان‌های شمالی که بگذریم، طبق آمار وزارت کشاورزی مناطق لنجان، اصفهان ،آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل، ایلام، چهارمحال بختیاری، خراسان، خوزستان، زنجان، سیستان و بلوچستان، فارس، قزوین، کردستان، کرمانشاه، لرستان و یزد از شهرهایی هستند که برنج مرغوب ایرانی با عطری دل‌انگیز در آن کشت می‌شود.
آنان که در کیفیت اهل مقایسه باشند به‌راحتی می‌فهمند که هیچ‌کدام از برنج‌های خارجی یارای رقابت با برنج مرغوب ایرانی را ندارند؛ درجایی که برنج معطر طارم هاشمی موجود است کدام ذائقه سلیمی میل به برنج باسماتی هندی و پاکستانی دارد؟! علاوه بر اینکه در مواردی برنجی که به‌عنوان برنج باسماتی عرضه می‌شود برنجی است که در کارخانه استحصال‌شده و ماهیتاً برنج نیست، بلکه ماکارونی‌هایی در قواره برنج است که با مواد شیمیایی تولیدشده و ضررهای جسمی خاص خود را دارد.
علت رغبت به برنج خارجی
اما اینکه چرا برنج خارجی در بین ایرانیان تا این اندازه جابازکرده است دلایل خاص خود را دارد . درگذشته بحث قیمت خیلی مطرح بود، در آن زمان فاصله برنج ایرانی با برنج خارجی چیزی در حدود دو تا سه برابر قیمت بود، اما امروزه با بالا رفتن قیمت برنج خارجی تقریباً این انگیزه از بین رفته است. اما دلیل باقی ماندن رغبت به نمونه خارجی کم کیفیت‌تر از نمونه داخلی چیست؟
الف: تبلیغات تلویزیونی
اولین عاملی که باعث قرار گرفتن محصولات خارجی مثل برنج در سبد خانوار ایرانی شده است تبلیغات شدید تلویزیونی در مورد این کالاست . متأسفانه رسانه ملی باهدف درآمدزایی، منافع ملی و منویات رهبری را نادیده گرفته و با قبول آگهی‌های تبلیغاتی سنگین، خانواده ایرانی را ترغیب به استفاده از این نوع برنج نموده و آن را به‌عنوان پایه‌ی ثابت آشپزخانه قرار داده است . این ترفند انگلیسی که دمیدن در بوق و کرنای تبلیغات است از قدیم در تمایل جامعه به یک‌سو مؤثر بوده است؛ زمانی که قرار بود بعضی از کالاهای خارجی در ایران شایع شود مستشاران انگلیسی به نماینده‌های خود گفتند این کالاها برای مردم نان شب نیست ولی چنان در بوق و کرنا بدمید که از نان شب هم واجب‌تر شود.
ب: برنج خارجی موردعلاقه آشپز بی‌هنر
برنج خارجی، یا در اصطلاح تخصصی برنج با سماتی ۱۱۲۱ ، برنجی است که بدون داشتن هیچ‌گونه هنری و به‌راحتی پخته می‌شود و قد می‌کشد و در سفره نمای خوبی دارد. همین زیبایی باعث شده است تا آشپزهایی که هنر زیادی برای پخت‌وپز ندارند به این برنج علاقه‌مند شده و ترجیح را در استفاده از آن بگذارند.
ج: مارک بندی و نظام توزیع
یکی از مهم‌ترین عواملی که باعث شده است تا برنج خارجی جایگاه خوبی پیدا کند، بسته‌بندی مناسب و انتخاب مارکی جذاب برای این نوع برنج است. متأسفانه برنج ایرانی که ازلحاظ مرغوبیت به‌مراتب برتر از برنج خارجی است هنوز به‌صورت سنتی و دربسته بندی های کاملاً عادی و بدون مارک و برند معتبر عرضه می‌شود و از طرفی در توزیع در سطح کشور به صورتی ناهمگون توزیع می‌شود، به‌گونه‌ای که مشتری نمی‌تواند برنج ثابتی را برای مصرف خانگی خود انتخاب نماید .
برنج یکی از صدها نمونه کالای داخلی است که فدای منفعت‌طلبی بازار مصرفی سرمایه محور شده است و همین امر باعث عدم تمایل نسل جوان به حرکت‌های تولیدی گردیده است ؛که این خود زنگ خطری بزرگ برای اقتصاد کشور است .
جا دارد تا دستگاه‌های مربوطه با سرمایه‌گذاری برای محصولات ایرانی علی‌الخصوص محصولات کشاورزی مثل برنج و تهیه یک نظام جامع توزیع در راستای معتبر شدن برنجی که به رنج دستان ایرانی تولید می‌شود قدمی مؤثر بردارند.
نظرات