به گزارش ۸دی، یکی از شاخصه های مهم احزاب و جریان های سیاسی “دگم” نبودن، شناور بودن و البته وابسته به شخص نبودن است.

اساسا جریانی می تواند در عرصه سیاست باقی بماند که علاوه بر آنکه بتواند نقاط ضعف خود را بپوشاند یارای ترمیم و حفظ نیروی انسانی خود را نیز داشته باشد. یعنی در کادر سازی موفق باشد تا در صورت نیاز با جابه جا کردن نیرو های خود در شطرنج رقابت موفق باشد. جریان سیاسی که نتواند به این مهم دست پیدا کند نه تنها موفق نمی شود در عرصه سیاست بماند بلکه به پدیده “پدرسالاری”  یعنی چند نفر که سعی دارند از ضعف بدنه جریان خودی استفاده کرده و خود را حاکم بدون رقیب جریان خود تصور کنند دچار  می شود.

در این صورت است که این جریان برای بقای خود دست به هرکاری می زند مانند تخریب و کم جلو دادن ارزش جریان مقابل، کاری که هم اکنون جریان موسوم به اصلاح طلبان افراطی در مقابل جریان ائتلافی نیروهای انقلابی در پیش گرفته اند.

جریان اصلاح طلب افراطی وقتی لیدرها و پدرسالارهای خود را به واسطه مشکلات بعضا اقتصادی، اخلاقی و… گیر افتاده در نهادهای نظارتی از جمله شورای محترم نگهیان می بیند گویا راهی ندارند جز اینکه دست به تخریب نیروهای انقلاب که متشکل از اصلاح طلبان پاکدست و اصولگراهای انقلابی هستند بزنند و بعضا سعی می کنند با مطرح کردن موضوعاتی حاشیه‌ای، ایجاد شبهه و اختلاف کنند.

مثلا وقتی ببیند که جریان انقلابی یک کاندیدا خود را با تمام  خصلت‌های مثبت و پایبند بودن به ارزش های جناحی و گروهی اما به دلیل عدم توانمندی در تامین خواسته های نظام و مردم کنار می گذراد و به دنبال مطرح کردن نیروی شش دنگ در تراز انقلاب هست با رسانه های خود دست به تخریب این عمل شجاعانه جبهه انقلاب می زند. که این رفتار  نشان دهنده ضعف عمده اصلاحطبان افراطی که همه چیز را در چارچوب منافع شخصی خود می بیند و نقطه قوت جبهه انقلاب که نفع عمومی مردم را نظر می گیرد می باشد.

یا بعبارتی دیگر رفتاری که نشان‌دهنده‌ی قدرت تشکیلاتی نیروهای انقلابی و ضعف عمده جریان اصلاحات را می‌رساند چراکه جریان انقلابی نشان داده که هر گزینه‌ای که به فکر برآورده نکردن خواسته‌های مردم باشد را کنار می‌گذارد و در این زمان نیروهایی را که خود  پرورش داده‌اند را به‌ راحتی جایگزین می‌کند و از طرفی این اوج درماندگی اصلاح‌طلبان افراطی را می‌رساند که می‌دانند که اگر مجلس انقلابی تشکیل شود باید پاسخگوی سال‌ها خیانت به ملت و نظام باشند.

اینگونه هم می شود تحلیل کرد  که اصلاح‌طلبان یا همان  منفعت‌طلبانی که کفگیرشان بدجور به ته‌دیگ خورده، یقیناً چاره ای ندارند و باید سعی کنند این  روزها به‌واسطه‌ی ساپورت های مالی و حمایتی که از سوی بدنه دولتی که اکثراً از طیف خودشان هستند بر دامنه‌ی آتش شان بی افزایند تا شاید به خواسته خود که تشکیل نشدند مجلس انقلابی است شوند. مجلسی که اگر تشکیل شود یقینا سودش به مردم خواهد رسید.

اما دراین‌بین چند نکته را باید متذکر شد:

اول: نیروهای ارزشی و انقلابی باید شفاف با مردم حرف بزنند و اجازه سوءاستفاده کاسه‌لیسانی که تخم نفاق و تفرقه در دل مردمی که خواهان ایجاد مجلسی پویا و انقلابی هستند را ندهند.

دوم: نیروهای انقلابی باید برنامه خود را در زمینه‌های مختلف به گوش آحاد مردم رسانده و ظرفیت‌های جبهه انقلاب را برای مردم بازگو نمایند که اگر غفلت کنند جماعت هوچی گر، گنجشک رنگ کن و  قناری فروش اجازه نخواهند داد مجلسی در تراز انقلاب تشکیل شود.

سوم: در آستانه انتخابات مجلس شورای اسلامی هستیم، مجلسی که قرار است رأس نظام باشد پس باید کس یا کسانی وارد مجلس شوند که در قامت یک نیروی انقلابی باشند. باید برای مردم تشریح شود شخص کاندیدا در جریان انقلابی مفهومی ندارد بلکه عملکرد و میزان دلدادگی کاندیدا به خدمت به ملت، نظام و انقلاب ملاک است.

چهارم: انقلاب اسلامی برای دستیابی به اهداف خود نیاز به جان‌فشانی و ازخودگذشتگی دارد از تک‌تک دل‌سوختگان انتظار می‌رود به جماعت طماع و غرب پرست نشان دهند که نیروهای انقلاب وحدت کلمه را سرلوحه کار خود قرار داده اند.