بهانه ای برای خشکاندن ریشه خودکفایی!

در پی سقوط هواپیمای مسافربری آنتوف۱۴۰ در تهران، برخی رسانه های اصلاح طلب هم صدا با رسانه های خارجی، اصل خودکفایی و تولید ملی را مطرود دانسته و نتیجه آن را شکست اعلام نمودند.

بهانه ای برای خشکاندن ریشه خودکفایی!

به گزارش ۸دی نیوز به نقل از فرهنگ نیوز، حواشی سقوط آنتونف ۱۴۰ همچنان ادامه دارد و پس از زیر سوال بردن بی دلیل تصمیمات و اقدامات دولت نهم در ریشه یابی علل این سقوط، این روزها نوبت به مسائل بنیادین‌تری رسیده است و وقت ان شده که جهانی بینی نهفته در اصل خودکفایی و به تبع آن اصل خودکفایی مورد سوال قرار گیرد.

در همین رابطه روزنامه اعتماد در یادداشتی در بررسی سقوط جناب آنتونف ۱۴۰ نوشت:

«این سقوط محصول و نتیجه یک نگرش نیز هست و شاید پایانی بر بطلان این ذهنیت و نگرش باشد؛ ذهنیتی که می‌خواهد تحت هر شرایطی و به هر قیمتی همه‌چیز را در داخل کشور تولید کند، حتی هواپیمای مسافربری را. در پس این ذهنیت گزاره‌هایی وجود دارد که باید به تک‌تک آنها دقت کرد؛ این گزاره که ما بدون محدودیت «می‌توانیم» ، اگر «بخواهیم» و اینکه در دنیایی قرار داریم که همه علیه یکدیگرند. به تعبیری اگر در سطح خرد، انسان گرگ انسان است، در سطح بین‌المللی، هر کشوری گرگ کشور دیگر است و گرگ‌هایی در کمین هستند که ما را در منگنه قرار ‌دهند و نابود کنند. لذا باید به هر قیمتی شده خودبسنده شویم و البته «می‌توانیم»

همچنین این گزاره که ایران به هواپیمای مسافربری نیازمند است.»

در ادامه یاداشت نیز به سختی ها و عدم به صرفه بودن اقتصادی ایجاد خط تولید هواپیمای مسافربری پرداخته شد و در پایان نیز آمد:

«هرچند در گذشته به ما یاد داده‌اند که «سنگ بزرگ علامت نزدن» است ولی ظاهرا آن گزاره‌ها و کلمات قصار بیش از آنکه در عمق فکر و ذهن ما رسوخ کند، لقلقه زبان‌مان است. اینها به آن معنا نیست که در پی انجام امور بزرگ نباشیم بلکه باید هر کاری را مبتنی بر عقلانیت خاص آن انجام داد، در این مورد به خصوص اگر سیاست‌های ابلاغی اقتصاد مقاومتی! مد‌نظر قرار گیرد بسیاری از مشکلات حل می‌شود.»

* مقصر اعلام کردن دولت احمدی نژاد؛ خط واحد رسانه های اصلاح طلب

نکته جالب توجه در میان نقدهای انبوه رسانه های اصلاح طلب(و از جمله نقدی که ذکر شد) در بررسی سقوط آنتونف ۱۴۰، این خط خبری است که دولت فعلی و سازمان و هواپیمایی آن و مجموعه های نظارتی که ذیل آنها تعریف می شود در بایکوت کامل رسانه ای قرار دارند و هیچ سخنی از کوتاهی های آنان و عدم تحقق وعده های ایشان(به خصوص در مورد رفع تحریم های هواپیمایی پس از توافق ژنو) به میان نمی آید.

این رسانه ها در حالی دولت نهم را مسئول ساخت آنتوف ۱۴۰ معرفی می کنند که تمامی مقدمات و مذاکرات مربوط به این پرنده اوکرانی در دولت آقایان هاشمی و خاتمی انجام شد و حتی در زمان دولت هشتم این هواپیما یک سقوط هم داشته است و منتقدان محترم نیم نگاهی هم به این پیشینه تاریخی ندارند.

از جمله مستندات تاریخی این ادعا نیز اظهارات محمدرضا برزگر، مدیر کل سابق دفتر راه و ترابری سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی در سخنرانی خود در همایش صنعت و حمل و نقل هوایی که در مورخ ۸۲/۰۸/۱۴ می باشد که در خصوص ضرورت وارد شدن حمایت از خط تولید هواپیمای آنتونوف ۱۴۰ اظهار داشت:

«هواپیمای ایران ۱۴۰ با برد دو هزار کیلومتر و سرعت ۶۰۰ کیلومتر در ساعت بهترین گزینه برای پروازهای داخلی کشور است». وی ادامه داد: «در حال حاضر تنها چهار فروند از این هواپیما به مرحله استفاده رسیده است، لیکن شرکتهای خصوصی علاقه‌ای به استفاده از این هواپیما نشان نمی‌دهند». برزگر در ادامه در دفاع از ضرورت ورود هواپیمای آنتونوف ۱۴۰ به ناوگان هوایی کشور تاکید کرد: «برای ۳۴ فرودگاه کشور که تنها پنج درصد جا به جایی‌های مسافر در کشور را به خود اختصاص داده‌اند استفاده از هواپیماهای کوچک بسیار مقرون به صرفه خواهد بود».

سخنان برزگر عزم جدی دولت برای حمایت از ورود و تولید هواپیمای آنتونوف ۱۴۰ را نشان می‌داد. عزمی که با یک اقدام علی شمخانی، وزیر دفاع دولت خاتمی جامه عمل به خود پوشاند. وی در تاریخ ۲۲/۷/۸۳ در دیدار با اولک نیوستروف، وزیر سیاستگذاری صنعتی اوکراین تشکیل کنسرسیوم هواپیماسازی دو کشور را مورد بررسی قرار داد. در این دیدار طرفین افزایش سرعت در روند تولید هواپیمای فوق و به کارگیری آن در خطوط هوایی کشورمان را ضروری دانستند.( ۱)

* زیر سوال بردن اصل خودکفایی به دلیل بروز چند حادثه!

نکته دیگری که در این نقد وجود دارد، متمسک شدن به سقوط آنتونف ۱۴۰ برای زیر سوال بردن اصل خودکفایی است.

منتقد محترم در حالی این اصل را زیر سوال می برد که کشور ایران به دلیل محدودیت هایی که سایرین برای آن ایجاد کرده اند ناچار به خودکفایی در صنایع مهم است چرا که قدرت های بزرگ بارها و بارها با تهدید به قطع اینگونه همکاری خواهان زیر پا گذاشتن حقوق ملت ایران شده اند و خودکفایی در این زمینه ها، زمینه و پشتوانه مهم استیفای حقوق مردم ایران است.

جمهوری اسلامی ایران از ابتدای تاسیس خود تا به امروز بنای خود را در سیاست خارجی بر رابط مسالمت آمیز با سایر کشورهای دنیا نهاده است و تاریخ گواه آن است که این رابطه نخستین بار از سوی آمریکا منقطع شد و به وضع فعلی درآمد.

از این که بگذریم باید به این سوال پاسخ دهیم که آیا شکست در یک مرحله باید موجب تعطیلی تمام تلاش ها و رسیدن به خودکفایی(با وجود حضور استعدادهای فراوان داخلی) باشد؟!

اگر به این سوال پاسخ مثبت دهیم پس باید چشم از بسیاری از پیشرفت های دنیای امروز بگذریم چرا که غالب آنها پس از آزمون و خطا های فراوان به این مرحله رسیده اند.

احتمالا حادثه اتمی «چرنوبیل» که از آن به عنوان بدترین حادثه اتمی غیرنظامی تاریخ جهان یاد می شود باید در ذهن بسیاری باشد.

در ۲۵ و ۲۶ آوریل ۱۹۸۶(۱۳۶۵) متصدیان رآکتور برای انجام آزمایشی سیستم ایمنی رآکتور را غیر فعال کردند و در اثر رخ دادن اشتباهات پس از آن انفجار مهیبی در چرنوبیل به وقع پیوست.

پس از انفجار ابتدا محیط اطراف تاسیسات به امواج رادیواکتیو آلوده گشت و بعد به تدریج ابرهای آلوده به نواحی دورتر سرکشیدند و بارش باران سبب شد که بخش‌های وسیعی از اروپا به مواد رادیواکتیو آلوده شود.در اثر انفجار در رآکتور بلوک چهار تاسیسات اتمی چرنوبیل، مواد رادیواکتیو برای ساختن حدود ۱۰۰ بمب اتمی آزاد شدند. اگرچه در آن سال مقامات اتحاد شوروی سابق در آن زمان، پخش هر گونه خبری را در مورد این فاجعه به شدت ممنوع ساختند اما در مقایسه جوامع بشری، فاجعه چرنوبیل وحشتناک‌ترین فاجعه تکنولوژیک انسانی در تمام تاریخ به شمار می‌آید.

در اثر فاجعه چرنوبیل قریب به ۵ میلیون نفر آسیب دیدند، حدود ۵ هزار مرکز مسکونی در جمهوری روسیه سفید، اوکراین و فدراسیون روسیه با ذرات رادیو اکتیو آلوده شدند. از میان آنها، ۲۲۱۸ شهر و روستا با جمعیت حدود ۲/۴ میلیون نفر در محدوده اوکراین قرار داشتند، فاجعه چرنوبیل جمعیت کشورهای مذکور را تحت‌الشعاع قرار داد. غیر از اوکراین، جمهوری روسیه سفید و فدراسیون روسیه، کشورهای فنلاند، سوئد، نروژ، لهستان، بریتانیای کبیر و برخی کشورهای دیگر نیز اثرات فاجعه را احساس کردند.

اگرچه که این حادثه خسارت بسیاری به بار آورد(که در مقایسه با سقوط آنتونف یقینا قابل مقایسه نیست) اما پس از انفجار چرنوبیل نه صنعت اتمی شوروی متوقف شد و نه تصمیمی مبنی بر جمع آوری صنعت نیروگاه های اتمی در جهان اتخاذ گردید بلکه با درس هایی که از آن حادثه تلخ حاصل گردید، در روش کار و تصمیمات مهم بازنگری اساسی به وجود آمد تا این حادثه تکرار نشود.

یقینا در این حادثه نیز پیش از آنکه روسای دولت های قبلی مقصر باشند، سازمان های نظارتی تقصیر کارند که به این پرواز اجازه برخاستن دادند و بهتر است که به جای پرداختن به فلسفه و جهان بینی اصل مورد نیاز خودکفایی(آن هم با قرائتی خاص) به فکر اصلاح رویه ها و روندها باشیم تا در این مسیر سخت از میزان اشتباهات تا حد زیادی کاسته شود چرا که بدون شک از بین رفتن حق زندگی حتی یک نفر نیز مسئولیت مهمی است که بر دوش همگان و در راس آن دولت مردان، سنگینی می کند و باید نسبت به آن پاسخگو باشند.

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه