اندر مصائب ییلاقات ماسال / تصمیم کبری چه زمانی گرفته میشود

آیا وقت تصمیم کبری گرفتن مسئولان شهرستانی، استانی و… برای تصویب قانونی برای حمایت از این باباها برای بدست آوردن کمی نان و آب بدون تهدید به تخریب یک کوخ نرسیده است؟؟؟؟ اگر تصمیم کبری در این زمینه گرفته نشود آن وقت خیلی زود دیرشدن ها و خیلی دیر زود شدن ها دیگر فایده ای نخواهد داشت.

اندر مصائب ییلاقات ماسال / تصمیم کبری چه زمانی گرفته میشود

به گزارش ۸دی نیوز به نقل از ماسال نیوز،

ماسال نیوز ییلاق سواچاله ماسال

 

تصمیم کبری!!!؟؟؟؟ برای بابا آب داد و بابا نان داد! 
 
بابا برای کمی تا اندکی آب و نان همه جوانیش را داد! 
 
 
 البته بنده چند وقتی است در ماسال هستم و قبلاً هم به این شهرستان زیبا زیاد سفر می کردم. ولی تو این چند وقته اخبار زیادی از مناطق ییلاقی ماسال در سایت ها منتشر شده است. اخباری مبنی بر آسفالت جاده ییلاقی، سرگردانی مسافران در ییلاقات، به وجود آمدن درگیری در این مناطق و … 
 
البته خیلی از اخبار نیز شاید در هیچ رسانه ای درج نشده باشد، اخباری مبنی بر اینکه وقتی غیربومی های عزیز در خانه های غیرقانونی خود شاید بعد از کلی تفریحات سالم و ناسالم در خواب ناز بی هیچ دل نگرانی از تخریب کاخ های خود به سر می برند و اما بومی های زحمتکش تا صبح در آن سرمای ییلاق بیدار می مانند تا گردشگران از سرمای شب های ییلاق ستون های چوبی سیم خاردارهای ییلاقات منابع طبیعی و درختان جوان را به عنوان هیزم استفاده نکنند تا بعدها با همین بیچاره ها برخورد نشود و یا اینکه این عزیزان مواظب امنیت اخلاقی منطقه باشند تا مبادا مشکلی پیش بیاید و بلا به دور باشد یک سر و دو گوش مست کرده ای بی حرمتی نکند و … .
 
 توسعه گردشگری شهرستان چیز بدی نیست و با یک برنامه ریزی مناسب می توان از آن به خوبی به نفع مردم شهرستان بهره برداری نمود. ولی اگر سیاست ها به نحوی پیش رود که مردم بومی از آنجا رانده شده و یک عده پولدار از آن بهره مند شوند صرفاً اگر به مسئله امنیت اخلاقی و حفظ منابع طبیعی این برنامه ریزی به عنوان یکی از جنبه های آن توجه شود با چند نفر نیرو و هزینه می توان آنجا را حفظ نمود؟؟؟؟؟ در حالی که با ساماندهی مردم بومی خیلی راحت تر می توان این کار را انجام داد و از این پتانسیل به خوبی استفاده کرد و در عوض می توان به اقتصاد مردم بومی بعد از سالها رنج و زحمت کمک نمود!!!!! 
 
مگر چند هتل و محل اقامتی در ییلاقات وجود دارد که بتواند پاسخگوی آن همه مسافر باشد؟؟؟؟؟ چرا داریم با سخت گیری برای بومیان، آنها را بیرون می کنیم و از دامداری آنها جلوگیری می کنیم؟؟؟.
 
 اگر قرار باشد از دامداری آنها جلوگیری کنیم، پس حداقل آنها را در قالب طرح های گردشگری ساماندهی کنیم که لااقل منفعت اقتصادی گردشگری شامل حالشان عزیزانی شود که به عنوان مهمترین حامیان جنگل هستند.
 
 اگر قرار است جاده های ییلاقی آسفالت شود و همین مسئله خود عاملی باشد برای ورود افراد بیشتر به منطقه و روند صدور مجوزها به همین صورت ادامه پیدا کند آرامش و خانه بومیان باید برای خوشگذرانی یک عده  احتمالا خاص تخریب شود….!!! 
 
همین باباهایی که یک ناخن سالم در دستشان پیدا نمی شود و زبری و وصله پینه خوردن های دستشان آنقدر واضح و روشن است که کسی نمی تواند آن را انکار کند برای همین دادن یک لقمه نان و آبی که در کتاب ابتدایی نقش بسته همه جوانی خود را داده اند؟؟؟؟؟
 
 آیا وقت تصمیم کبری گرفتن مسئولان شهرستانی، استانی و… برای تصویب قانونی برای حمایت از این باباها برای بدست آوردن کمی نان و آب بدون تهدید به تخریب یک کوخ نرسیده است؟؟؟؟ اگر تصمیم کبری در این زمینه گرفته نشود زندگی این عزیزان همچون کتاب دوران کودکی، زیر باران خیس خواهد شد و آن وقت خیلی زود دیرشدن ها و خیلی دیر زود شدن ها دیگر فایده ای نخواهد داشت و دیگر بابا توانی برای آب و نان دادن نخواهد داشت… .
 
یادش بخیر دوران ابتدایی باز باران، با ترانه، با گوهرهای فراوان… شاید بارش باران و تگرگ بر روی سقف ویران کوخ خودش، پیام آور مصوبات قانونی خوبی برای حمایت از بابای مهربان همسایه اش باشد… . انسان به امید زنده است… به امید آن روزها… 
 
«داروگ»

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه