به گزارش  ۸دی نیوز به نقل از ایسنا، منطقه گیلان، گیلان استانی کشاورزی است و ۲۳۸ هزار هکتار اراضی شالیزاری دارد. به طور میانگین سالانه ۷۵۰ هزار تن برنج سفید در استان تولید می‌شود که بخش مهمی از برنج مورد نیاز مردم کشور از این طریق تامین می‌شود.

ارزان بودن زمین و برخورداری از آب و هوای خوش در گیلان موجب شده که این استان مورد توجه پایتخت نشینان برای گذراندن ایام تعطیل و یا روزهای بازنشستگی واقع شود و به این فکر بیفتند که خانه‌های دوم در گیلان برای خود بنا کنند و برخی‌ها برایشان اصلا مهم نیست که این خانه‌ها به قیمت از دست رفتن شالیزارها تمام شود.

امروز در گیلان نیاز به عزم ملی وجود دارد تا حتی در یک وجب از خاک این شالیزارها تغییر کاربری ایجاد نشود. برای جلوگیری از تغییر کاربری‌ها، اقداماتی با بکارگیری اهرمهای مختلف قانونی در استان در حال انجام است اما آنچه که مهم است باید کشت برنج برای شالیکاران اقتصادی باشد تا حاضر به فروش مزارعشان نباشند.

پرهیز از تک محصولی، ترویج کشت‌های توام و انجام کارهایی چون پرورش ماهی در شالیزارها پس از برداشت برنج می‌تواند ارتقای معیشتی کشاورزان را فراهم کند اما قانون تقسیم ارث در بخش کشاورزی یکی از مشکلاتی است که موجب کوچک شدن اراضی شالیزاری پس از مرگ کشاورزان می‌شود.

حسن، یکی از کشاورزان شهرستان رشت که پرده فروش زمین را در شالیزار خود نصب کرده است در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا توضیح داد: سال گذشته به همراه پدرم در شالیزار ۲ هکتاریمان کار می‌کردم اما متاسفانه پدرم سال گذشته فوت کرد و شالیزار بین من و سه برادرم تقسیم شد و در حال حاضر با این میزان شالیزاری که نصیبم شده است نمی‌توانم هزینه‌های خانواده‌ام را تامین کنم و می‌خواهم آن را بفروشم.

وی اضافه کرد: برادرانم سالهاست که در شهرها زندگی می‌کنند که اصلا با برنجکاری آشنا نیستند و شاید به زودی آنها هم مانند من شالیزارشان را برای فروش بگذارند.

وی با ابراز امیدواری بر اینکه شالیکاری ماهر مزرعه برنجش را از او بخرد، خاطرنشان کرد: شالیزارم را به غیر از کشاورز نمی‌فروشم تا عذاب وجدان نداشته باشم.

شعبان نژاد، رییس سازمان جهاد کشاورزی گیلان در گفت‌وگو با خبرنگار ایسنا معتقد است: کوچک شدن اراضی شالیزاری موجب می‌شود که تولید محصولات کشاورزی صرفه اقتصادی کمتری داشته باشند.در حال حاضر به طور میانگین متوسط مالیکت اراضی کشاورزان ۰.۷ هکتار است

وی با بیان اینکه با تقسیم ارث اراضی کشاورزی مرتب کوچکتر می‌شوند، اضافه کرد: هر چقدر که تولید برنج صرفه اقتصادی کمتری داشته باشد، کشاورزان بیشتر راغب به تغییر کاربری‌ها می‌شوند.

شعبان‌نژاد با بیان اینکه مکانیزه شدن تولید برنج، جوانان روستایی را بیشتر راغب می‌کند تا تولید این محصول را در سرلوحه اهداف زندگی خود قرار دهند، تصریح کرد: کوچک شدن زمین‌ها موجب کاهش امکان یکپارچه سازی اراضی و ورود ماشین آلات به مزارع می‌شود و در نهایت در تحقق اهداف سازمان جهاد کشاورزی مشکلات فراوانی ایجاد می‌کند.

دکتر راهنمایی، محقق مسایل روستایی گیلان به خبرنگار ایسنا گفت: قانون ارث موجود، موجب خرد شدن بیشتر اراضی کشاورزی می‌شود و خرده مالکی مانع از آن می‌شود که کشاورزان از ارزش افزوده تولید محصولات خود سود ببرند.

وی افزود: ما برای مساحت اراضی کشاورزی یک فرد، کف تعیین نکرده‌ایم و این از چالش‌های بزرگ کشاورزی است. در کشورهایی مانند انگلستان همه اراضی کشاورزی از پدر به فرزند ارشد می‌رسد و اگر او نخواهد به فرزند دیگر داده می‌شود و قانون با بقیه وارثان طور دیگری املاک را تقسیم می‌کند. مزایای این قانون این است که اراضی کشاورزی هر ساله کوچکتر و خرد نمی‌شوند.

راهنمایی اظهار کرد: اعتماد به دهیاریها و مستقل شدن آنها یکی دیگر از عوامل مهمی است که موجب توسعه روستاها می‌شود. به مسئولین توصیه می‌کنم قدرت اجرایی دهیاران را جدی بگیرند. توسعه روستایی یک دغدغه مدیریتی تاریخی کشور است و در طول زمان با فراز و نشیب‌های زیادی مواجه شده است. دلیل مقاومت در برابر توسعه روستایی سیاستهای شهری محور و شهر مداری است.

وی با بیان اینکه باید در بین همه مردم جا بیفتد که دهاتی بودن یک جرم ارثی نیست، تصریح کرد: باید نابرابری فرهنگی در باور عمومی را در این مساله تغییر دهیم. برای مدیریت جوامع روستایی نیاز به سازوکارهای جدید داریم و اساس کار برای مدیریت روستایی، پیدا کردن واحدهای همگن است.

راهنمایی یادآور شد: عزم جدی برای خرد شدن اراضی کشاورزی باید صورت بگیرد زیرا کوچک شدن اراضی کشاورزی بازدهی اقتصادی این بخش را کاهش می‌دهد.