به گزارش ۸دی نیوز به نقل از دانا، رمضان ماه میهمانی خدا و عبادت بندگان است؛ ماهی که در پیش رو داریم یکی از مهمترین ماه های سال قمری است که از نظر معنوی و بارش الطاف الهی از جایگاه ویژه ای برخوردار است.

روزه یک ماهه رمضان، تمرینی برای عبادت اجتماعی است و این گونه نیست که اعمال و تکالیف دینی بدون تاثیرگذاری بر هم باشند و اثری بر جامعه ی خودشان نداشته باشند. نه تنها روزه، که تمامی اعمال عبادی علاوه بر کارکرد فردی، کارکرد اجتماعی نیز خواهند داشت.

یکی از این کارکردها، کاهش فاصله فقیر و غنی و کاهش جرائم اجتماعی است. امنیت فردی و اجتماعی، مهم ترین ثمرات اجتماعی روزه در جامعه است بنابراین پرهیزگاری زمینه نزول برکات الهی را برای جامعه فراهم می‌کند، چرا که با رعایت تقوا، امنیت اجتماعی، اخلاقی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی در ابعاد مختلف در جامعه گسترش می‌یابد.

این که در برخی از ایام سال از جمله ماه مبارک رمضان، شاهد کاهش آسیب‌های اجتماعی و انواع مختلف جرایم هستیم، به هیچ وجه قابل کتمان نیست. این امر نشان دهنده و ثابت کننده کارکرد و تاثیر روزه در اجتماع است.

اگر روزه یک عمل فردی بود، نمی بایست تاثیرات اجتماعی می داشت در حالی که اینطور نیست و در این ماه افرادی هم که توانایی روزه گرفتن ندارند حرمت این ماه را نگه می دارند.

کارشناسان دلایل مختلفی را برای چنین وضعیتی برمی شمرند که از جمله آنها می توان به انس و الفت بیشتر با قرآن و شرکت در مراسم معنوی اشاره کرد.

همچنین نظارت اجتماعی و کنترل اجتماعی توسط مردم نیز نقش موثری در کاهش آسیب های اجتماعی و جرایم دارد. همچنین پایبندی مردم به قوانین و هنجارهای اجتماعی زمینه را برای کاهش آسیب های اجتماعی فراهم می‌کند.

روزه خواری در ملاء عام

روزه خواری در ملاء به نوعی عدم احترام به حقوق دیگران است. زیرا کسی که به صورت آشکار روزه می‌خورد، هنوز به حقوق شهروندی و احترام به حقوق دیگران در سطح جامعه آشنا نیست. چنین فردی علاوه بر بی حرمتی به احکام و قوانین اسلامی، به صورت علنی و‌ آشکار بیان می‌کند که رعایت حقوق دیگران چندان برایش اهمیتی ندارد.

حتی اگر نخواهیم بحث روزه خواری و تظاهر به روزه خواری را از ابعاد معنوی آن بررسی کنیم، باز هم این عمل نوعی هنجارشکنی و نافرمانی مدنی محسوب می شود و هیچ فرقی با سایر اعمال، که بسیاری از آنها حتی جرم هم نیستند مانند ریختن زباله در خیابان، ندارد.

اگرچه نیروی انتظامی در این ماه با روزه خواران برخورد می‌کند؛ اما مردم خودشان باید به عنوان یک عامل بازدارنده عمل کنند و حرمت های این ماه را نشکنند.

گاهاً دیده می شود که برخی از افراد اگرچه روزه خواری نمی کنند ولی با اعمالی که شأن روزه را پائین می آورد حرمت این ماه را خدشته دار می کنند.

امید است با نظارت اجتماعی بیشتر خود مردم بر رفتار خود، نه تنها ماه رمضان بلکه کلیه ماه ها شاهد گناه نباشیم.