به گزارش ۸دی نیوز، ۱۵ سال پیش در چنین روزی غائله ۱۸ تیر اتفاق افتاد، شهرآشوبی که در ظاهر با اعتراض چند تن از دانشجویان در کوی دانشگاه تهران و با تعطیلی روزنامه سلام موسوی خوئینی‌ها آغاز شد اما تحقیقات و بررسی‌های پس از آن نشان داد که حاصل توطئه تئوریزه شده طیفی نشانه دار، به قصد براندازی حاکمیت جمهوری اسلامی ایران بود.

هرچند این واقعه طی سال‌های اخیر بارها مورد واکاوی و بازروایی قرار گرفته است اما به چند دلیل از جمله اینکه؛

۱- مرور اتفاقات آن مقطع از تاریخ انقلاب نه تنها، بازشناسی چهره واقعی رهبران فتنه آن سال و آگاهی از تاکتیک‌ها و سناریوهای آنها برای براندازی نظام در طول سال‌های اخیر را به همراه دارد بلکه در شرایط کنونی که تمام تلاش طیف تجدیدنظرطلبان هدف راهبردی آنها مبنی بر« بازگشت بدون هزینه به نظام » را به بن بست کشانده و تاکتیک‌های ذیل این هدف نظیر«فریب افکار عمومی» را مورد شناسایی دقیق قرار خواهد داد.

۲- «مصادره‌» آرای روحانی و دولت یازدهم، از جمله طرح‌هایی است که هواخواهان لیبرالیسم در داخل، در طول یکسال گذشته به شدت در پی برجسته کردن آن بوده‌اند و بازنمایی مواضع آقای روحانی پنج روز پس از غائله۱۸تیر آن سال هم می‌توان تفاوت فاحش اعتقادی، سیاسی و راهبردی روحانی با دوم خردادی‌ها را نشان داده؛ روشن کند که پدرسالارهای دوم خردادی براساس کدام منافعی حزبی است که زلف اصلاحات را با دولت تدبیر و امید و شخص روحانی گره زده‌اند.

۳- با توجه به آنکه « دانشگاه‌» یکی از بخش‌های مهمی است که جریان دگراندیش از سال۷۶ تاکنون روی آن تمرکز ویژه داشته و با روی کار آمدن دولت یازدهم برنامه‌های چندلایه‌ای با هدف آشوب آفرینی و التهاب‌زایی در دانشگاه‌ها و تزریق آن به جامعه در دستور کار قرار گرفته است لازم است مهمترین مصداق «وسیله قرار گرفتن دانشجوها» توسط پدرخوانده‌های این جریان بار دیگر مورد ارزیابی قرار گیرد.

نطفه فتنه ۸۸ از ۱۸ تیر ۷۸ شکل گرفت ۱۵سال پیش در چنین روزی

در توضیح بیشتر گزاره سوم باید گفت یکی از ثمره‌های جریان تجدیدنظرطلب در طول حاکمیت هشت ساله ‌شان برکشور، تغییر بنیادین فضای دانشگاه‌ها از سمت علمی- فکری به سمت سیاسی- ‌حزبی بود، به گونه‌ای که نقش‌آفرینی پررنگ دانشجویان دانشگاه‌های تهران در شکل‌گیری مهم‌ترین شهرآشوب زمان تصدی‌گری این جریان بر عرصه مدیریت (غائله ۱۸ تیر۷۸) را می‌توان به وضوح مشاهده کرد.

در طول این هشت سال بارها دانشجویان نقش اول «فشار از پایین‌» را برای «چانه‌زنی پدرخوانده‌های تجدیدنظرطلب از بالا» برعهده گرفته‌اند و تمثال تندروهای کف خیابان را جهت پیاده‌سازی استراتژی‌های پیچیده رهبران تئوریک این طیف به خوبی ایفا کردند.

در طول آن سال‌ها برخی از جنبش‌های دانشجویی نظیر انجمن اسلامی و تحکیم وحدت چگونه ضمن وابستگی به کانون‌های قدرت، زمینه‌ساز انحراف و جدایی بخشی از بدنه تأثیرگذار جریانات دانشجویی از نظام و اجتماع شدند. هنوز فراموش نشده که وزیر علوم وقت، نامه‌ای به رئیس‌جمهور می‌نویسد تا با ۵۰ دانشجوی عضو انجمن اسلامی مستقل که در اجتماع اعتراضی جلوی وزارت علوم شرکت کرده‌اند برخورد امنیتی، قضایی، اطلاعاتی و سیاسی و حقوقی شود.  هنوز از خاطره‌ها حذف نشده زمانی را که آغاجری توهین‌های بی‌سابقه را علیه ارکان نظام مطرح و قوه قضائیه او را محکوم کرد، یک هسته مرکزی در بدنه اجرایی کشور تشکیل می‌شود و به رؤسای دانشگاه‌ها دستور می‌دهد جهت حمایت از این فرد مجوز برگزاری تجمعات در درون دانشگاه‌ها صادر شود.

    غائله‌ای که چرایی اهمیت «دانشگاه‌» برای دوم خردادی‌ها را نشان می‌دهد

واقعه ۱۸ تیر ۱۳۷۸ یکی از بحران‌هایی است که معاندان نظام در‌صدد برآمدند تا در لباس جنبش دانشجویی و با شعار مطالبات دانشجویان اصول اساسی نظام جمهوری اسلامی را مورد هدف قرار دهند.

یکی از مهمترین دستاوردهای به قدرت رسیدن تجدیدنظرطلبان در خرداد سال۷۶ رشد قارچ‌گونه روزنامه‌های پرشماری بود که خیلی زود به روزنامه‌های زنجیره‌ای تسمیه گرفت.

شکل‌گیری این حجم از روزنامه‌ها مقدمه هنجارشکنی وسیعی در سطح رسانه‌ها نسبت به اعتقادات و باورهای مذهبی و سیاسی مردم شد، به گونه‌ای که جمع کثیری از نمایندگان مجلس پنج ضرورت «‌قانون اصلاح مطبوعات‌» را احساس ‌ و سعی کردند‌ آن را درقالب طرح دوفوریتی به تصویب برسانند.  قانون مطبوعات ۱۶ تیر به تصویب نمایندگان مجلس رسید اما روزنامه سلام – که مسئولیت آن بر عهده موسوی خوئینی‌ها بود – در ۱۵ تیر یعنی یک روز مانده به مطرح شدن اصلاحیه در صحن علنی مجلس، در اقدامی سؤال برانگیز سند محرمانه منتسب به وزارت اطلاعات را منتشر می‌کند و تیتر می‌زند: «سعید اسلامی پیشنهاد اصلاح قانون مطبوعات را داده است.» روزنامه سلام توقیف می‌شود و در جریان رسیدگی به طرح اصلاح قانون مطبوعات، «دانشگاه تهران‌» که مدت‌ها در اثر تحریکات عوامل افراطی، خصوصاً گروهک نهضت آزادی و نیز اتفاقات سیاسی پیاپی در تب و تاب به سر می‌برد، پس از اطلاع از ماجرا و نیز با انگیزه مخالفت با تصویب کلیات طرح اصلاح قانون «مطبوعات»، در شامگاه هفدهم تیرماه به صحنه تجمع‌های اعتراض‌آمیز و درگیری‌های خشونت‌بار تبدیل شد.

«دفتر تحکیم وحدت» در روز پنج‌شنبه ۱۷ تیر ۱۳۷۸ بنا بر گزارش کمیته تحقیق شورای عالی امنیت ملی، یک میتینگ اعتراض‌آمیز را در دانشگاه تهران برگزار می‌کند. پس از آن واقعه در ساعت ۲۲:۴۵ ‌حدود ۱۵۰ نفر از دانشجویان اقدام به راهپیمایی غیرقانونی کردند و سپس با تحریکات عده‌ای از عناصر افراطی از کوی دانشگاه خارج شدند و با سر دادن شعارهایی مراتب اعتراض خود را ابراز کردند.

این تحرکات در ادامه گستره بیشتری پیدا کرد تا جایی که پلیس هم وارد صحنه می‌شود.

عناصر ضدانقلاب پس از اطلاع از اوضاع شهر به «دانشگاه‌» هجوم می‌برند، تحریک‌کنندگان حزبی درون حکومت نیز با سخنرانی‌ها و شایعات و جعل اخبار نظیر به خاک و خون کشیده شدن تعدادی از دانشجویان کوی دانشگاه، زبانه‌های این آتش را شعله‌ور می‌سازند.  از ۱۸ تیر به بعد، دامنه «اغتشاشات‌» و آشوب‌طلبی‌های عناصر معاند و فرصت‌طلب از دانشگاه به کف خیابان کشیده شد و ضدانقلاب، با استخدام اراذل و اوباش به تخریب اموال عمومی و هتک حرمت امام راحل و مقام معظم رهبری می‌پردازند.   هرچند رهبری چند روز پس از این حوادث با سخنرانی خود به غائله تلخ ۱۸تیر مهر پایانی می‌زند، اما سخنرانی رئیس‌جمهور فعلی کشورمان که آن روز سمت دبیری شورای عالی امنیت ملی را بر عهده داشته هم در نوع خود قابل توجه است. چراکه در ۱۳ماه اخیر جریان دوم خردادی به کمک رسانه‌های پرتعداد خود به شدت در صدد مصادره روحانی برآمده و از او حتی به عنوان یک اصلاح‌طلب یاد می‌کنند این در حالی که مشی سیاسی روحانی –به شکلی که در ادامه خواهد آمد- بسیار متفاوت وحتی متضاد است.

    روحانی تمام قد در مقابل دوم خردادی‌ها

روحانی در راهپیمایی بزرگ مردم تهران ۲۳ تیرماه ۷۸ در حمایت از مقام معظم رهبری بیان می‌کند: «… اهانت به مقام ولایت، اهانت به ملت است. اهانت به ایران است. اهانت به اسلام است. اهانت به مسلمانان است. اهانت به همه آزادگانی است که قلبشان برای ایران به عنوان ام‌القرای جهان اسلام می‌تپد… .»

   اینها پست‌تر از آن هستند که برانداز نام گیرند

دبیر شورای عالی امنیت ملی کشورمان در ادامه به صراحت از آشوبگران آن روز به اسم اوباش حقیر و پست نام می‌برد و می‌گوید: «… در کدام کشور جهان، حرکت‌های آشوب‌طلبانه این چنین تحمل می‌شود، اینها خیلی پست‌تر و حقیرتر از آن هستند که بخواهیم نسبت به آنها تعبیر حرکت براندازی را مطرح کنیم. در کجای دنیا و در کدام کشور و توسط کدام دولت، آشوب، تخریب و بر هم زدن نظم جامعه، تحمل می‌شود… .»

    پالایش انقلاب

روحانی اینگونه به تبیین ریشه‌های فتنه می‌پردازد: … من فکر می‌کنم ریشه حرکت‌های این یکی، دو روز اخیر به تحلیل غلط دشمنان انقلاب و مزدورانشان از نظام جمهوری اسلامی و تحلیل نادرست نسبت به هوشیاری و آمادگی ملت بزرگوار و حاضر در صحنه ایران برمی‌گردد. اولاً آنچه که رادیوهای خارجی برای آتش زدن چند اتوبوس برای حمله به چند باجه و کیوسک تلفن، کف زدند و برای عربده‌کشی چند نفر شرور امید بسته‌اند. باید بدانند نظام ما و انقلاب ما یک انقلاب مردمی است، ریشه در اعماق جان مردم دارد مردم خود این انقلاب را به پیروزی رسانده‌اند… . حوادث چند روزه اخیر، در کنار حوادثی که در این ۲۰ سال گذشته داشتیم که یک پالایش دیگر برای انقلاب ما بود.

    ۱۸تیر در کلام رهبری

قبل از آنکه روحانی به عنوان مدافع ولی فقیه و انقلاب به انتقاد از آشوبگران و رهبران آنها بپردازد، رهبری پس از وقوع این حادثه‎ در دیدار جمعى از دانشجویان و اقشار مختلف مردم در روز ۲۱ تیرماه ۷۸ طی سخنانی به نکوهش اقدام نیروی انتظامی، لزوم برخورد با متخلّفان در نظام اسلامی، تأکید بر تحقیق در چرایی ایجاد حادثه، درخواست از جامعه‏ دانشگاهی برای دقّت بیشتر در شناخت دشمن و دسیسه‎های آن پرداختند که گوشه‎هایی از آن را مرور می‌کنیم.

    دشمن در لباس خودی

مقام معظم رهبری با بیان اینکه با هرکسی در نظام جمهوری اسلامی تخلف کند، باید برخورد شود، فرمودند: «مطلبى که از نظر من مهم‏تر از همه است و ذهن مرا مشغول کرده، حمله به خوابگاه جوانان و دانشجویان است. این حادثه‏ تلخ، قلب مرا جریحه‏دار کرد؛ حادثه‏ غیر قابل قبولى در جمهورى اسلامى بود… . هرکسى بوده، فرق نمى‏کند؛ چه در لباس نیروى انتظامى، چه در غیر آن. مسلماً با کسانى که در نظام جمهورى اسلامى تخلّف مى‏کنند، باید برخورد شود… .

مقام معظم رهبری در ادامه درباره لزوم شناخت دشمن توسط دانشجویان چنین عنوان می‌کنند: «حرف من به دانشجویان این است که مراقب دشمن باشید؛ دشمن را خوب بشناسید؛ مبادا از شناسایى دشمن غفلت کنید… غریبه‌هایى را که در لباس خودى، خودشان را در همه جا داخل مى‏کنند بشناسید؛ دست‎هاى پنهان را ببینید. هیچ‏کس به‏خاطر غفلت ستایش نمى‏شود.

   توده‏ دانشجویان، مؤمن، هوشیار، رشید و آگاهند

معظم‌له همچنین در خطبه‌هاى نماز جمعه‏ تهران در ۸ مرداد ۱۳۷۸ بار دیگر دانشجویان را به وظیفه‏ خطیر خویش آگاه ساختند و لزوم دشمن‎شناسی را برای این قشر فعّال و تأثیرگذار در آینده‎ کشور، تبیین می‎کردند: «خودشان (دشمنان) گفتند، خودشان هم کیف کردند که دانشجویان با نظام مخالفند و اسلام را قبول ندارند! کدام دانشجویان؟ بله؛ ممکن است چهار نفر از نوکران و مزدوران شما در گوشه‏اى باشند و پسران یا دختران آنها هم دانشجو باشند البته معلوم هم نیست این‏طور باشد اما حالا به فرض چهار نفر هم پیدا شدند ولى توده‏ دانشجویان، مؤمن و هوشیار و رشید و آگاهند… .

    دانشگاه همچنان مورد توجه است

همانطور که اشاره شد دانشگاه سهم مهمی برای رسیدن جریان اصلاحات برای رسیدن به خواسته هایشان بازی می‌کند؛ به زعم پدرخوانده‌های این جریان، «قدرت چانه‌زنی‌» در مقابل حاکمیت و عبور از خطوط قرمزی که باعث حذف آنها از عرصه سیاسی شده است، در انتخابات‌های پیش رو می‌تواند به وسیله دانشگاهیان «افزایش چشمگیری‌» یابد چراکه مهم‌ترین گروه برای ایفای «نقش فشار از پایین به نظام‌» بخشی از همین گروه سنی جامعه است که امتحان خود را در فتنه۱۸ تیر۷۸ پس داده‌اند.

به عبارت دیگر به زعم رهبران تئوریک این طیف، محیط‌هایی که محور اصلی آن غالباً جوانان پرشور هستند – که بارزترین ویژگی‌ شخصیتی‌شان احساسی بودن است- می‌توانند کانون یا محور یک شهرآشوب تمام‌عیار علیه حاکمیت سیاسی باشند، یکی از مستندات این تفکر «شکل‌گیری و هدایت فتنه ۱۸تیر ۷۸ توسط دانشجویان دانشگاه‌های تهران‌» و همچنین «نقش‌آفرینی پررنگ دانشجویان در فتنه ۸۸» است که کارنامه دانشجویان را در عمل به دستورات رهبران جریان برانداز موفق نشان می‌دهد.

منبع :روزنامه جوان