بار دیگر ” بهترین نیروی انسانی و برجسته ترین نیروی انسانی … یعنی اساتید” به تعبیر مقام معظم رهبری ، به دیدار ایشان شتافتند. زمان این دیدار، افراد مدعو و نکاتی مطرح شده ، نشان دهنده روی دادهایی در عرصه علمی کشور است که با اشاره فرمایشات رهبر معظم انقلاب به مواردی از آن می پردازیم.

رهبری در این دیدار ابتدا در مورد حرکت علمی کشور تاکید کردند که ” اکر توقف کردیم، این توقف با عقب گرد همراه خواهد بود ؛ توقف دیگر نیست. اگر حرکت ما از دور افتاد بازگرداندن این نهضت ، این حرکت ، این شتاب علمی مشکل تر خواهد بود ؛ این دغدغه ما است.” چه مشکلی در حرکت علمی کشور به وجود امده است یا بوجود خواهد آمد که که رهبر می فرمایند این “دغدغه ما است” ؟

با نگاهی به سخنان ایشان نوعی گوشزد کردن و برحذر داشتن از بعضی کج روی ها و کند روی ها از مسیر پیشرفت علمی کشور و عرصه علم و دانشگاه دیده می شود. نکته بعدی مورد اشاره ایشان تاکید بر دشمن دانستن دشمن است:” دشمن دانستن دشمن که عیب نیست … غفلت از دشمن بیرونی ، خطای راهبردی عظیمی است که ما را دچار خسارت خواهد کرد.” باز هم این سوال می آید که ایشان می فرمایند: ” حالا بعضی ها روی کلمه دشمن حساسیت دارند؛ به ما اعتراض می کنند که چرا مدام می گوئید دشمن، دشمن”

رهبری در ادامه بار دیگر اینگونه نهیب می زنند که: ” دانشگاه در اختیار کسانی قرار نگیرد که پیشرفت علمی را به هیچ می انگارند ؛ به آن اهمیت نمی دهند ؛ دانشگاه در اختیار کسانی قرار بگیرد که عاشق پیشرفت علمی کشورند؛ اهمیت این مسئله را برای سرنوشت این ملت و برای سرنوشت این کشور درک می کنند، این عرض اصلی ما است” این جمله بار دیگر انسان را به فکر فرو می برد. حضرت آقا در ادامه به این نکته که” فعالیت علمی کشور ، ناظر به نیازهای کشو باشد که این به طور کامل امروز تامین شده نیست” اشاره می کنند و متاسفانه بسیاری از مراجع علمی در کشور و روند پژوهش در دانشگاه این دغدغه را تامین نمی کنند.

رهبر معظم انقلاب در ادامه بر موضوع بسیار مهم تربیت جوانان و دانشجویان توسط اساتید تاکید می نمایند:” ما امروز نیازمندیم که جوانان ما خوش روحیه ، امیدار، شجاع ، دارای اعتماد به نفس ، دارای ایمان، دارای روحیه آینده نگری دارای روحیه خدمت باشند … خب این را شما می توانید در محیط علمی در کلاس درس تامین کنید . عکس ان هم ممکن است.” در ادامه رهبر موضوع عدم سیاست زدگی در دانشگاه را گوشزد می کنند:” من خواهش می کنم از مدیران دانشگاه و مسئولان گوناگون مدیریتی که دانشگاه را مرکز جولان سیاسی و تلاشها و فعالیتهای جناح های سیاسی قرار ندهید. سم مهلک حرکت علمی این است که دانشگاه تبدیل بشود به باشگاه سیاسی.”

این موارد در کنار هم اولا بر حساس بودن فضای دانشگاهی و دوم بر رخ دادهایی تاکید دارد که در این عرصه در حال وقوع است و موجب نگرانی می شود که لازم است اساتید ودانشجویان اگاه باشند.