به گزارش ۸دی نیوز به نقل از صراط، علی لاریجانی به درستی این موضوع را درک کرده است که حتی در صورت خواست خود او نیز، با توجه به شرایط پیش آمده و همچنین ۷ سال مدیریت پیاپی او بر ریاست مجلس شورای اسلامی، دیگر این شرایط به راحتی پیش نخواهد آمد که دوباره بر این سمت تکیه زند.

بنا بر برخی اقوال جلسات هماهنگی حزب لاریجانی برگزار شده و حتی چگونگی چیدمان اشخاص ارشد سیاسی اصولگرا هم در آن دیده شده است. علی لاریجانی در شرایط فعلی به جد به دنبال پی ریزی آینده سیاسی خود بوده و از همین رو در حال آماده سازی زیرساخت “حزبی اصولگرا” است.

لاریجانی به درستی می داند که بعد از کنار رفتن از ریاست مجلس، اگر نتواند فضای ماندن در سیاست کشور آن در هم در اوج را برای خود فراهم کند، به سرنوشت گوشه نشینی ناطق، و یا شرایط بعد از مجلس کروبی دچار خواهد شد.

صندلی ریاست مجلس با ریاست جمهوری تفاوت زیادی دارد، و شاید علی لاریجانی می خواهد بعد از تاسیس تشکیلات حزبی اصولگرایی برای دومین بار پس از سال ۸۴خود را دوباره در معرض رای مستقیم مردم قرار دهد.

هاشمی به فکر آینده سیاسی لاریجانی!

هاشمی به خوبی می داند برای راهی نمودن گزینه خود جهت ریاست مجلس باید فکری به حال آینده سیاسی علی لاریجانی کند. لاریجانی نه تنها رابطه خوبی با نمایندگان مخالف خود دارد، بلکه بعد از انتخابات مجلس نهم با تشکیل “فراکسیون رهروان ولایت” که منشعب از فراکسیون اصولگرایان مجلس بود، توانست قدرت بلامنازع در مجلس لقب بگیرد واین برد نفوذ او در صورت رای آوری اکثریت فعلی نمایندگان، قطعا می تواند دوباره تکرار شود و این خبر بدی برای هاشمی رفسنجانی است.

اگر چه شاید هاشمی با علی لاریجانی بهتر بتواند کنار بیاید تا با “فراکسیون اصولگرایان” و “پایداری های مجلس”، ولی قطعا هاشمی در حال فکر کردن به گزینه حداکثری بوده که برخی گمانه زنی ها از “ناطق نوری” حکایت دارد.

اگر علی لاریجانی احساس کند که می تواند آینده سیاسی خود را در جایی حفظ، رشد و به ثبات برساند قطعا تمایل کمتری برای حفظ شرایط موجود خواهد داشت، و در صورت نبود رقیبی چون “لاریجانی” برای صندلی شماره یک بهارستان، شرایط به گونه ای دیگر خواهد بود.

 قدردانی از زحمات ناطق در سال ۸۴

سال ۸۴ در حالی ناطق میانجیگری بین نامزدهای اصولگرایی را پذیرفت که فکر می کرد حرف و تصمیم او فصل الخطاب باشد و دیگر حرف و حدیثی به وجود نمی آید. گزینه ناطق برای خروجی جریان اصولگرایان، علی لاریجانی بود، ولی با ورود قالی باف و احمدی نژاد شرایط به گونه دیگری رقم خورد و نه تنها به تصمیم ناطق نوری که صد در صد بر روی لاریجانی بود، وقعی نهاده نشد بلکه احمدی نژاد با تک روی خود، بر صندلی ریاست جمهوری تکیه زد.

اما لاریجانی قطعا باید در یکجا این زحمت “ناطق” را جبران می کرد. برخی گمانه زنی ها در زمان انتخاب وزرای روحانی از این نکته خبر میداد که علی لاریجانی به روحانی گفته است که برای انتخاب وزرا صرفا به ناطق نوری مراجعه کند و با انتخاب گروه مشاوره، ریاست آن را به ناطق نوری بدهد.

اما شاید در شرایط فعلی بهترین زمان برای جبران زحمات ناطق از سوی علی لاریجانی باشد، او با کنار رفتن اختیاری از “گزینه بودن برای ریاست مجلس” شرایط را هر چه بهتر برای ریاست “شیخ” باز می کند.

لاریجانی به دنبال تشکیلاتی غیر از”رهروان”

در بحث گرفتن رای اعتماد وزرای حسن روحانی از مجلس شورای اسلامی، سنگ بنای اختلافات بین اعضای “فراکسیون رهروان” گذاشته شد.

اگر چه در ابتدای رای گیری “رهروانی ها” قرار گذاشته بودند که که با رای اکثریت و یکدست “فراکسیونی”، به تمام وزرای روحانی رای مثبت دهند، ولی سه نفر از این کاندیداهای وزارت خانه ها، رای اعتماد نگرفتند.

در “فراکسیون اصولگرایان” اما اوضاع به گونه دیگری بود، آنها بنا بر کنار آمدن با برخی از وزرای روحانی را نداشتند و متحد تا پایان ماجرا ماندند و نفرات اصلی جریان اصولگرای نزدیک به حداد در مجلس شورای اسلامی، مانع از رسیدن سه وزیر روحانی به وزارت خانه ها شدند. ولی در “رهروانی ها” به دلیل اختلافات به وجود آمده، طیفی نزدیک به دولت شدند و طیفی نزدیک به “فراکسیون اصولگرایان”.

علی لاریجانی، شاید به دنبال افراد هماهنگ تر با موضع خود و یکدست در شرایط حساس می باشد. او به خوبی می داند که از فراکسیون متبوع خود در مجلس شورای اسلامی، صدای یکدست شنیده نمی شود پس به دنبال جمع آوری مدیران و دوستان هم فکر خود از زمان “دفتر سیاسی سپاه” تا “صدا و سیما”، “شورای عالی امنیت ملی” و “مجلس” است تا بتواند آینده سیاسی خود را بر معتمدین خود بنا نهد.

شرایط دریافت مجوز برای حزب اگر چه در ایران دارای پیچیدگی های گوناگونی است ولی با توجه به نزدیکی وزیر کشور به علی لاریجانی، این پیچیدگی ها برای او به احتمال قوی وجود نخواهد داشت.