مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ در وین در حالی به مرحله تدوین متن توافق جامع و پایان مهلت شش ماهه خود نزدیک تر می شود که به نظر می رسد تنها خوشبینانِ به نتیجه رسیدن مذاکرات، مسئولین لبخند بر لب ایرانی هستند و طرف های غربی یا بهتر است بگوییم آمریکا اگر قرار بود اقدام مثبتی در این مذاکرات انجام دهند، در این شش ماهه ی توافق اوّلیه، به تعهدات اندک خود به طور کامل جامه ی عمل می پوشاندند.

اما در این متن قصد دارم از دسیسه ی آمریکایی- اسرائیلی پشت پرده مذاکرات هسته ای ایران و ۱+۵ سخن بگویم؛
از همان زمان به نتیجه رسیدن توافق اولیه، با دقت در متن آن، نکته ی قابل تأملی، توجه و تعجب همگان را برانگیخت و آن قابل تمدید بودن توافق اوّلیه برای مدت شش ماه و باز هم شش ماه و الی ناکجا آباد برای مدتی نامعلوم بود تا زمانی که طرف مقابل یعنی آمریکا از صلح آمیز بودن برنامه ی هسته ای کشورمان اطمینان حاصل کند؛ در حالی که مشکل غرب با جمهوری اسلامی، چیزی ورای مسأله ی هسته ای است و موضوع هسته ای بهانه ای دروغین برای تحت فشار قرار دادن جمهوری اسلامی در جهت دست برداشتن از ارزش های والای انقلاب، حمایت از حزب الله لبنان و ملت مظلوم فلسطین و عدم مبارزه با سگ وحشی آمریکا در منطقه یعنی رژیم  صهیونیستی بوده است که در نهایت به تنها شدن ایران در منطقه و کمرنگ شدن نقش جمهوری اسلامی در تعاملات بین المللی بینجامد و راحت تر بتوانند با جمهوری مقابله کنند.

با وجود تشدید حملات رژیم صهیونیستی بر ضد ملت مظلوم فلسطین در روزهای اخیر٬ بازداشت بیش از ۵۰۰ نفر از مردم بی گناه که هر روز به این آمار افزوده می شود، تجاوز به خانه ها و اموال و ناموس فلسطینیان و تهدید مقامات صهیون به اشغال کامل غزه و اعلان جنگی دیگر٬ متأسفانه دیپلمات های کشورمان بدون توجه به این حملات ددمنشانه٬ فقط درحال تلاش برای متقاعد کردن ۱+۵ و تدوین متن نهایی توافقنامه هسته ای هستند و تمام مسائل دنیا را منحصر به مذاکرات هسته ای می بینند در حالی که این مذاکرات اصلاً قرار نیست پایان مطلوبی برای ایران داشته باشد و با وجود اختلاف نظرهای فراوان موجود، محکوم به شکست است.
به نظر بنده٬ سیاست جمهوری اسلامی در مواجهه با این دسیسه -البته درصورت وجود بصیرت کافی و آگاهی یافتن به موقع از آن- تنها از دو روش امکان پذیر است :
۱- اینکه آقای روحانی و دیگر مسئولین وقت سیاست خارجی کشورمان، با صراحت و قاطعیت، از قدس شریف و مردم بی دفاع و مظلوم فلسطین حمایت کرده و از همه ی قدرت و توان خود در فضای منطقه ای و بین المللی برای فشار به رژیم منحوص صهیونیستی و توقف حملات این رژیم بر ضد فلسطینیان استفاده کنند که با انتخاب این گزینه، دیگر هیچ امیدی به تدوین توافق جامع هسته ای نخواهد بود چرا امنیت اسرائیل برای کاخ سفید، خط قرمزی غیر قابل اغماض است.

و ۲- اینکه در عین حالی که دم از خط امام و ارزش های انقلاب می زنند، چشم خود را بر روی اساسی ترین و بنیانی ترین سنگ بنای پایه گذاری جمهوری اسلامی یعنی مبارزه با ظالم و حمایت از مظلوم علی الخصوص در فلسطین که مظهر مقاومت است ببندند و با آمریکا پای میز مذاکره بنشینند به این امید که حقوق ما را به رسمیت بشناسند و تحریم ها برداشته شوند که جالب است بدانید نتیجه انتخاب این گزینه هم خیلی تفاوتی با گزینه قبلی نمی کند و تنها فرقش این است که نه تنها تحریم ها لغو نمی شوند بلکه توان حزب الله در منطقه کاهش قابل ملاحظه ای خواهد یافت و به نوعی بازوان جمهوری اسلامی در منطقه برای مقابله با تهدیدات نظامی غرب بر علیه جمهوری اسلامی، آن کارایی گذشته را نخواهند داشت.

حال باید دید آقای دکتر روحانی٬ تصمیم درستی در قبال تحولات منطقه اتخاذ خواهند کرد یا زمانی از این دسیسه شیطانی غرب آگاه خواهند شد که دشمن کار خود را کرده و به اهداف شوم خود رسیده باشد.

محمد مهدی باباهادی