به گزارش ۸دی نیوز به نقل از دانا، روز گذشته محمد باقر نوبخت در برنامه شناسنامه حضور یافت و دیدگاه های خود را مطرح کرد.

وی در مورد تبریک رقبای انتخاباتی انتخابات سال ۹۲ بعد از پایان انتخابات به روحانی و ماجرای تبریک پیروزی احمدی نژاد در سال ۸۴، گفت: تبریک و تهنیت‌های بعد از انتخابات گاهی دلی است و گاهی سیاسی. دل ما با کسی که سال ۸۴ پیروز شد اصلاً صاف نشد و هیچ وقت نتوانستیم او را به عنوان مظهر جمهوریت مردم فهیم و با فرهنگ و صادق جمهوری اسلامی ایران بدانیم.

این اظهار نظر در حالی صورت گرفته است که منتخب مردم در سال ۸۴ که همان محمود احمدی نژاد است، در سال ۸۸ با آرای بیشتری حتی نسبت به منتخبان اصلاح‌طلبان در دوره های قبل رئیس جمهور کشور شد.

نوبخت به عنوان سخنگوی دولت با به کار گرفتن کلمه “ما” به جای “من” نشان داد که خود و هم طیفان و هم فکرانش کینه‌ای دیرینه نسبت به ۲ دولت قبل داشته بر همین اساس می توان با نگاهی جدید به برخی از اقدامات آنها در قبال دولت قبل نگاه کرد.

اکنون این سوال از سخنگوی دولت و هم فکرانش مطرح می شود که آیا دهن کجی به انتخاب و رأی مردم کار درستی است؟ آیا بهتر نبود دل سخنگوی دولت و هم فکرانش با کسانی صاف نمی شد که در فتنه ۸۸، انتخابات را به کام مردم تلخ کردند و با در اختیار گرفتن احساسات مردم و برنامه ریزی قبلی فتنه ای بزرگ را در تاریخ جمهوری اسلامی رقم زدند؟

در حالی که طی یک سال گذشته تاکنون افراد زیادی از فتنه گران به سمت‌های مختلف منصوب شده و حتی قول آزادی سران فتنه نیز داده شده است، در ادامه سخنگوی دولت اعلام می کند که دلشان با رأی مردم صاف نشده است و این خود یک دهن کجی بزرگ به رأی مردم است.

آیا درست بود که رقیبان انتخاباتی دولت یازدهم نیز دل خود را با منتخب مردم صاف نمی‌کردند و به رئیس دولت یازدهم تبریک نمی‌گفتند و در نهایت برای این دولت کار شکنی می‌کردند؟

نوبخت در جایی دیگر از انتخاب مردم در سال ۸۴ گلایه کرده و گفته است: اگر دوباره به عقب برگردیم فکر می‌کنم انتخاب‌های من درست بود، هرچند به وسلیه اکثریت تایید نشد.

این اظهار نظر ها اگر به طور شخصی صورت بگیرد شاید زیاد قابل نقد نباشد، اما در جایی که آقای نوبخت یک سمت دولتی دارد باید دقت بیشتری را روی سخنان خود داشه باشد تا مبادا به اختلافات حزبی در کشور دامن زده شود.