هشت دی گزارش می دهد:

از عدم ثبات مدیریتی تا اجرای ناقص یک طرح فرهنگی در مرکز شهر رشت/ راهکارهای ویژه برای حل معضل ترافیک

در چند سال اخیر مسئولین علی الخصوص شهرداری بعنوان عرضه کننده خدمات شهری درصدد حل مشکلات ترافیکی و حمل ونقلی بوده است که نمونه بارز آن بی. آر. تی شهر رشت و ایجاد فضای پیاده راه در مرکزیت شهر بوده است که متأسفانه عدم ثبات مدیریتی و عدم هماهنگی بین برخی دستگاه ها منجر شد این طرح با موفقیت کامل روبرو نشود.

از عدم ثبات مدیریتی تا اجرای ناقص یک طرح فرهنگی در مرکز شهر رشت/ راهکارهای ویژه برای حل معضل ترافیک

به گزارش ۸دی، امروزه شهر نشینی و شهرگرایی یکی از مسائل بسیار حائز اهمیت در جهان می باشد.

برآوردها نشان داده است که حدودا بیشتر از ۵۰درصد جمعیت جهان شهرنشین هستند و این مقدار تا سال ۲۰۵۰ به بیش از ۷۰درصد خواهد رسید.

نکته حائز اهمیت این است که هر هفته یک میلیون نفر در جهان از مناطق غیرشهری نقل مکان کرده و وارد شهر و شهرنشین می شوند.

دلیل اصلی این مهاجرت ها می تواند اقتصادی، اجتماعی، آموزشی و… باشد. در این میان نقش مناطق، شهرها، کلان شهرها و… بسیار حائز اهمیت در ساماندهی انبوه جمعیت وارده به شهر است.

حال اگر بخواهیم در کشور در حال توسعه ای مثل ایران که از الگوی متمرکز و ستاره ای با مرکزیت تهران به نسبت کل کشور نگاه کنیم خواهیم فهمید که اختلاف در سطوح مختلف بشدت ملموس است.

یعنی به مراتب سیل جمعیت  مهاجر و جویای رفاه به دنبال مکان و مقصدی در شهر یا یک استان است که بیشترین رفاه را داشته باشد.

مثالی از استان گیلان می تواند این قضیه را روشن تر نماید: در استان گیلان ۱۶شهرستان وجود دارد که در رأس آن شهرستان رشت در سطح یک و شهرستان انزلی درسطح دو و شهرستان لاهیجان درسطح سه قرار دارد. اما آیا به نظر شما جمعیت ساکن یا ثابت شهر رشت که بیش از ۶۰۰هزار نفر است باید چنین تفاوتی با انزلی که کمتر از ۲۰۰هزار نفر جمعیت دارد باشد.

پس میتوان گفت انزلی نه تنها در سطح دو نیست بلکه در سطح سه قرار می گیرد و اختلاف دوسطحی رشت باشهر دوم استان به لحاظ جمعیتی بسیار چشمگیر است.

کلان شهرشدن رشت و اصطلاحا موتور محرکه اقتصادی بودن استان گیلان، شهررشت را به یک شهر پرجمعیت که حتی به نگاه برخی کارشناسان جمعیت متغیر این شهر در آمد وشد های روزانه به ۹۰۰هزار هم می رسد، رشت را به شهری شلوغ تبدیل کرده است.

به طبع یکی از عوامل مهم در فعالیت شهروندان حمل و نقل و جابجایی می باشد که هر چقدر سرعت و کمیت وکیفیت در این بخش بیشتر و بهتر باشد به طبع تاثیرات مفیدی در سطح فردی و جمعی در جامعه می گذارد.

در چند سال اخیر مسئولین علی الخصوص شهرداری بعنوان عرضه کننده خدمات شهری درصدد حل مشکلات ترافیکی و حمل ونقلی بوده است که نمونه بارز آن بی. آر. تی شهر رشت و ایجاد فضای پیاده راه در مرکزیت شهر بوده است که متأسفانه عدم ثبات مدیریتی و عدم هماهنگی بین برخی دستگاه ها منجر شد این طرح با موفقیت کامل روبرو نشود.

آیا این طرح جواب داده است یا نه؟

نظر مردم چیست؟

آیا اصلا این طرح به طور کامل به مرحله اجرا رسید؟

چرا قرار بود رینگ هایی که دور تادور مرکز شهر برای پوشش پیاده راه ایجاد شود به مرحله اجرا نرسید؟!

رینگ ها و اصطلاحا گره های رینگ فرمی که با اشکال و فرم های مختلف باید ایجاد شود تا خطوط اصلی ارتباطی شهر را از چهار جهت به یک دیگر متصل کند تا مردم با وسایل نقلیه خود مجبور به عبور از کوچه پس کوچه های  شهر نشوند چرا که این امر بسیار خطرناک بوده و از جهتی دیگر تردد در سطح شهر را نابسمان و بی هدف و چرخه فعالیت های اجتماعی و اقتصادی را نابسمان می کند.

 

یکی از راهکارهای اصلی در حل معضل تراکم جمعیتیِ که هر روز صبح تا شب همه افراد را به بهانه ها و دلایل مختلف به مرکز شهر می رساند و گره های ترافیکی زیادی را به خصوص در ساعات ظهر ایجاد می کند این است که همان رینگ ها اجرا شوند تا مرکز شهر را از بن بست خارج نمایند.

راهکاردوم ایجاد وسایل یا وسائط نقلیه ای بغیر از ماشین های هندی که برقی می باشد و کیفیت ندارد و شاید اکثر مردم بدلایل مختلف از جمله عدم کارایی یا عدم جذابیت از آن استفاده نمی کنند.

راهکار سوم می تواند استفاده از مینی ریل های قطاری فرم با سرعت آرام اما ظرفیت جابجایی بیشتر باشد که با جذابیت بالا دورتادور فضای پیاده راه ساخته شود که بتواند برای شهروندان و حتی توریست ها جذاب بنظر آید.

راهکار چهارم به کارهای فرهنگی و زیر ساختی برمی گردد که شهروندان را ترغیب کند که حتی در صورت بودن ماشین برای جابجایی این کار را نکنند و پیاده مسیر مورد نظر خود را طی کنند که این کار به اختیار و اعتقاد و فرهنگ یک شهروند برمی گردد وهیچ اجباری نباید در آن باشد.

و راهکار آخر فرهنگ دوچرخه سواری می باشد که نمونه بارز آن را در آمستردام هلند داریم در شهری که بیش از ۲۰۰هزار دوچرخه توسط دولت برای شهروندان تهیه شده است که شاید نبود تجهیزات، امکانات، خطوط آنلاین ارتباطات، فرهنگ و بستر زیرساختی که طول می کشد تا به رشت ومردم خوبش انتقال داده شود ضریب موفقیت این راهکار را کم می نماید.

در انتها باید در کنار اینکه چاره ای برای حل این مسئله اندیشید، نباید گذاشت مسئله تبدیل به مشکل شود چرا که آن وقت گره ها و مشکلات وحل کردنشان سخت تر از امروز خواهد بود.

 

نویسنده: «صابر کاس»؛ کارشناس ارشد مدیریت و برنامه ریزی شهری دانشگاه گیلان

 

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه