به گزارش سرویس وبلاگستان ۸دی، قدسیان در بروزرسانی خود نوشت:

عرض سلام ویژه و مخصوص خدمت وزیر محترم و ارزشی، آقای جنتی

لطفاً در ابتدا از حضرت عالی خواستاریم که اخم هایتان را باز کنید، چرا که دنیا چیزی جز بازی و سرگرمی نیست، هرچند خودتان که استادید (آقای جنتی همان طور که استحضار دارید در حوزه ی علمیه نیز درس می خواندند)

عزیزان احتمالاً به خاطر دارید که چند مدت پیش بود که رئیس محترم جمهور طی نشستی با هنرمندان عزیز و گرامی و منورالفکر، مطالبی را از دهان مبارک شان خارج نمودند: هر هنرمندی می‌خواهد به معنای جهان و عمق جهان برسد، اگر بگوییم هنر مرده را زنده می‌کند سخن به گزاف نگفته‌ایم. پس تقسیم هنرمندان به هنرمندان ارزشی و غیر ارزشی بی‌معناست.”

نظریه آقای دکتر روحانی بعنوان رئیس محترم جمهور به گونه ای با بیانات بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران متفاوت بود، خودتان قضاوت کنید.
امام خمینی (ره) در پیام معروف خود به هنرمندان در شهریور ۱۳۶۷ به تفاوت های دو مدل هنر اشاره کرده و می نویسند:

«تنها هنری مورد قبول قرآن است که صیقل دهنده اسلام ناب محمدی – صلی الله علیه و آله و سلم – اسلام ائمه هدی – علیهم السلام- اسلام فقرای دردمند، اسلام پابرهنگان، اسلام تازیانه خوردگان تاریخ تلخ و شرم آور محرومیت‌ها باشد. هنری زیبا و پاک است که کوبنده سرمایه‌داری مدرن و کمونیسم خون‌آشام و نابود کننده اسلام رفاه و تجمل، اسلام التقاط، اسلام سازش و فرومایگی، اسلام مرفهین بی‌درد، و در یک کلمه ” اسلام آمریکایی” باشد.»

ایشان در بخش دیگری از این پیام می فرمایند: «هنرمندان ما تنها زمانی می‌توانند بی‌دغدغه کوله بار مسوولیت و امانتشان را زمین بگذارند که مطمئن باشند مردمشان بدون اتکا به غیر، تنها و تنها در چهارچوب مکتبشان، به حیات جاویدان رسیده‌اند. و هنرمندان ما در جبهه‌های دفاع مقدسمان این گونه بودند، تا به ملا اعلا شتافتند. و برای خدا و عزت و سعادت مردمشان جنگیدند؛ و در راه پیروزی اسلام عزیز تمام مدعیان هنر بی‌درد را رسوا نمودند. خدایشان در جوار رحمت خویش محشورشان گرداند.» (جلد ۲۱، صص ۱۴۵)

بگذریم…

چند روز پیش بود که لیلا حاتمی بعنوان یکی از داوران جشنواره “کن” در کنار ۸ داور دیگر حضور فعال داشت، خواهر حاتمی که هر از چند گاهی حاشیه ساز فستیوال های خارجی می شود، و اقداماتی را بر خلاف منافع ملی ایران اسلامی صورت می دهد، در جشنواره فیلم کن هم حاشیه ساز شد.

در روز یکشنبه هنگام دیدار داوران این جشنواره علی الخصوص لیلا حاتمی با ژیل ژاکوب رئیس جشنواره ی سینمایی “کن” در اقدام عجیبی و با ظاهر بسیار نا متعارفی شروع به دست دادن و از آن بدتر اقدام به عمل ضد اخلاقی و ضد ارزشی روبوسی کردن پرداخت.

درست است، تقسیم هنرمندان به ارزشی و غیر ارزشی کاملاً بی معناست چرا که تمام هنرمندان ما ارزشی هستند، فقط عده ای غیر ارزشی در این دنیای سینما و هنر وجود دارد، مثل حاتمی کیاها، ده نمکی ها، پرویز پرستویی ها، حامد زمانی ها و چند تن دیگر، به جز اینها اکثریت ارزشی هستند و در خدمت انقلاب توپ می زنند،خداوند خیرشان دهد.

نمی دانیم که واقعاً “به کجا داریم می ریم؟! “این تذهبون؟! ” ?!where are we going ” هاراگدیریخ؟! کویه شوندریم؟!

واقعاً جای تقدیر و تشکر دارد که معاون وزیر محترم ارشاد با محکوم کردن این عمل، حاتمی را نماینده زن ایرانی در این جشنواره خواند که باید شان ایران را حفظ کند، نمی دانم از این عمل انقلابی و تاثیرگذار معاون وزیر چگونه تشکر و قدردانی را به جا بیاوریم، زبان ما بی سواتان که قاصر است…
شایان الذکر است که، این گونه سفرهای لیلا حاتمی اولی نبوده و آن طور که پیداست آخری هم نخواهد بود، برای شرکت در جشنواره ی اسکار هم که احتمالاً یادتان هست، صرفاً جهت یادآوری…

باز ما الفاظ افراطی و بی سواد بودن و بدون شناسنامه را به خودمان دادیم، دیگر نیازی نیست عزیزانی که پیام ۲۴ خرداد را دریافت کرده اند، اینگونه الفاظ را به ما اختصاص دهند.

ما که نمی گوییم این گونه سفرها و فستیوال ها را بازیگران ما نروند، ولی اگر می روندبه گونه ای مروج فرهنگ اسلامی-ایرانی ما باشند نه اینکه خودشان هم همرنگ جماعت شوند، هم اکنون ترویج فرهنگ خودمان هم پیش کش، کار غلطی از شما سر نزند!!! از همین حرکت لیلا حاتمی بازیگر سینمای ایران، رسانه های ضد انقلاب و معاند با فرهنگ ایرانی اسلامی سوء استفاده کرده و به سرعت پوشش خبری دادند و با خوشحالی فراوان از این اقدام لیلا حاتمی حمایت و پشتیبانی کردند.

دوباره تکرار می کنیم، ما نمی گوییم نروید، ولی اگر خدا وکیلی می روید

این گونه نروید…

غرورم را شکستم؛ ارزشش را داشت دیگر؟ نه؟
به ماندن یا که از رفتن، تو را واداشت دیگر؟ نه؟

نمی‌گویم نرو! باشد برو! تقدیر ما این است
ولی این‌گونه رفتن‌هایت “امّا” داشت دیگر؟ نه؟

اگر راهی به جز رفتن نداری، پس برو دیگر!
نمی‌دانم که اشکم هم تماشا داشت دیگر؟ نه!

مسافر، راه می‌بیند، دلش را زود می‌بازد
یکی از راه‌ها راهی به اینجا داشت دیگر؟ نه؟

گواهی می‌دهد قلبم که روزی بازمی‌گردی
نمی‌پرسم که این امروز، فردا داشت دیگر؟ نه!