جای خالی حمایت از اسطوره های ملی و بومی/ کاش “میرزا کوچک” ما برای بعضی ها اندازه “جومونگ” مهم بود

شاید درختان به احترام «میرزا» ایستادند و ابرها به احترام «میرزا» باریدند اما ککی حتی اشتباهی مسئولی را نگزید.

جای خالی حمایت از اسطوره های ملی و بومی/ کاش “میرزا کوچک” ما برای بعضی ها اندازه “جومونگ” مهم بود

به گزارش ۸دی، شاید “هومر” شاعر یونانی وقتی “ایلیاد و اودیسه” را چندین قرن قبل از میلاد مسیح می نگاشت به خوبی درک کرده بود که برای داشتن جامعه  آرمانی باید اسطوره های متناسب را  به مردم معرفی کند، حتی اگر آن  اسطوره،  “افسانه” و “دروغین” باشد.

چرا راه دور برویم همین چشم بادامی های آسیای شرقی “جومونگ” را علنا و رسما با اسم افسانه می سازند و به عنوان الگوی شجاعت و رشادت مردمانشان به تمام دنیا معرفی می کنند و صدا و سیمای جمهوری اسلامی نیز با افتخار دوباره و چندباره پخشش می کند و انگار خنده دار باشد  بگویم که چرا ما عُرضه بهره بردای از  اسطور های واقعی خودمان را نداریم؟!

دیروز ۱۱ آذر بود و انگار نه انگار که مردی در جنگل های سر به فلک کشیده گیلان  سرش را برای تمامیت ارضی این آب و خاک به دست سرما و تیغ خیبثان داده است.

راستش را بخواهید باید بگویم که اصلا نمی شود توجیه کرد که  پطروس، کودکی که انگشتش را  در سوراخی فرو کرد تا سدی خراب نشود و دهکده شان را آب نبرد در فلان ممالک غربی را مردمان ما  بهتر از حماسه ای که میرزای کوچک و یارانش در گیلان خلق کرده اند.

شاید درختان به احترام میرزا ایستادند و ابرها به احترام میرزا باریدند اما ککی حتی اشتباهی مسئولی را نگزید.

 

 

در  این مجال هرگز قصد ندارم کسی یا سازمانی را زیر سؤال ببرم  اما اجازه می خواهم بگویم  باید خون گریست به حال این همه سازمان عریض و طویل با بودجه های میلیاردی  که حتی توانایی بهره برداری و معرفی آرمان های جنگلی ها را ندارند که هیچ اما در سراسر گیلان نتوانستند جز چند نمونه حتی مراسمی در شأن این بزرگ مرد برگزار کنند.

باید قبول کنیم برای داشتن جامعه ای عاری از هر نوع سستی و وفا دار بودن به خاک میهن نیاز به الگو داریم  و این الگو هر چقدر واقعی تر باشد بیشتر مورد پذیرش مردم است  اما صدافسون که خبر تکذیب شده مرگ “اوشین” بیشتر از  روز شهادت میرزا در رسانه ها بازتاب داشت.

باید افسوس خورد و گفت:  ای کاش!  “میرزا کوچک” ما،  حداقل اندازه “جومونگ” برای خیلی ها مهم بود.

آخر “جومونگ” افسانه بود و واقعی نبود، کره ای ها این همه برایش هزینه کردند اما اگر “میرزا کوچک” این  چهره مبارز و کارکتر حماسه ای  بسیار ناب را داشتند چه کارها که نمی کردند.

عرب های حاشیه خلیج فارس میلیارد ها میلیارد خرج می کنند تا کف این خلیج همیشگی فارس موجود زنده یا  مرده ای را  کشف کنند و آن را به افتخار به اسم کشور خود به ثبت برسانند اگر  همین عرب ها حماسه ای مثل “نهضت جنگل” و سرداری مانند “میرزا” داشتند چه بر سر  تاریخ نمی آوردند؟!

آری باید به نسلی که برای درگذشت خالق باب اسفنجی ناراحت می شود و پست های مختلفی را در شبکه مجازی به اشتراک می گذارد گفته شود که در سال هایی که همه عالم در جهل و جهالت فرو  رفته بودند پرچم  عدالت را کسی در کوچه های شهر باران های نقره ای برافراشت و در مقابل دولت خود فروخته داخلی و استکبار شرق و غرب  برای دفاع از مظلوم  سینه سپر کرد و تو وارث چنین ارثی هستی!

حق “میرزا کوچک” و یارانش بیشتر از انداختن چند عکس یادگاری بر سر مزار و خانه اش است.

میرزایی که برای عدالت جنگید بی گمان هرگز از یادها نمی رود اما ما هم وظیفه ای داریم برای این همه ایثار و جوانمردی، حداقل برای ابرو داری هم که شده برای اینکه مورد تمسخر جهانیان و نسل های بعدی قرار نگیریم نیاز به تجدید نظر در رفتارمان داریم.

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه