حوصله دولت!

اگر بخواهیم دولت های پس از جنگ را از لحاظ میزان تحمل مخالف با یکدیگر مقایسه کنیم بدون شک دولت رفسنجانی کم تحمل ترین خواهد بود.

حوصله دولت!

به گزارش سرویس وبلاگستان ۸دی، بیان در بروزرسانی خود نوشت:

اگر بخواهیم دولت های پس از جنگ را از لحاظ میزان تحمل مخالف با یکدیگر مقایسه کنیم بدون شک دولت رفسنجانی کم تحمل ترین خواهد بود. در این دوره مخالفت با رئیس جمهور همسنگ مخالفت با پیامبر تعبیر می شد و معدود منتقدان وی – صرف نظر از خواستگاه فکری شان – با تضعییقاتی چون توقیف و… مواجه بودند.
دولت آقای روحانی را می توان با دولت رفسنجانی مقایسه نمود. به هر حال رفسنجانی پدر معنوی دولت اقای روحانی به حساب می آید. هر چند دولت تلاش می کند تا چهره ای معتدل و باز از خود جلوه دهد اما دراین زمینه آنچه در رفتار دولت بروز می یابد نسبتی با تحمل مخالف و منتقد ندارد. در یکی از عجیب ترین اظهار نظرها رئیس جمهور محترم گفته است: “خداوند به من به عنوان خادم ملت حوصله زیادی داده است، اینقدر حرف‌ها را در سایت‌ها می‌خوانم و از جاهای مختلف به گوش من می‌رسد ولی تا امروز بی‌اعتنا بوده‌ام.” این اظهارات از این رو عجیب والبته غیر واقعی به نظر می رسد که طی ماه های گذشته انواع واقسام توهین و تحقیر و تهدید درقبال منتقدین بکار گرفته شده تا بلکه آنان را از میدان بیرون سازند.
آیا تخریب دولت سابق در اولین گزارش دهی به مردم و در عین حال فرار از مناظره نماد صبر وحوصله ادعایی است؟!
آیا بی سواد خواندن منتقدین ژنو – که درمیان آنان بسیاری از علمای حوزوی و دانشگاهی و نمایندگان مجلس نیز قرار دارند – از مصادیق “صبر و تحمل” و بی اعتنایی در برابر منتقدین است؟!
آیا فرار از مناظره با منتقدین در زمینه مذاکرات هسته ای مصداق این صبر و تحمل است؟!
آیا طرفدار خشونت وبی قانونی خواندن نیمی از ملت در جلسه رای اعتماد به وزیر پیشنهادی ورزش و جوانان نشانه صبر و حوصله ای است که رئیس جمهور محترم از آن سخن می گوید؟!
آیا توقیف نشریات ارزشی به بهانه انتقاد از دولت نشانه صبر و حوصله و بی اعتنایی دولت نسبت به انتقادات است؟!
آیا شکایت از نمایندگان منتقد مجلس شورای اسلامی توسط دبیر خانه شورای عالی امنیت ملی – که رئیس جمهور، رئیس آن شورا است – نشانه صبر و حوصله و تحمل در برابر منتقدین است؟!
آیا نپذیرفتن خبرنگار رسمی صدا و سیما در مصاحبه اختصاصی با رئیس جمهور را می توان به بردباری وی تعبیر نمود؟!
آیا واکنش منفعلانه به انتقاد از برگزاری جشن اشرافی در کاخ ریاست جمهوری و پیروزی دانستن آن، مصداق بی اعتنایی به انتقدات است؟!
آیا شناسنامه خواستن از منتقدین و تقلیل حقوق مدنی و وظیفه شرعی به رفتاری جریانی و حزبی، نماد حوصله وصبر در برابر منتقدان است؟!
آیا عدم تحمل مستندی که اتفاقا سوابق انقلابی رئیس جمهور را نشان می دهد وتهدید سازندگان آن، نشانه حوصله و بی اعتنایی است؟!!
و…
مشکل این دولت آن است که با تئوری دولت سازندگی دهه هفتاد می خواهد در دهه نود و پس از دو دولت گذشته که – صرف نظر از مبانی فکری و نوع عملکردشان – در قبال منتقدین سعه صدری بیشتری داشتند به امر دولت داری بپردازد. برخی از صاحب نظران دوری هشت ساله روحانی وبساری از مشاوران و وزرا از مناصب اجرایی و بالتبع دور شدن از فضای اجتماعی را دلیل این تناقضات می دانند هرچه که باشد به نظر می رسد دولت نتوانسته الزامات جامعه را به خوبی درک کند. کم صبری و عدم تحمل منتقدین از ویژگی های این دولت -تاکنون- بوده است. آیا این موضوع می تواند پاشنه آشیل این دولت باشد؟ این موضوعی است که حتی برخی از طرفداران دولت را نیز نگران کرده است. اظهارات چند روز پیش عارف را باید نشانه ای بر این نگرانی دانست آنجا که دولت را به سعه صدر در برابر مخالفان دعوت نمود.

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه