پایگاه خبری تحلیلی 8دی نیوز
https://www.8deynews.com
بهشتی شدن جانباز گیلانی بعد از ۱۷ سال تحمل درد و رنج
شهید سیاوش کریمی که در سال ۱۳۶۵ در منطقه شلمچه و در عملیات کربلای پنج قطع نخاع شده بود، سرانجام بعد از ۱۷ سال تحمل درد و رنج در تاریخ ۲۹ اسفند ۱۳۸۲ به درجه رفیع شهادت نائل آمد و آسمانی شد.
به گزارش هشت دی، شهید سیاوش کریمی در سال ۱۳۳۶ در خانوادهای مؤمن و مذهبی در روستای پاشاکی شهرستان سیاهکل دیده به جهان گشود.
وی دوران ابتدایی و راهنمایی خود را در همان روستا سپری و سپس برای ادامه تحصیل و اخذ مدرک دیپلم راهی شهرستان رشت و در رشته ادبیات فارسی موفق به گرفتن مدرک دیپلم شد.
او بنا به سنت پیامبر اکرم (ص) ازدواج کرد و حاصل ازدواج او دو فرزند که یکی دختر و یکی پسر بود و سیاوش ۱۵ روز پس از تولد دخترش رهسپار جبهههای نبرد حق علیه باطل شد.
وی مسئول تدارکات لشکر ۱۶ قدس گیلان بود و با این شرایط خاص همیشه در انجام مسئولیتهای خود کوشا و فعال و ازلحاظ اخلاقی نیز بسیار مهربان و بامحبت بود و بعد از پنج سال زندگی مشترک در جبهههای نبرد نور علیه ظلمت به درجه جانبازی نائل شد.
وی حتی درزمانی که جانباز شده بود و با توجه اینکه ۱۷ سال در شرایط جانبازی زندگی کرد اما درد و رنج این چند سال جانبازی هیچ تغییری در رفتارش حاصل نکرد.
او رابطهاش با دیگران بسیار بهتر و صمیمیتر شده بود و بسیار به خانواده و پدر و مادر خود اهمیت میداد و حتی در این شرایط که جانباز شده بودند و شرایط خاصی داشت، هر هفته به پدر و مادر خود در روستا سر میزد و از حالشان باخبر میشد.
سیاوش مدام در طول این چند سال با بچهها جبهه و همسنگریهای خود ارتباط داشت و با آنها حرف از جبهه میزد و خاطرات را به یاد میآورد و افسوس میخورد که چرا از غافله عقبمانده و همان زمان به شهادت نرسیده است.
وی بسیار علاقهمند به رهبر انقلاب بودند و همیشه نوارهای سخنرانی امام (ره) را گوش میداد و همیشه در زمان نماز صبح خانواده، مخصوصاً بچههای خود را جهت آشنایی با فرهنگ خواندن نماز از همان دوران کودکی از خواب بیدار میکرد.
شهید سیاوش کریمی که در سال ۱۳۶۵ در منطقه شلمچه و در عملیات کربلای پنج قطع نخاع شده بود سرانجام بعد از ۱۷ سال تحمل درد و رنج در تاریخ ۲۹ اسفند ۱۳۸۲ به درجه رفیع شهادت نائل آمد و آسمانی شد.
تعدادی زیادی از همسنگریهای شهید سیاوش کریمی در روزی که به شهادت رسید به دنبالش آمده بودند تا او را به بیرون ببرند اما او امتناع کرد و نرفت، گویا که خبر از شهادتش را دارد.
همسر بزرگوار شهید میگویند: هنوز فقدان همسرم را در خانه حس نمیکنم و احساس میکنم که ایشان هنوز در امورات زندگی همراه و همیار من هستند، طوری که اگرچند دقیقه برای انجام امری از منزل خارج شوم احساس میکنم شهیدم منتظر است و باید زود به خانهبر گردم.
منبع: فارس
نظرات