به گزارش ۸دی نیوز به نقل از صراط، اظهارات حسن روحانی در مراسم رونمایی از سه دستاورد هسته ای ایران، اگرچه در راستای منافع هسته ای کشورمان بود اما مقایسه عملکرد دولت تدبیر و امید با این سخنان، نتایج مطلوبی ندارد.

روحانی دیروز تاکید کرد که “بعد از انقلاب آمریکا، آلمان، فرانسه و دیگران هیچ کدام به تعهدات خود عمل نکردند، به طوری که نه آمریکا حاضر شد طبق تعهد خود سوخت رآکتور تهران را به ما بدهد، نه آلمان حاضر شد ساخت نیروگاه اتمی بوشهر را ادامه دهد و نه فرانسه حاضر شد به تعهدات خود در زمینه مشترکی که با ما داشتند ادامه دهد و حق UF6هایی که تعلق به ما داشت را تحویل دهد.”

با این اظهارنظر صریح رییس جمهور، به وضوح طرفی که باید اعتماد طرف مقابل را جلب کند، غربی ها هستند اما آنچه در توافق ژنو به عنوان معیار عملکرد تیم هسته ای روحانی، دیده می شود درست عکس این ماجراست چراکه در توافق نامه مذکور، ایران لیست بلندبالایی از تعهدات را پذیرفته تا صرفا غربی ها را از خلاف بودن ادعاهای خود مبنی بر حرکت به سمت ساخت سلاح هسته ای مطمئن کند.

روحانی همچنین تصریح کرده “اینکه می‌گویند ایران فعالیت مخفیانه انجام می‌دهند دروغی بس آشکار است، اگر ما می‌خواستیم مخفیانه کاری را انجام دهیم، برای خرید سانتریفیوژها به بازارهای رسمی غرب و شرق مراجعه نمی‌کردیم.”

از طرف دیگر، او تاکید کرده است که “ما نمی‌خواهیم در فناوری یک قدم عقب برویم بلکه می‌خواهیم در زمینه حقوقی گام‌های جدیدی برداریم و در زمینه سیاسی گامی به پیش برویم. همچنین باید در زمینه تبلیغات و در رابطه با روشن کردن افکار عمومی جهانی پیش برویم اما عده‌ای فکر می‌کنند این ماشین عقب می‌رود، شاید خطای دید وجود دارد چون ما می‌خواهیم در بحث حقوقی، سیاسی و تنویر افکار عمومی همپای فعالیت علمی جلو برویم چون اگر این اتفاق نیفتد دشمن از این خلا سوء استفاده می‌کند.”

با این وجود، معلوم نیست منظور روحانی از عقب نشینی چیست و به نظر می رسد خطای دید مورد ادعای رییس جمهور در مورد تیم هسته ای کشور اتفاق افتاده نه آن “عده” موردنظر.

برای روشن تر شدن ماجرا لیست خلاصه شده ولی بلند بالای تعهدات ایران در توافق ژنو را مرور می کنیم. آیا این لیست، نقض کننده گفتار و عملکرد روحانی در مذاکرات هسته ای نیست؟

تعهدات ایران در توافقنامه ژنو

1. بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی صبح روز ۳۰ دی کار بازرسی از تأسیسات غنی سازی نطنز و فردو را آغاز می کنند. اجازه دسترسی آنها به تأسیسات نطنز و فردو که قبلا چند هفته یکبار بود، روزانه می شود. آنها اجازه بازرسی ماهانه از تأسیسات اراک را هم خواهند داشت (قبلا هر سه ماه یکبار بود).
2. تولید اورانیوم ۲۰ درصد غنی شده باید متوقف شود.
3. فرآیند رقیق کردن نیمی از ذخیره گاز هگزافلورید اورانیوم با غنای ۲۰ درصد از ۳۰ دی آغاز می شود و باید ظرف سه ماه تمام شود.
4. فرآیند تبدیل نیم دیگر ذخیره گاز هگزافلورید اورانیوم با غنای ۲۰ درصد به اکسید (که قابل غنی سازی بیشتر نیست) باید ادامه یابد و ظرف شش ماه به پایان برسد.
5. کار غنی سازی در نیمی از سانتریفوژهای فعال در تأسیسات نطنز و سه چهارم سانتریفوژهای فعال در تأسیسات فردو، شامل تمام سانتریفوژهای نسل آینده، باید متوقف شود.
6. تولید سانتریفوژهای جدید در این شش ماه تنها برای جایگزین کردن ماشین های معیوب مجاز است.
7. تأسیسات غنی سازی ایران در این مدت توسعه نمی یابد.
8. فعالیت های تحقیق و توسعه ایران در این مدت از فعالیت های فعلی فراتر نمی رود.
9. رآکتور آب سنگین اراک سوخت گذاری نمی شود و آغاز به کار نمی کند.
10. تولید سوخت و آزمایش های بیشتر برای رآکتور اراک متوقف می شود.
11. انتقال سوخت و آب سنگین به رآکتور اراک انجام نمی شود.
12. تأسیساتی برای بازیافت پلوتونیوم از سوخت مصرف شده رآکتور آب سنگین در اراک احداث نمی شود (پلوتونیوم می تواند در ساخت نوعی از سلاح اتمی مورد استفاده باشد و حساسیت در مورد تأسیسات اراک از این جهت است)
13. میزان ذخیره اورانیوم ۵ درصد غنی شده ایران در پایان شش ماه نمی بایست از میزان مشخصی بیشتر شده باشد.
14. ایران برای نخستین بار اطلاعات مربوط به طراحی رآکتور اراک را در اختیار آژانس قرار می دهد.
15. اطلاعات و اجازه دسترسی کنترل شده به کارگاه های مونتاژ سانتریفوژ، کارگاه های تولید گرداننده سانتریفوژ ها، انبارها و معادن اورانیوم برای اولین بار توسط ایران ارائه می شود.