برنج از مهم‌ترین غلات و اقلام غذایی جهان است که نیمی از جمعیت جهان، به برنج به عنوان یک غذای اصلی وابسته هستند.
تولید، رکن اصلی و شکوفا بخش رونق اقتصاد ملی است به طوری که امام خامنه ای (مدظله العالی) ، خود بارها به امر تولید ملی و اقتصاد شکوفا تأکید ورزیده اند و راهکارهایی را در راستای رونق بخشی به این امر، در قالب سیاست های کلان اقتصاد مقاومتی ارائه نموده است و تلاش همه جانبه مردم و مدیریت جهادی مدیران را از زیرساختهای اقصادی ایران ابلاغ کرده است.
اما آنچه که استان گیلان درگیر آن است مقوله پرداختن به اشتغال و زیرساختهای لازم برای جوانان در جهت تولید است و چه خوب است چرخهای اقتصاد ما که کشاورزی و در نوع آن برنجکاری است، جهادی اداره شود و نیرویی مضاعف با عزم مردم و مدیریت جهادی با تدبیر مدیران به پیکره اقتصاد وارد آید.
اما در نگاه گذرا به برنج می توان به شاخص های برجسته آن اشاره کرد و به میزان سطح کشت برنج در گیلان، سازوکارهای تولید در استان، رنج ها و زحمات کشاورزان و تهدید های پنهان و در ادامه راهکارهای راهبردی اشاره ای نمود.
میزان کشت برنج در ایران پس از مازندران، گیلان است که سالانه ۹۷۴۱۲۴۱ متر مربع از اراضی گیلان زیر کشت می رود و برنج مورد نیاز و مصرفی بخشی از مناطق ایران را فراهم می کند و در واقع برنج به یکی از محصولات استراتژیک نه تنها در استان بلکه در کشور مبدل شده است.
در گیلان برنج به گونه هایی مختلفی وجود دارد که از نمونه های محلی آن می توان به غریب ، هاشمی، حسنی ،طارم، چرام، صدری (شامل انواع دم سیاه، دم زرد و دم سرخ)، بینام، علی کاظمی، چمپا اشاره کرد گرچه از تیپهای اصلاح نژاد شده و پرمحصول آن می‌توان به سفیدرود و خزر نیز اشاره داشت.
اما این محصول استراتژیک که اقتصاد بسیاری از مردم منطقه به آن وابسته است با گذشت زمان و با افزایش هزینه های تولید و نهاده ها و در پی آن مهاجرت جوانان به شهرها جهت بازار کار بهتر، و از طرفی دیگر ناتوانی مردان و زنان کهنسال در فرایند کاشت و داشت و برداشت این محصول به جای فرصت تولید به تهدید تبدیل شده و روستا ها از نیروی جوان روز به روز کمتر می شوند.
اما آنچه که می تواند گیلانیان و به ویژه برنجکاران را از چالش های رکود برنجکاری بیرون آورد علاوه بر بهره وری منابع خانوار (نیروی انسانی و ابزار کشاورزی) نیاز اساسی و مبرم به حمایت قانونی و بومی نسبت به فرایند صنایع تولیدی و تبدیلی برنج را می طلبد.
حمایت صرفا” پشتیبانی از محصولات برنجکاران نیست بلکه ارزش گذاری بر تولیدات برنجکار است و برنجکار در آن طرف مزرعه انتظار دارد به محصول تولید شده ی حاصل از رنج و تلاش کم نظیر خود توجه شود و از حق مستضعفین دفاع شود.
حمایت بدان معنا نیست که مسئولین دستگاه ها در کنار برنجکاران آستینها و پا جامعه ها را بالا بزنند و در کنار مرد و زن، پیر و جوان، خرد و کلان مشغول به کار شوند؛ نه، کشاورزان چنین انتظاری ندارند، بزرگترین خدمتی که مدیران اجرایی می توانند انجام بدهند، ایجاد ساختارهایی حمایتی و بیمه ای درست، برنامه ریزی در راستایی تأمین آب اراضی، نظارت در فرایند تولید در مزارع ، شالیکوی ها و بازار و برقراری ابزار مناسب کنترل بر واردات برنج و خروج ارز از کشور و … می باشد.
در مواقعی که آسیب های طبیعی آن ها را گریبان گیر می کند واحدهای بیمه ای اقدامات حمایتی داشته باشند، کمااینکه تا کنون داشته اند، برنجکاران را بیشتر در زیر چتر حمایتی خود بگیرند.
برنجکار انتظار ندارد رنجی را که متحمل می شود تا برنج با کیفیت تولید کند، در سبد کالای دریافتی خود برنج خارجی مشاهده نماید؛ انتظار ندارد بعد از اینکه از کار ناتوان شد، مزرعه اش تبدیل به هرزه گاه شود!
نباید برنج کشاورزان را طوری به آن نگریسته شود که رنج برنج سود کم حاصل را در بر داشته باشد که هرچه کشاورز به دست می آورد خرج و صرف نهاده ها کند و اگر قرار باشد سودی هم حاصل آید، گلوی دلال را چرب تر کند!
یکی از نیاز هایی اساسی برنجکاران که قشر عظیم کشاورزان استان را تشکیل می دهند، حمایت بی شائبه مسئولین دستگاه های درگیر و حمایت های مالی نظیر صندوق توسعه و نهاد های دیگر دولتی است.
این نیاز بجا و به حق کشاورزان است که دستور بیمه شدنشان بیش از پیش مورد توجه قانون گذاران قرار گیرد و تا مهاجرت همه ی جوانان به شهر های همجوار نرسیده، اقدامات لازم صورت گیرد.
در تبیین سیاست های مربوط به کشاورزی از دغدغه ها و تجارب کشاورزان بهره گرفته شود و مدیران در تصمیم سازی و تصمیم گیری های خود تجربه ی کشاورزان را مد نظر قرار دهند.
یکی دیگر از راهکارها حمایتی از برنجکاران، کمک به صادرات برنج محلی به دیگر کشور ها بوده و علاوه بر ارز آوری به کشور، باعث شکوفایی اقتصاد خانوارهای کشاورز می شود.

کشاورزان امیدوارند حاصل رنج آنها به ثمر بنشیند و حمایتهای مسئولین بخش کشاورزی در این شرایط سخت همراهشان باشند تا در افزایش تولید برنج و روحیه برنجکاری موثر باشند.