به گزارش ۸دی، «مهدی خوش سیرت» نوزدهم شهریور سال ۱۳۳۹ در روستای چورکوچان شهرستان آستانه اشرفیه متولد شد.

تحصیلات دوران ابتدایی، راهنمایی و متوسطه را در زادگاهش شهرستان آستانه اشرفیه پشت سر نهاد و در سال ۱۳۵۸ موفق به اخذ دیپلم شد و پس از آن لباس مقدس سربازی را به تن کرد و چون رزمنده ای در خنثی کردن توطئه های نوکران و جیره خواران استکبار جهانی در منطقه گنبد، حضوری دلاورانه داشت.

هنوز دوره سربازی را به اتمام نرسانده بود که در مدرسه عشق ثبت نام کرد. مهدی زمانی عضو مدرسه عشق شد که خود تدریس عشق می کرد و سرد و گرم جبهه ها را کشیده بود لذا دوست داشت با نیروهای رزمنده نه تنها در جبهه و هنگام جهاد و مجاهدت بلکه در پشت جبهه و زادگاه و شهر و حتی منزلشان ارتباط برقرار کند و چون به بسیج عشق می ورزید، بین جبهه و پشت جبهه همیشه در حال تردد بود.

با معنویتی که در مهدی وجود داشت مهر و محبتش در اولین وهله دیدار هر بیننده ای در دلش می نشست. کمال عشق، معرفت و خداشناسی مهدی بود که بچه های رزمنده خود را مرید او می‌دانستند و پروانه وار گرد شمع وجودش می گشتند و گاه حتی شرط حضور در جبهه را بودن در کنار وی قرار می دادند

شهید خوش سیرت از روزی که گام در جبهه های حق علیه باطل نهاد، هرگز با بسیج سویه حساب نگرفت و دنبالش هم نرفت در زمان حضورش در جبهه ها همیشه تلاش داشت در عملیات ها شرکت کند و اگر به دلیل حضور در منطقه ای دیگر موفق به شرکت در عملیاتی نمی شد غم تمامی چهره نورانی اش را فرا می گرفت و تا چند روز حال خوشی نداشت.

خوش‌سیرت با تلاش بی وقفه اش در عملیات های افتخارآفرین و غرورآمیز طریق القدس، فتح المبین، بیت المقدس، فتح خرمشهر، رمضان، مسلم ابن عقیل، محرم، والفجر۴، والفجر۶، هورالعظیم، قدس، بدر، والفجر۸ ، کربلای۲ ، کربلای۵ و نصر۴ حضور پیدا کرد.

اعتقاد راسخش به اسلام، امام و انقلاب و شاگردی این مکتب انسان ساز هدفی را برایش ترسیم کرده بود که برای رسیدن آن سر از پا نمی شناخت و بهترین دلیل اینکه پس از ۱۳ بار مجروحیت در عملیات های مختلف، هیچگاه در استراحت کامل بسر نبرد بلکه پس از ترمیم مختصر، دوباره خود را به صحنه مبارزه و جهاد می رساند و در جمع لشکریان اسلام قرار می گرفت.

در سفرهای پشت جبهه نیز با مرخصی های کوتاهش نه تنها فقط به خانواده اش می رسید بلکه به شهرهای دیگر حتی به استان مازندران برای سرکشی به خانواده های شهدا و رزمندگان می‌رفت و آنقدر این ارتباط عمیق بود که اغلب خانواده های شهدا با دیدن چهره نورانی او قوت قلب می گرفتند و همانند فرزندان شهیدشان دوستش می داشتند.

خوش سیرت در روزهای پایانی عمر شریفش از خجالت خانواده های شهیدان و بخصوص پس از شهادت دو برادرش حسین و رضا خوش سیرت، بعد از عملیات نیز به مرخصی نمی آمد.

خوش‌سیرت مسئولیت های خویش را در جبهه از فرماندهی دسته آغاز کرد و پس از گروهان و گردان، با رشادت و مدیریتی که از خود نشان داده بود به فرماندهی تیپ دوم محرم و معاونت فرماندهی لشکر قدس گیلان برگزیده شد.

در فراق دوستانش هماره می سوخت و در دل و بر لب آرزوی شهادت داشت، سرانجام پس از سال ها حضور مستمر و مداوم در جبهه های جنگ، و رزم بی‌امان و مجاهدت در دو جبهه جهاد اصغر و جهاد اکبر، در عملیات نصر ۴ و فتح ماووت عراق در ساعت ۱۱:۳۰ تاریخ ششم تیر سال ۱۳۶۶ ندای «ارجعی الی ربک» را از معشوق حقیقی‌اش شنید و لبیک گویان به سویش پر کشید.