وقتی که طبق آمار رسمی وزارت علوم، ۶۰ درصد از دانشجوهای مملکت از نرم افزارهای اجتماعی استفاده می کنند و وقتی ایران با چندین میلیون کاربر رسمی فیس بوک، فیس‌بوک‌بازترین کشور منطقه لقب می گیرد، پس یقیناً اتفاقی در کشور افتاده که نمی توان و نباید از کنارش به سادگی گذر کرد.

فیس بوک، توئیتر، اینستاگرام، وایبر، واتس آپ، وی چت، لاین و هزار و یک شبکه اجتماعی خوش آب و رنگ دیگر چنان در بین جامعه جوان مملکت ما رخنه کرده که حتی داد مخابرات هم از زیان مالی هنگفتش از طریق این موضوع در می آید. اما آیا واقعاً این شبکه ها چیزهای بدی هستند.

با یک نگاه اول که به این ها می اندازیم، معلوم می شود که هر آدم عاقل و بالغی را جلب خودش می کند. وقتی با ماهی ۵۰۰۰ تومان پول اینترنت موبایل، می توانی شانصد هزار پیامک و تماس رایگان با خلق الله برقرار کنی پس مگر عقل آدمیزاد پارسنگ برداشته که از این ها استفاده نکند؟! تازه عکس و فیلم هم می توانی بفرستی. تازه تر! عکس مخاطبت را هم می توانی ببینی، شکلک های جالبی هم می توانی بفرستی…!

یک کمی که عمیق تر می شوی می شنوی که قریب به اتفاق این شبکه ها رسماً جاسوس صهیونیست ها هستند. می شنوی که وایبر مال تالمن مارکو، افسر کهنه کار ارتش اسرائیل است. از شصت فرسخی هم برایت معلوم است اسم این شرکت هایی که مالک این شبکه ها معرفی شده اند و از قبرس تا ژاپن هم گسترده شده اند تماماً دروغ و دغل این صهیونیست هاست برای پیچاندن موضوع.

عمیق تر که می شوی می بینی وایبر در توافقنامه مقدماتی نصب برنامه در تلفن همراه، رسماً اعلام می کند که آقاجان! وایبر هیچ مسئولیتی در قبال افشای اطلاعات شخصی شما ندارد و تو بدون این که این را بدانی گزینه «موافقم» را تیک زده ای و وایبرِ جاسوس را نصب کرده ای.

عمیق تر که می شوی می شنوی که یکی از راه های اصلی کسب درآمد مالکان این شبکه های اجتماعی فروش اطلاعات دسته بندی شده به کارتل های عظیم تجاری دنیاست تا از میان اطلاعات رد و بدل شده در مثلاً وایبر، بفهمند که ذائقه مردم فلان کشور به کدام نوع لباس اقبال دارد و از این رانت اطلاعاتی برای کسب سود بیشتر استفاده کنند. تو می دانی که سر تا پای این شبکه های اجتماعی جاسوسی می کنند، اما می گویی «آخر اطلاعات شخصی من چه چیز عاید دشمنان کشور می کند؟!» و با خیال آسوده استفاده می کنی از چشم بندی شگرف دنیای ارتباطات!

 چه کسی گفته شبکه های اجتماعی چیزهای بدی هستند؟!

اصلاً مگر نفس یک نرم افزار اجتماعی که تماس و پیام رایگان دارد و هزار و یک وجه مثبت دیگر، بد است؟!

هر عقل سلیمی می پذیرد که این موضوعات فی نفسه مشکل زا نیستند و بلکه ممتاز هم هستند، اما مشکل جای دیگری است:

اول مشکل از جاسوس هایی است که از این شبکه ها جاسوسی می کنند و از هیچ راهی نمی توان آنها را منصرف کرد و تنها راه مقابله با ایشان فیلتر صحیح و مناسب است (نه این فیلتری که الان داریم!).

دومین مشکل که اتفاقاً مشکل اصلی است این است که حضرات مسئول وطنی انگار هیچ احساس نیازی نمی کنند برای ورود به حوزه تکنولوژی ارتباطات. پر واضح است که وقتی یک نرم افزار اجتماعی وطنی سازِ غیر جاسوس با یک اسم و رسم درست و درمان ایرانی وارد بازار شود، بدون شک می تواند جای وایبر و امثالهم را بگیرد، مشکل این است که نه چنین نرم افزاری با این قدرت و سرعت و سطح بالای تکنولوژی در ایران ساخته شده و نه انگار کسی از مسئولان دغدغه ساخت و پیگیری چنین موضوعی را دارد. مسئولان ما همچنان خیال می کنند که با «جی. ال. ایکس» می شود سامسونگ، سونی و هوآوی را کیش و مات کرد!

و با فیس نما، فیس بوک را

و با قاصدک، وایبر و واتس آپ را…

و طبق معمول، هر چه در سلب قدرتمندیم، در ایجاب ضعیفیم…!