به گزارشهشت دی، شهید عباس خداجو در دوم مرداد ۱۳۳۸ در خانواده‌ای مؤمن و مذهبی در روستایی گراکو شهرستان شفت دیده به جهان گشود.

وی در سن سه‌سالگی مادر خود را از دست داد، او دارای یک خواهر کوچک‌تر از خودش بود و نگهداری آن دو فرزند بی‌مادر را پدرش بر عهده گرفت.

پدر او یک کشاورز بود که ازهرجهت در فقر به سر می‌برد اما با تمام گرفتاری فردی روشن‌فکر و متدین بود و دارای سواد هم نبود اما عباس خداجو تحت سرپرستی پدر به شش‌سالگی رسید.

پدر عباس که بسیار به اسلام و قرآن علاقه‌مند بود، ابتدا او را جهت فراگیری قرآن در همان روستا به مکتب‌خانه نزد شخصی به نام کربلایی اسد پیک فرستاد و او نیز در طول یک سال خواندن قرآن را فراگرفت و سپس در سن هفت‌سالگی جهت تحصیل در روستای للکام در یک دبستان سه کلاسه مشغول تحصیل دوره ابتدایی شد.

او در سن ۱۳ سالگی دوره ابتدائی پنج‌ساله را به پایان رساند و پس‌ازآن پدرش با همه مشکلات عباس را در شهر فومن دریکی از مدارس راهنمایی جهت ادامه تحصیل ثبت‌نام کرد.

 در زمان طاغوت نمی‌خواستند فرزندان این سرزمین علم و دانش بیاموزند به همین دلیل عباس خداجو را به دلایل اینکه سنش زیاد بود از مدرسه اخراج کردن و او پس از ناامید شدن از تحصیل با پدر خود به کار کشاورزی مشغول شد.

 وی ازنظر لباس و مادیات بسیار تحت‌فشار بود و در سال ۱۳۵۸ به خدمت سربازی اعزام شد و به مدت ۱۶ ماه سربازی را با تمام توان برای کشور اسلامی انجام داد.

او در طول مدت سربازی سه مرتبه از مرخصی استفاده کرد اما در آخرین مرخصی که در آذرماه سال ۱۳۵۹ بود به مدت ۱۵ روز از مرخصی استفاده کرد.

عباس بعد از مرخصی مجدداً جهت خدمت به خرم‌آباد لرستان و ازآنجا به جبهه در منطقه پاوه اعزام شد و در تپه شیرخان در درگیری با منافقین و بعثیان عراقی از تمام بدن مجروح شد و برادران پاسدار او را جهت مداوا ابتدا در بیمارستان پاوه بستری کرده و در آنجا پهلوی عباس جراحی شد.

وی به دلیل اینکه دچار جراحتی بسیار عمیقی بود با آمبولانس برای بستری در بیمارستان ۵۰۱ ارتش در تهران منتقل شد و به مدت ۲۴ ساعت در آنجا بستری شد و دوباره به علت ناراحتی شدید به بیمارستان صنامی منتقل شد و پس از هشت روز در تاریخ ۱۴ بهمن ۱۳۵۹ در آنجا به شهادت رسید و آسمانی شد.

منبع: فارس