به گزارش ۸دی، «جوانان ما روی تیم های آبی و قرمز تعصب دارند یا بعضی‌ها به رئال مادرید تعصب دارند…» رهبری همان طور که در پیام نوروزی وعده داده بودند، در سخنرانی نوروزی‌شان راهکار حمایت از کالاهای ایرانی را مطرح کردند. یکی از راهکارهای اصلی مثالی بود که از عِرق به کالای ایرانی گفتند. از تعصب به محصول ایرانی و مثالی که از این تعصب گفتند، مثالی فوتبالی بود.

مثالی از تعصب جوانان به فوتبال. به استقلال و به پرسپولیس. شاید این یک مثال ساده باشد اما می‌تواند اتفاق مهمی برای اهالی ورزش، برای مسئولان فوتبال و همه مدیرانی باشد که این قدر ساده به فوتبال ایران رسیدند و نمی‌دانند متولی چه گنجینه‌ای هستند.

اینکه شخص اول کشور، نماد تعصب مثبت را تعصب هواداران فوتبالی می‌داند و به این نوع از تعصب بار ارزشی مثبت می‌دهند، نشان از اهمیت این سرمایه انسانی برای فوتبال‌مان دارد.

بیایید ببینید این علاقه و تعصب چطور در سه سال گذشته تمام هزینه‌های اداره این دو تیم را پرداخته است بی‌آنکه ریالی از خزانه ملی به پای‌شان ریخته شده باشد. آن وقت ببینید مدیرانی که مسئولیت اداره این مجموعه‌ها را داشته‌اند ، چه بر سر این حق‌الناس آورده‌اند. خیلی دور نیست به یادآوری این سه سال اخیرش فقط که مردم خودشان داشتند پول تیم‌ها را می‌دادند تا ببینید چطور این عشق و تعصب قربانی سوءمدیریت‌ها شده است.

این تنها گوشه‌ای از توان ارزشمند این علاقه است. این تعصب مثال‌زدنی. ما اما در مقام مسئول برای این عشق و علاقه چه کرده‌ایم؟ سال‌هاست که تحقیرشان می‌کنیم. فقط نگاهی بیاندازید به وضعیت استادیوم‌های‌مان. چطور از ساعت‌ها قبل در استادیوم‌ها با آنها برخورد می‌کنیم. چطور تحقیرشان می‌کنیم. چطور این سرمایه‌های‌مان را می‌رانیم!

فرهاد عشوندی