به گزارش ۸دی نیوز به نقل از صراط ،دبیرکل سازمان ملل در حالی به بهانه عمل نکردن روحانی به وعده های انتخاباتی اش، دخالت در امور داخلی ایران را کلید زده بود که هرگز رفتاری مشابه در خصوص کشورهای غربی از جمله آمریکا بروز نداده است.

بان‌کی‌مون در گزارش حقوق بشری خود نوشته بود: «با وجود وعده‌های رئیس‌جمهور در طول مبارزات انتخاباتی و همچنین بعد از ادای سوگند، دولت جدید هیچ پیشرفتی در ترویج و حمایت از آزادی بیان و عقیده نداشته است.»

او همچنین فرصت را مغتنم شمرده و خواستار آزادی سران فتنه شده بود.

این دخالت های آشکار بان‌کی‌مون در امور داخلی ایان در حالی به راحتی صورت پذیرفته که با گذشت نزدیک به ۶ سال از آغاز به کار باراک اوباما در آمریکا، مهم ترین وعده انتخاباتی او همچنان روی زمین مانده است.

اوباما که در سال ۲۰۰۸ به ریاست جمهوری آمریکا رسیده بود، در تبلیغات انتخاباتی خود مانور فراوانی روی تعطیلی زندان گوانتانامو کرده و آن را به یکی از مهم ترین وعده های خود تبدیل کرده بود.

با این حال با گذشت نزدیک به ۶ سال از وعده اوباما و اینکه او چند بار دیگر نیز وعده خود را تکرار کرده بود، هیچ خبری از اجرای آن نیست.

سوالی که در اینجا مطرح است ایم است که چرا بان با مسئولیت جهانی خود تا کنون پیگیر این وعده اوباما نشده است؟ آیا این موضوع، فرضیه ای را که اعتقاد دارد دبیرکل سازمان ملل نیز موضعگیریهایش همسو با کشورهای انحصارطلب غغربی اتخاذ می شود، تقویت نمی کند؟

چطور وعده ای بعد از ۷ ماه به رییس جمهور ایران نسبت داده می شود تا با سوءاستفاده از آن، راه دخالت در امور داخلی کشور باز شود اما یک وعده ملموس و عینی از سوی اوباما چنین نادیده انگاشته می شود؟ آیا بان کی مون نیز صرفا خواسته های غربی ها را پیاده می کند؟