تنها تکراری که تکراری نیست تکرار تیم مهدویان است

حجازی فر احیاگر دوران جمشید هاشم پوریِ سینما!

مهدویان برای چندمین سال پیاپی نشان داده است که روایت گر بخش های گمشده در دل تاریخ کشورمان است. یک بار با حاج احمد متوسلیان و ایستاده در غبار، دیگر بار با ماجرای نیمروز و این بار هم لاتاری…

حجازی فر احیاگر دوران جمشید هاشم پوریِ سینما!

۸دی: سی و ششمین جشنواره ی فیلم فجر در حالی رو به اتمام است که استقبال مردم در این جشنواره بیش از سالهای قبل بوده است.

گذشته از کیفیت نامطلوب امکانات موجود در سینماهای شهرستان ها مردم یک بار دیگر با گیشه ها و صندلی های سینماها اشتی کردند و شاید مسبب این اشتی را بتوان حضور فیلم هایی در جشنواره دانست که دستِ بخشی از معضلات اجتماعی را رو می کنند  که تاکنون از آن ها صحبتی نشده است.

لاتاریِ محمد حسین مهدویان و ابراهیم امینی از دسته ی همان فیلم هایی بود که  باعث شد تا دوباره صدای دست های مردم در سالن سینماها طنین انداز شود.

سینما میرزا کوچک خان رشت که امسال به همت مسوولین ذی ربط، محل برگزاری فیلم های جشنواره ی فیلم  فجر بود لبریز از خیل تماشاگرانی بود که خودشان را برای چندمین و آخرین اکران لاتاری به سینما رسانده بودند.

 استقبالی اینگونه که باعث پر شدن تمامی صندلی های طبقه ی بالکن و همکف شود در تمام طول جشنواره سی و شش ام  بی سابقه بود!

تلفیق اشک ها و لبخندهای مردم گواهی بود بر خریدار داشتنِ همیشگیِ داستان هایی که جبرا و به علت مصلحت اندیشی های کاذب ناگفته می ماند.

مهدویان برای چندمین سال پیاپی نشان داده است که روایت گر همین بخش های گمشده در دل تاریخ کشورمان است. یک بار با حاج احمد متوسلیان و ایستاده در غبار، دیگر بار با ماجرای نیمروز و این بار هم لاتاری…

در لاتاری شما با معضل قاچاق دختران ایرانی به خارج از مرزها مواجه هستید بدون آنکه فیلم به ژانر نکبت مایل شود، و دلسردی را به دلهای مخاطبان مهمان کند می توانید تخت به صندلی های سینما تکیه دهید و خیالتان جمع باشد که قهرمانسازی در قاب سینما از زیرپوش بر تن کرده های گرفتار در دام اعتیاد  فراتر رفته است واینبار موسی را ناجیِ جامعه می داند!

هادی حجازی فر که انگار استاد جان بخشی به نقش های نوشته شده توسط ابراهیم امینی است این بار با نقش موسی احیاگر دوران جمشید هاشم پوریِ سینما شد، درست در همان جا که  بار ها و بارها تماشاگران با بغض  به اعتبار غیرت موسی کف میزدند اوجِ همدلی مخاطب و احساس امنیت ایشان  با موسای داستان بود و احیاگر زمانی که “مردها” و “لوطی” مسلک ها فاتح پرده های سینماها بودند.

و چقدر سینما و مخاطبین تشنه و دلتنگ روزهایی بودند که امثال موسی به دور از مصلحت اندیشی های متداول و پنهان شدن تحت لوای یک امینت ملی ساختگی در ذهنشان دل را به دریا میزدند و حامی امیر علی ها می شدند.

لاتاری همچون دیگر اثار سینمایی بدون نقص نبود اما شیرینیِ این داستان تلخ و استقبال مردم اتفاقی بود که مسبب میشود تا نقد صحیح و فنی این اثر به جایی بعد از اکران عمومی فیلم حواله شود.

در حقیقت باید گفت که ترکیب ابراهیم امینی و محمد حسین مهدویان نیاز امروز سینما هستند و تنها تکراری که تکراری نمیشود تکرار تیم مهدویان در سینماست.

جشنواره ی سی و شش ام به پایان می رسد. موسی، امیر علی، نوشین و تمامی ادم های داستان در دلِ قصه که نه، بلکه در بطن جامعه روز ها را شب و شب ها را روز میکنند و زنده هستند این تفاوت سینمای اجتماعی با دیگرِ سینماهاست.

امید است که سهم سینما از “موسی” بیش از یک فیلم در سال باشد.

لاتاری را در سینما ببینید…

نویسنده : زینب حسینپور

نظرات

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط پایگاه خبری تحلیلی 8دی در وبسایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد، منتشر نخواهد شد.
در حاشیه