به گزارش خبرنگار هشت دی، در دهه ۱۳۵۰ تعدادی از فارق التحصیلان ایرانی در رشته های مربوط به انرژی هسته ای در استخدام این سازمان در آمده و عده ای دانشجو به خارج از ایران فرستاده شدند.

پیش از انقلاب ایران موفق شد یک ساختار زیر بنایی از این سازمان را ایجاد بکند اما فرصتی برای این که طرحی را به طور کامل راه اندازی نماید نشد.

نکته جالب اینکه پروژه بوشهر و ساخت اولین راکتور هسته ای ایران به آلمان سپرده شد و فرانسه پروژه دارخوین را به عهده گرفت.

آمریکا نیز از تشویق کنندگان عمده ایران برای سرمایه گذاری در برنامه انرژی هسته ای بود و اعتقاد داشت که ایران تا سال ۲۰۰۰ باید حدود ۲۲۰۰۰ مگاوات انرژی هسته ای تولید کند.

اما در ادامه کشورهای دارای فناوری هسته ای شفاها به هم دیگر قول دادند که هیچ نوع کمکی هسته ای به کشوری که تا آن زمان فاقد چنین فن آوری نبودند نکنند، در نتیجه برای کشورهایی نظیر ایران و اصولا کشورهای جهان سوم که به فن آوری هسته ای دست نیافته بودند استفاده از امکانات ماده چهار و دست یابی به فن آوری بسیار مشکل و غیر ممکن شد.

از همان سال ها هم کشورهای غربی برای تحصیل دانشجویان کشورهای جهان سوم در رشته های مربوط به دانش هسته ای در دانشگاه های اروپا و آمریکا محدودیت هایی مقرر داشتند.

کنترل شدید کشورهای غربی ادامه یافت و کشورهای جهان سوم هم یا با همکاری پاره ای از کشورهای دیگر دنیا یا با استفاده از بازار سیاه به پیشبرد فن آوری لازم سعی می نمودند.

اما در تاریخ ۲۰ بهمن ۱۳۸۱ (۹ فوریهٔ سال ۲۰۰۳ میلادی) محمد خاتمی، رئیس جمهور وقت ایران، خبر از تهیهٔ سوخت هسته‌ای توسط متخصصین ایرانی برای نیروگاه‌های هسته‌ای ایران داد و در فروردین ۱۳۸۵ (آوریل سال ۲۰۰۶) محمود احمدی‌نژاد رئیس‌جمهور وقت ایران، اعلام کرد که ایران موفق به غنی‌سازی اورانیوم به میزان ۳٫۵ درصد شده‌است. در تاریخ ۲۶ بهمن ۱۳۹۰ (۱۵ فوریه ۲۰۱۲) ایران از ساخت میله سوخت هسته‌ای ۲۰ درصد غنی شده و بارگذاری آن در رآکتور تحقیقاتی ۵ مگا واتی تهران محقق شد.

غربی ها که قافیه را از دست داده بودند سعی کردند با بهم زدن زمین بازی ایران را متهم به ساخت سلاح هسته ای کرده تا بتوانند جلوی پیشرفت علمی ایران را بگیرند زیرا انرژی هسته ای بزرگترین و استراتژی ترین انرژی قرن بیست و یکم است و به عنوان مادر بسیاری از علوم دیگر همچون نانوتکنولوژی، انرژی هیدروژنی و بسیاری از علوم جدید بوده و سهم به سزایی در امنیت پایدار هر کشور در طول ۳۰سال آینده بازی خواهد کرد.

ایران دارای انرژی هسته ای و فارغ از نیاز به نفت برای غربی ها بسیار خطرناک می شد و می توانست نفت را فقط در توسعه کشور به کار گرفته و تمام مشکلات کشور را از این طریق حل کند.

ایران دارای انرژی هسته ای و فناوری ذرات اتمی می توانست در خودروسازی، لوزام خانگی، لوازم الکترونیک و ساخت گوشی های هوشمند به قله برسد.

غربی ها این نکته را فهمیده و به شدت جلوی آن ایستادند و  با انتشار اخبار کذبِ پیاپی از فعالیت های هسته‌ای در ایران و پس از دامنه‌دار شدن اختلافات میان ایران و نهادهای بین‌المللی نظیر شورای امنیت سازمان ملل متحد، چندین قطعنامه علیه برنامه هسته‌ای ایران و غنی سازی را صادر کردند.

**توقف نسبی پرونده هسته‌ای ایران

تحریم‌های وسیعی علیه ایران از طرف سازمان ملل، آمریکا، اتحادیه اروپا و سایر کشورهای جهان علیه ایران اجرا کرده  و همچنین دانشمندان هسته‌ای ایران آقایان: مصطفی احمدی روشن، دکترمسعود علی‌محمدی، دکتر مجید شهریاری، مهندس داریوش رضایی‌نژاد و رضا قشقایی را وحشیانه  ترور کردند.

حتی بر اساس برخی منابع ویروس خطرناک استاکس نت را برای منفجر کردن تاسیسات هسته ای به سیستم های رایانه ای گسیل کرده ولی با همت جوانان ایرانی و کمک خدای تعالی به شکست رسیدند.

نهایتاً در سالهای آغازین ریاست جمهوری حسن روحانی، با انعقاد معاهدهٔ برجام میان ایران و گروه پنج بعلاوه یک، پرونده سیزده سالهٔ هسته‌ای ایران در شورای امنیت بسته شده و برنامهٔ هسته‌ای ایران با بتن ریزی در قلب نیروگاه بطور نسبی متوقف شد!

هشت دی در گزارش بعدی ابعاد کاملتری از این دستاورد علمی بیان خواهد کرد.