به گزارش هشت دی،بدون  تردید یکی از دغدغه‌های اساسی و مهم همه دولت‌ها مقوله اشتغال و کاستن آمار بیکاران است. این مقوله ‏تنها ‏مربوط به کشور ما نیست و دولتمردان اکثر کشورهای دنیا در خصوص اشتغال و ایجاد مشاغل جدید به اجرای طرح‌ها و ‏برنامه‌های کوتاه‌مدت، میان‌مدت و حتی درازمدت می‌پردازند. بیکاری زمینه اصلی بسیاری از بزهکاری‌های موجود ‏در ‏جامعه است و توجه به مقوله اشتغال باید در زمره اصلی‌ترین اقدامات دولت‌ها باشد. ‏

*شغل یا پیشه چیست؟

شُغل‎ ‎یا‎ ‎پیشه‎ ‎فعالیتی منظم است که در ازای دریافت‎ ‎دستمزد‎ ‎انجام می‌شود. یک فَرد عموماً یک شغل ‏را ‏با‎ ‎کارمندی،‎ ‎داوطلبی، یا شروع کسب‌وکار‎ ‎آغاز می‌کند. مدت‌زمان یک شغل می‌تواند از یک ساعت (در مورد ‏کارهای ‏خاص) تا تمام طول عمر (مثلاً در مورد برخی‎ ‎قاضی‌ها) به درازا بکشد. اگر فردی برای نوع مشخصی از شغل ‏تربیت‌شده ‌باشد، بدان‎ ‎حرفه‎ ‎یا‎ ‎پیشه‎ ‎می‌گویند. مجموعه‌ شغل‌های یک فرد در طول زندگی یا سال‌های اشتغال در یک ‏شغل ‏ثابت،‎ ‎سوابق شغلیِ‎ ‎آن فرد را تشکیل می‌دهد‎.‎‏ معمولاً درازای انجام کار به افراد شاغل دستمزد پرداخت می‌شود ‏که این ‏دستمزد ممکن است ساعتی، روزانه، هفتگی و ماهانه باشد. ‏

*حذف برخی مشاغل و پدید آمدن مشاغل جدید

با توسعه فنّاوری و دانش و ابداع وسایل جدید، برخی مشاغل از گردونه حذف می‌شوند و جای خود را به مشاغل ‏جدید ‏می‌دهند. کارشناسان بر این باورند تا سال ۲۰۲۰ بسیاری از مشاغل نظیر پستچی، کارمندان بانک‌ها، کارمندان برخی ‏ادارات ‏دیگر وجود خارجی نخواهند داشت. البته با حذف برخی مشاغل، مشاغل جدیدی به گردونه اقتصادی اضافه می‌شوند که ‏مشاغل مرتبط با فضای کسب‌وکار مجازی ازجمله این مشاغل هستند. ‏

*حرفه خبرنگاری

خبرنگار کیست؟ خبرنگار فردی است که آموزش‌های لازم را در رشته خبرنگاری فراگرفته و با داشتن اسناد و مدرک‌های ‏معتبر حرفه خبرنگاری پا به عرصه فعالیت‌های خبرنگاری در سایه شرایط خاص می‌گذارد. در تعریف دیگری از خبرنگار ‏چنین آمده است « خبرنگار فردی است که به خاطر آگاه ساختن مردم از رویدادها و موضوع‌های مختلف که به سرنوشت ‏جان و کشورشان ارتباط می‌گیرد، با قبول خطرهای جانی، خانه و کاشانه خود را ترک گفته و جهت جمع‌آوری خبرها و ‏اطلاعات در ناامن‌ترین نقاط کشور خویش منطقه و حتی در گوشه و کنار جهان رفته و اطلاعات را به خور صنف ‏مخاطبان می‌دهد.» ‏

با توجه به تعاریف بالا و حساسیت حرفه خبرنگاری انتظار است این حرفه در زمره حرفه‌های معتبر و دارای حقوق و مزایای ‏مکفی باشد؛ اما در عمل این‌چنین نیست و در کشور ماکسی به حرفه خبرنگاری به‌عنوان یک شغل دارای درآمد ثابت ‏نگاه نمی‌کند. ‏

باوجود کمبود شغل در جامعه و نیاز به ایجاد مشاغل جدید، متأسفانه توجه تلاش جدی در جهت حفظ و احیای برخی ‏مشاغل موجود نیز ‏صورت نمی‌گیرد که عدم مرتفع ساخت این معضل باعث کاهش راندمان کاری و از سوی دیگر دست ‏یازیدن به مشاغل ‏سایه و شغل دوم و سوم می‌شود و این سیکل معیوب همچنان ادامه پیدا می‌کند. این سیکل معیوب در ‏حرفه خبرنگاری به‌شدت در حال گسترش و توسعه است.  درصورتی‌که حرفه خبرنگاری یکی از حرفه‌های پرارزش است ‏که با توجه به اهمیت مقوله خبر و خبررسانی، جایگاه رسمی این حرفه هیچ‌گاه متزلزل نخواهد شد و حرفه خبرنگاری تحت ‏هیچ شرایط با خطر نابودی مواجه نخواهد شد؛ اما ‏متأسفانه نگاه متولیان امر به حرفه خبرنگار خیلی سطحی و ابتدایی است ‏و همین نگاه باعث شده تا این حرفه در کشور ما ‏به‌عنوان یک شغل تزئینی، فانتزی و شغل دوم در نظر گرفته شود. ‏

در این راستا بیشترین آسیب متوجه خبرنگاران و روزنامه‌نگاران و خانواده‌های آنان است که به‌هیچ‌عنوان درآمد و ‏دستمزدشان با وظایف ‏محوله همخوانی ندارد. شغلی که به لحاظ امنیتی در رده حساس‌ترین و امنیتی‌ترین مشاغل قرار ‏دارد و فرد باید ‏پاسخگوی جزئی‌ترین کلمات یا حتی علائم نگارشی به‌کاررفته در مقاله یا خبر باشد، به‌هیچ‌عنوان دارای ‏امنیت شغلی ‏نیست تا جایی که نمی‌توان ازنظر درآمدی به کلمه شغل یا حرفه را بر روی آن نهاد. ‏

*درآمد خبرنگاران در کشور

درحالی‌که درآمد ماهانه یک خبرنگار در کشورهای غربی بین ۳۰ تا ۶۰ هزار دلار در سال است در ایران درآمد ‏متوسط ‏درآمد خبرنگاران در سال بین ۱۰ تا ۱۳ میلیون تومان است! البته این مبلغ هم مربوط به شهرهای بزرگ است و ‏در ‏شهرهای کوچک کسب همین درآمد ناچیز هم تقریباً به یک شوخی شبیه است. ‏
درواقع خبرنگاری در کشور ما بیشتر به یک شغل فانتزی و دهان‌پرکن شبیه است و بیشتر افرادی که در این حرفه ‏مشغول ‏به کار هستند (به‌جز افرادی که در نشریات بزرگ و رسانه‌های دولتی استخدام هستند) به این حرفه به‌عنوان ‏شغل دوم ‏نگاه می‌کنند و در شهرستان‌ها نیز خبرنگاران بیشتر به‌صورت دلی و از روی عشق و علاقه پیگیر این مقوله ‏هستند. ‏

درصورتی‌که اگر نوع نگاه مسئولان جامعه به مقولاتی نظیر آموزش و فرهنگ تغییر پیدا کند بیشترین حقوق و مزایا باید ‏به ‏خبرنگاران و فرهنگیان تعلق گیرد. چراکه اگر پرورش افکار افراد یک جامعه  به روش صحیح صورت پذیرد، بسیاری ‏از ‏ناهنجاری‌ها و معضلات جامعه مرتفع خواهد شد. ‏

*ضرورت توجه ویژه به حرفه خبرنگاری

درحالی‌که بر اساس آمار برای ایجاد هر شغل ۳۰۰ میلیون تومان بودجه نیاز است، بی‌توجهی به حرفه خبرنگاری با ‏هیچ ‏منطق اقتصادی و غیراقتصادی قابل توجیه نیست. حرفه‌ای که می‌تواند بسیاری از دانش‌آموختگان در رشته‌های ‏علوم ‏انسانی را جذب کند، در عصر کنونی جایگاه و ساختار مشخصی ندارد و بی‌توجهی به این حرفه علاوه بر تبعات ‏رسانه‌ای ‏و ورود افراد غیر به این جایگاه باعث بین ظرفیت عظیم اشتغال‌زایی می‌شود. ‏

توجه به مقوله رسانه، حمایت دولت از رسانه‌های مکتوب و مجازی، الزام ادارات و مدارس به آبونمان نشریات استانی ‏و ‏کشوری، تلاش در جهت قرار دادن روزنامه در سبد خانوار و … می‌تواند در حفظ و احیای این شغل به‌عنوان یک ‏شغل ‏جدی و قابل‌اعتنا ازلحاظ اقتصادی مؤثر باشد. در ضمن ازآنجاکه زیرساخت‌های این حرفه فراهم هستند و ‏افراد ‏بسیاری به این حرفه گرایش دارند، با کمترین هزینه می‌توان بیشترین استفاده را برد و در آمارهای اشتغال تحول ‏اساسی ‏ایجاد کرد. ‏

به‌هرروی امید است مسئولین با تغییر نگاه به مقوله خبرنگاری گام‌های مؤثری در ایجاد اشتغال پایدار بردارند و علاوه ‏بر ‏تحول در نظام رسانه‌ای کشور، فرهنگ عمومی و سواد رسانه‌ای افراد جامعه، زمینه را برای تحول اقتصادی ماندگار در ‏این حوزه هموار سازند.‏

منبع: خبرگزاری فارس