به گزارش ۸دی متن زیر یادداشتی است به قلم سید حسین رضویان در مورد اعتراضات اخیر خیابانی در کشور که حاوی نکاتی خواندنی است.

راه تو را میخواند
دیشب به عنوان یک ناظر به خیابان رفتم و در ضلع سوم ماجرایی ایستادم که به اعتراضهای مردمی روزهای اخیر مشهور شده.
با یک محاسبه سرانگشتی به راحتی جوان بودن معترضین مشهود و حتی گاه سردرگمی در مطالبه خواسته ها نیز به چشم می آمد.
در این بین حضور پراکنده و گاه سامان داده شده چریک های اغتشاشگر هم در میان حاضرین و سمت دهی مفاهیم به نافرمانی های مدنی از نکاتی بود که مسلما از چشم تیزبین تحلیلگران دور نمانده است.

با نگاه به اصل و فرع ماجرا و به عنوان یک فعال رسانه پرسشی را مطرح میکنم؛ آیا میتوان همه معترضین را معاند و اغتشاش گر نامید؟ نگارنده پاسخ را خیر می داند.

همه می دانیم کشور دچار نابسامانی اقتصادی و شکاف طبقاتی بوده و اخبار منعکس کننده از نابرابری ها و تبعیض ها که مستور در اشرافی گری،رانت خواری،حقوقهای نجومی و… است هم هر لحظه بر عمق این زخم می افزاید.

پس لاجرم لازم است حق را به مردمی داد که به مطالبه سهم خود از سالها صبوری و بردباری حالا دهان به اعتراض گشوده اند.

اما آیا باید خواسته های ملی را در کف خیابان جستجو کرد؟به جان هم افتادن ملت چه نفعی برای مملکت دارد که از حصول منافع آن در رفتارهای دموکراتیک عاجزیم؟

اساسا ایا می بایست پس از مشق چهل سال جمهوریت حقوق شهروندان را در نزاع های محلی ابتیاع کنیم؟

به نظر می رسد ملت این را میخواهند که کسی بیاید و بگوید تکلیف این فساد فزاینده چه خواهد شد؟

باز پسگیری مطالبات بانکی از یک مشت والازاده گردن کلفت به کجا خواهد انجامید؟

دقیقا کی و کجا جوانان مردم سر کار خواهند رفت و مشکل اشتغال حل خواهد شد؟

حقوق شهروندی چه وقت از قالب کاغذها و موج سخنرانی ها بیرون زده و در بطن جامعه عینیت خواهد یافت؟

تقصیر را به گردن کسی نمی اندازم نه این قوه نه آن قوه و نه دیگرینشان را، اما گویا ممارست این طریق ادای وظیفه هر سه قوه را میطلبد.

این متن سرگشاده بوده و خطابش به هیچ مسئولی نیست و در عوض با همه مسئولین هم هست

فصل الخطاب کنم این قصه را به قول دوستانمان در ایران خودرو،راه تو را می خواند…

سیدحسین رضویان