به گزارش سرویس وبلاگستان ۸دی، شهر من لاهیجان در بروزرسانی خود نوشت:

طبیعت وصف ناپذیر گیلان که هوای روح نوازش برای فراموش کردن بی مهری های روا داشته انسان های غرق در روزمرگی می جنگد و زمین اش برای هر قدم، فرشی سبز گسترانیده و همچنان برای زنده ماندن می کوشد؛ با جنگل هایی انبوه و بی بدیل که از آلودگی درد دل ها دارد و دریای بی کران اش که با هرموج سهمگین تر از پیش زباله این سهم بی خردی بشر را بر ساحل می کوبد و با خود پس و پیش می برد.

چه پیشوازی از بهار و نو شدن که جنگل در سوگ درختان بسیاری است که خواب زمستانی شان ابدی و سرسبزی های شان رنگ باخته و دریا و رودخانه هایی که دیگر توانی برای زلال بودن ندارند و هوایی که بوی نامطبوع این طرف و آن طرف می برد…

اینها همه رد پای من و تو بر جان طبیعت است که کاش هیچگاه بر آن نمی گذشت تا طبیعت ، بکر و دست نخورده باقی می ماند با جاندارانی که طبیعت را ارج می نهند و بی هیچ تهدید با جان و دل در عمق آن مأوا می گزینند؛ بر شاخه های آن شادمانه نغمه زندگی سر می دهند و در پاکی دریایش بالا و پایین می پرند… صد افسوس که جاندارانی بسیار و این چنین قدردان در بی خردی هایمان جان دادند و طبیعت بی جان را برای فنای بیشتر به ما سپردند.

حال؛ ما مانده ایم و طبیعتی که هزار رنگی به بی رنگی زباله هایی می بازد که به دور از رسم قدردانی به پاس آن همه مهربانی به طبیعت نثار می شود و از این همه ظلم بی خبریم و یا وانمود به بی خبری می کنیم که در هر صورت، مسوول خود ما هستیم و جای افسوس فراوان دارد…

جای افسوس دارد که هر زمان که به طبیعت نیاز داریم، به دامانش پناه می بریم و نابودی را به پاس انرژی های فزون دریافت شده از آن نثارش می کنیم… به گمان از آلودگی آشکار زباله ها رهایی می یابیم و به واقع بی صدا و پنهان به آب، هوا و غذایمان دعوتشان می کنیم… بی خبر از اینکه طبیعت زیباست و جز پاکی در خود راه نمی دهد، جایی برای آلودگی های غیر طبیعی و تجدید ناپذیر ندارد و نا آگاه از اینکه بشر با طبیعت عجین است و هرآنچه به آن روا داریم، به خود باز می گردد.

وای برما… که بر نابودی طبیعت و به واقع نابودی خودمان چشم بسته ایم و به آینده ای دل بسته ایم که بی خردی امروزمان جز بیماری و نابودی چیزی از آن برجا نخواهد گذاشت.

حال در آستانه نو شدن، طبیعت هزار رنگ گیلان دگر بار فرش میزبانی از میهمانان نوروزی می گستراند تا گردشگران در این خطه سرسبز، سرزمین کوه، دریا و جنگل، پلانی دیگر از لحظه های گذران زندگی ثبت کنند.

طبیعت گیلان به رسم میهمان نوازی آماده می شود، برنامه ریزی ها برای آماده سازی شهرها و روستاها شدت می گیرد و نیروهای فراوان برای پاکسازی معابر و طبیعت بسیج می شوند اما با این همه نجات طبیعت نیازمند نو شدن اندیشه و باورهاست تا هر ورود به طبیعت دیگر معنایی از آلودگی و مرگ آن نباشد.

تلاش برای ایجاد و یا تغییر الگوهای فرهنگی می تواند تلنگری باشد تا انسان های خفته در خواب غفلت، از روا داشتن بی مهری به طبیعت پرهیز کرده و برای نجات از دامی که با نابودی طبیعت برای خود پهن می کنند با جدیت بکوشند.