به گزارش هشت دی، ۲۹ مهر ماه ۱۳۰۱ شمسی، تبعیدشدگان رشت به تهران رسیدند. سید عبد الوهاب، مجتهد شهر رشت به همراه احمد علی خان و نواب الملک که توسط نیر السلطان حاکم گیلان تبعید شده بودند امروز وارد تهران شدند.(۱)

۲۹ مهر ماه ۱۳۰۱ شمسی، کارگزاری مهام خارجه آستارا از بی حساب و کتابی در معارف آستارا خبر داد. به گزارش کارگزاری مهام خارجه آستارا، نبیل الدوله، هیأتی به نام معارف در این شهر تشکیل شده و از ورود و خروج کالاها تا روادید و وسایل نقلیه، اعانه برای گرداندن مدرسه می گیرد. «و چون از طرف اداره معارف هم نماینده در آستارا نیست، حساب وجوه مأخوذی را به کسی نمی دهند.» کارگزاری با ذکر نمونه ای از حیف و میل این پولها که توسط شخصی به کسب و کار زده شده بود تا از عواید آن صرف معارف شود، اما چنین نتیجه ای حاصل نشده بود، نوشت که «در این موقع که معلمین تهران برای وصول حقوق خود در نهایت عسرت می باشند در دخل و خرج معارف آستارا توجه مخصوصی مبذول شود که شاید کمکی هم به معارف تهران بشود.»(۲)

۲۹ مهر ماه ۱۳۰۴ شمسی، فرمانده تیپ شمال گزارشی از وضعیت سیاسی رشت و اقدامات ضد قاجار در این شهر نوشت. سرتیپ فضلالله زاهدی، فرمانده تیپ شمال، گزارشی دریافت کرد که در آن آمده بود «در وضعیات سیاسی تغییری حاصل نشده، رشت در سکوت صرف» بسر می‌برد. در این گزارش آمده است که کمیسیون مختلط رشت [که با تقلید از کمیسیون مختلف نهضت ملی آذربایجان تأسیس شده] دو عضو بیشتر ندارد: حاج سید محمود و چایچی؛ و چون آزادی‌خواهان [طرفداران قشون و رضاخان] با ایشان همکاری نمی‌کنند نتیجه مهمی به دست نداده است. این گزارش می‌گوید که اقداماتی برای همکاری کمیسیون یاد شده و آزادی‌خواهان به عمل آمده است. «قسمت عمده مردم منتظر تمایل قشونی هستند که ممکن است این قضیه را هم آزادیخواهان تحت پرده‌هایی رفع نمایند.» [یعنی براندازی قاجار به حساب قشون گذاشته نشود.] در انتهای این گزارش آمده است که حاکم گیلان «مدیران جراید را به منزل شخصی خود برای جلسه سری دعوت نموده، گویا همان موضوع جمهوریت [= اقدامات ضدقاجار] را مطرح خواهد نمود.(۳)

۲۹ مهر ماه ۱۳۳۰ شمسی، انتشار روزنامه وزین «پرچم اسلام» در رشت آغاز شد. این روزنامه به مدیریت «حجت الاسلام و المسلمین سید محمدعلی صدرایی اشکوری» منتشر می شد. این روزنامه جهت ترویج اسلام و مذهب جعفری و مقابله با بی دینی و ابطال عقاید ضددینی ایجاد شده بود. مدیر این روزنامه از واعظین فاضل و خوش بیان گیلان بود(۴).