به گزارش ۸دی به نقل از «لاهیجان»، روزی نیست که در رسانه‌ها و از تریبون‌های مختلف در مورد وضعیت نابسامان محیط زیست و زباله‌هایی که ما انسان‌های بی‌ملاحظه تولید می‌کنیم و با تلاش‌های هرچه بیشتر خود در تخریب محیط زیست می‌کوشیم، هشدار ندهند.

روزی نیست که در مورد آثار ویرانگر پلاستیک‌هایی که همه روزه روانه جوی‌های آب کرده و به رودخانه‌ها و دریاچه‌ها سرازیر می‌کنیم و به همراه خود انواع آلودگی‌های زیست محیطی را ایجاد می‌کند، حرف و سخنی نگفته باشند. ولی معلوم نیست چرا ما انسان‌ها گوشمان بدهکار این حرف‌ها نیست و به راحتی یک گوشمان در است و آن دیگری دروازه.‌ چرا هنوز باور نکرده‌ایم که طبیعت به ما نیاز ندارد این ما انسان‌ها هستیم که به طبیعت نیاز داریم، ما هستیم که برای زنده ماندن ریه‌ها و شش‌هایمان را باید با هوای پاک و زمین پاک صیقل دهیم و از اکسیژن پر و خالی بکنیم تا بتوانیم در این اندک زمانی که بر روی این کره خاکی زندگی می‌کنیم، دوام بیاوریم.

به همان نسبتی که دوستداران محیط زیست و فعالان و دوستداران طبیعت در مورد حفظ و تخریب محیط زیست و طبیعت شهرها و روستاهای‌مان هشدار می‌دهند، برخی از شهروندان نیز به همان نسبت خود را به بی‌خیالی زده‌اند و متاسفانه برخی افراد می‌گویند شهرداری برای چه این همه مالیات می‌گیرد در قبال آن شهرها و طبیعت را تمیز کند. معلوم نیست این چه طرز تفکری است که برخی از شهروندان دارند. مثال ساده‌تر اینکه، در همین ایام محرم و صفر که بحث توزیع و پخش نذری حضرت ابا عبدالله‌الحسین(ع) به اوج خود می‌رسد، شاهد هستیم که ظروف یکبار مصرف پلاستیکی در سطح شهر غوغا می‌کند. هرکسی یک لیوان شیر، چای و شربت نوش جان می‌کند، لیوان آن را به خیابان و کوچه پرتاب می‌کند و ظرف غذای نذری را بعد از خوردن در همان مکان رها می‌کنند.

در این ایام مصرف ظروف یکبار مصرف پلاستیکی شامل لیوان،کاسه ،بشقاب و حتی قاشق و چنگال پلاستیکی به اوج خود می‌رسد و حجم انبوهی از زباله‌های پلاستیکی تولید می‌شود که در خیابان‌ها و مقابل چشم همگان رژه می‌روند. با وجودی که ریختن غذای داغ و گرم در مواد پلاستیکی یکبار مصرف بسیار مضر بوده و عواقب خطرناکی نیز دارد ولی خیلی از شهروندان بدون توجه به این هشدارها همچنان در استفاده از این نوع ظروف پلاستیکی یکبار مصرف بر همدیگر پیشی می‌گیرند.

در حالی که پیش از این غذای نذری در ظرف‌ها و بشقاب‌های چینی و دیس‌های بزرگ توزیع می‌شد و کسی به ظروف یکبار مصرف پلاستیکی توجهی نمی‌کرد و حتی شستن ظروف غذای نذری دستگاه امام حسین (ع) ارج و قرب خاصی داشت و حتی افراد نذر می‌کردند که اگر حاجت روا شدند سال بعد ظروف غذای نذری را بشویند. اعمال و حرکات زیبایی که به مرور زمان گرد و غبار فراموشی بر روی آن می‌نشیند و البته سبک زندگی غربی و تجمل‌گرایی نیز بر سبک زندگی ایرانی و اسلامی و باورهای اعتقادی‌مان سایه انداخته است و روز به روز بر این نوع سبک زندگی و چشم و هم‌چشمی‌های رسوخ کرده در لایه‌های‌ زیرین زندگی فخرفروشی می‌کنیم. انگار بسیاری از خانواده‌ها استفاده از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی را که آثار زیانبار آن برکسی پوشیده نیست نوعی با کلاسی به حساب می‌آورند.

در حالی که استفاده از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی پشت پا زدن به سلامتی انسان است. بهتراست وقتی لیوان آب، شربت و چای نذری امام حسین (ع) را خوردیم و خواستیم لیوان را به کف خیابان پرتاب کنیم به اندازه یک صدم ثانیه با خود بیاندیشیم آیا ما از محبان امام حسین(ع) بوده ولی آن مامور شهرداری که زباله‌ها شهر را جمع می‌کند، از گروه یزیدیان است.‌

به اندازه کسری از ثانیه بیاندیشیم چه کسی به ما اجازه می‌دهد که ظروف یکبار مصرف را در خیابان‌ها رها کنیم و بگوییم ماموران شهرداری وظیفه دارند شهر را جارو کنند و ما هیچ مسوولیتی نداریم. با خود بیاندیشیم برای برداشتن هر کدام از لیوان‌های یکبار مصرفی که به زمین ریخته و به کف کوچه و خیابان پرت می‌کنیم قامت چند نفر خم می‌شود تا شهر به حالت اولیه خود بازگردد. ماموران شهرداری از کرات و سرزمین‌های دیگر به شهر ما نیامده‌اند، آنها آدم فضایی نیستند، ماشین‌های الکترونیکی هم نیستند، ماموران زحمتکش شهرداری ربات و به قول بچه‌های امروزی لگوهای آهنی هم نیستند که کار یک ساله را باید در این چند روزه انجام دهند. آنها پدران و برادران خود ما هستند که به دنبال کسب روزی حلال از صبح علی‌الطلوع در نظافت و پاکیزگی شهر می‌کوشند. چه بهتر است که عزاداری‌های‌مان با شعور حسینی همراه باشد. شور حسینی بدون شعور انسان را به لبه پرتگاه می‌کشاند.

بسا افرادی که حادثه عظیم عاشورا را رقم زدند همان افرادی بودند که صحابه حضرت پیامبر(ص) و حضرت علی (ع) بودند، افرادی که در غزوه‌های پیامبر با دشمنان اسلام جنگیده بودند و آثار نماز شب بر پیشانی آنها مسجل بود ولی این کارها با شعور و شناخت همراه نبود، سرنوشت خود را به گونه‌ای دیگر رقم زدند و حالا ما این‌گونه باید شعور امام حسین (ع) را در حرکات و اعمال و رفتار خود نشان دهیم تا آن مامور شهرداری که نظافت و پاکیزگی شهر را انجام می‌دهد، هربار که خم می‌شود تا زباله‌های تولیدی عزاداران حسینی را جمع کند زیر لب و در دل خود آه و نفرین‌های برآمده از اعماق دلش را نثار عزاداران نکند که جز سختی و دردسر چیزی عاید او نمی‌کنند. بعضی وقت‌ها با وجودی که در محل توزیع غذای نذری سطل‌های بزرگ زباله قرار داده شده است ولی انگار برخی از شهروندان عقده انداختن زباله‌های یکبار مصرف پلاستیکی بر زمین را دارند،حالا جدای از تولید زباله در سایر ایام سال ولی وقتی در ایام محرم و صفر و به خصوص دهه اول محرم شاهد چنین رفتارهای نامناسبی از سوی عزاداران حسینی هستیم، این موضوع بسیار ناراحت کننده است.

بهتر است هرچند وقت یکبار خودمان را به جای ماموران شهرداری بگذاریم و حال آنها را درک کنیم که با همه گرفتاری‌ها و حجم انبوه کارهایشان مجبورند در این ایام خیلی بیشتر از توان و انرژی خود کار کنند و مطمئنا آنها نیز دل خوشی از این نوع رفتار همشهریان ندارند. برای کمک به قشر زحمت کش شهرمان نیز که شده بیایید در رفتار خود تجدید نظرکنیم.برای کاهش تولید زباله، از ظروف یکبار مصرف پلاستیکی استفاده نکنیم تا حجم ظروف پلاستیکی روانه شده به محیط زیست کمتر شود. هرقدر حجم استفاده از ظروف پلاستیکی کمتر شود در واقع به حیات و زیست خودمان کمک کرده‌ایم.در طراوت و شادابی شهرمان کوشیده‌ایم و از همه مهم‌تر این که قدر سلامتی خود را دانسته و برای زندگی بهتر خود تلاش کرده‌ایم.