به گزارش سرویس وبلاگستان ۸دی، شهر من لاهیجان در بروزرسانی خود نوشت:

داستان اصولگرایی کشور از حدودای مجلس هفتمی آغاز شد که قرار بود راهی مخالف مجلس ششم و اتفاقات و حاشیه های ان را داشته باشد.

مجلس هفتم سرآغاز اصولگرایی بود که بعد از آن مجلس هشتم و نهم و اکثریت شورای دوم و سوم را هم در اختیار گرفته بود و ۸ سال هم در ظاهر دولت در اختیارش بود البته در عمل چیز متفاوتی را دیدیم.

در مقابل این جریان، جریان اصلاح طلبی در کشور بوجود آمده بود که هرچند تعریفش از اصلاحات در سطوح مختلف جریان متفاوت بود اما ویژگی مثبتی که در مقابل اصولگرایان داشت وحدتی بود که هرچند در ظاهر ولی محکم بود.

اوج این وحدت اصلاح طلبانه در انتخابات اخیر بود که به چهره ای که حتی سابقه اصلاح طلبانه هم نداشته پناه برده و از طریق او توانستند دولت را بعد از ۸ سال در اختیار بگیرند، البته اصولگرایان هم دوبار توانستند نتیجه وحدت خود را جشن بگیرند، یکبار در انتخابات ریاست جمهوری دهم تجربه کردند و همه جریانات توانستند یک نفر را که هرچند تفاوت فکری زیادی با آنها داشت را برگزینند که البته همان روزها هم اگر اشتباهات تاثیرگزاری را مرتکب نمی شدند نتیجه بهتری میگرفتند، یک بار هم در انتخاب شهردار تهران همه شاهد بودیم که همه جریانات اصولگرا با حمایت از یک گزینه توانستند او را به شهرداری برسانند.

اما با توجه به همه این تجربیات اصولگرایانی خط مشی مشخصی داشتند و اصولشان به اصطلاح اعتقادی بود در بسیاری موارد به نقطه اشتراکی برسند و به نوعی دوگانگی دچار هستند که در جامعه کاملا قابل مشاهده است.

عدم وحدت و نداشتن لیدر در این جریان به راحتی مشاهده می شود.

این مشکل در تمامی رده های اصولگرایی وجود دارد و به چشم می آید چه در سطح کلان و چه در سطح کوچکی مثل شهر خودمان…

سالهاست که اصولگرایی در لاهیجان نتوانسته حتی یکبار هم شده حول یک محور قرار بگیرد و هربار در همه اتفاقات ضرر کرده، در دورانی که حتی دولت هم به اصطلاح اصولگرا بود شهر از مدیران این جریان خالی بود. در انتخابات ها که کاملا این وحدت میتواند به چشم دیده شود هم هرگز نتوانستیم وحدتی در بین این جریان بوجود بیاوریم.

هنوز بعد از ۱۰ سال ، این جریان کسی را به عنوان رهبر و ارشد خود البته در سطح کشور و حتی در شهر هم ندارد.

در این روزها با توجه به فاصله بیش از یک سال تا انتخابات مجلس، که کم کم از سوی جناح مقابل خبرهایی حاکی از انتخاب گزینه ای واحد به گوش میرسد، از اصولگرایان هر روز نامی جدید به گوش میرسد که عموما هم طرف مقابل را به رسمیت نمی شناسد و همین عدم وحدت سرانجام باعث شکستی تکراری برای این جریان میشود.
شکست هایی که هنوز هم نتوانسته مقدمه پیروزی شود، دلیلش هم مشخص است، عدم وحدت.

در این روزها باید بزرگان شهر دور هم بنشینند و ابتدا یک نفر را به عنوان بزرگتر و رهبر و لیدر جریان بشناسند و بتوانند همان حلقه مفقوده را دوباره پیدا کنند و انشالله روزهای بهتری در انتظارشان باشد.