“ما قرآن را به زبان عربی نازل کردیم تا در آن “تعقل” و اندیشه کنید.”
سوره یوسف آیه ۲
بر اساس این آیه شریفه، زبان عربی، زبانی است که ظرفیت پذیرش کاملترین کتاب آسمانی را- که کتاب اندیشه و تعقل است- دارد.
درباره ظرفیت زبان عربی و این که به لحاظ جامعیت ارزش‌های زبانی، در بین زبان‌های دنیا در کجا قرار دارد اساتید زبان‌شناسی باید به تشریح موضوع بپردازند. بنده به عنوان یک معلم قرآن پاسخ این شبهه را می‌دهم.

ورود حقیر به این موضوع نیز از باب شیفتگی به فرهنگ عربی و بیگانگی با فرهنگ و زبان فارسی نیست، بلکه از باب رفع یک شبهه از فرهنگ و ادبیات ایران عزیز است، زیرا اگر در فضای مجازی و رسانه‌ای و جمع‌ها با چنین استدلالهایی از فرهنگ و ادبیات و زبان ایران عزیزمان دفاع شود شاید به ما بخندند!

اولا اگر چه تعداد دندان‌ها، ۳۲ تاست ولی ۴ دندان عقل بلافاصله، پس از رویش به دلایل فیزیکی و پزشکی و… کشیده می شود، پس می‌ماند همان ۲۸ دندان!

ثانیا اگر چه تعداد حروف فارسی، اکنون ۳۲ تاست اما ۸ حرف (ح ذ ص ض ط ظ ع غ) اصالتا عربی هستند و پس از اختلاط فرهنگ اسلام با ادبیات ایران، وارد زبان فارسی شده است بر این اساس، در زبان فارسی، هیچ یک از این ۸ حرف در گویش فارسی، نحوه تلفظ مستقلی ندارد بلکه به گونه حرف مشابه فارسی تلفظ می‌شود مثلا “ح” به صورت “ه” ادا می‌شود و یا “ص ، ث ” به صورت “س” و نیز “ذ ، ظ ، ض” را به شکل “ز” و “غ” به “ق” تلفظ می شود، یعنی ۳۲ حرف الفبای فارسی، ۲۴ نحوه ادا دارد. در حالی که هر یک از این ۸ حرف در زبان عربی متفاوت با دیگر حروف تلفظ می‌شوند، و ۲۸ حرف الفبای عربی با ۲۸ تلفظ مستقل ادا می‌شود. با این توضیح، تعداد حروف اصیل فارسی، فقط ۲۴ تاست!
ثالثا، مخرج هر حرفی، یکی از دندان‌ها نیست تا این استدلال درست آید که ۳۲ حرف و ۳۲ دندان! بلکه همه حروف در همه زبان‌های دنیا از ۵ موضع (لبها، فضای دهان، دندان‌ها، زبان و حلق) ادا می‌شود و فقط ۵ حرف با موضع دندان‌ها، مرتبط است!

التماس اندیشه!