امام صادق (ع) در پاسخ به سوال فردی که علت حرام بودن گوشت خوک را از حضرت جویا شده بود، فرمود:
خداوند تبارک و تعالی چیزی را حلال و چیزی را حرام نکرد مگر برای حفظ مصالح خود مردم. نه آنکه بنا بر میل خود نسبت به چیزی آن را حلال کرده و به خاطر بی میلی خود نسبت به امری آن را حرام کند،  زیرا خداوند که خالق بندگانش است و می‌داند چه چیزی سبب قوام جسم و روح بنده می‌شود، لذا آنها را حلال کرده و همچنین می‌داند چه چیزی برای روح و جسم انسان ضرر دارد که آنها را حرام کرده است. به عنوان مثال، گوشت خوک را حرام کرده، زیرا سبب بی‌غیرتی و بی‌تعصبی و فساد اخلاق می‌شود و شراب را حرام کرد، زیرا شراب‌خواری موجب ارتعاش و لرزش بدن می‌شود و مروت و جوانمردی را از شخص زائل می‌کند و شخص مشروب‌خوار را به تمام امور زشت و قبیح از قبیل زنا با محارم و آدم‌کشی و هر فتنه‌ای می‌کشاند. ( تفسیر جامع جلد۲، صفحه۱۵۶).

همچنین امام رضا (ع) در حدیثی فرمود: خداوند خوردن خوک را حرام کرد چون حیوان مهیب و زشت صورت است. خدا آن را برای پند و عبرت گرفتن خلق آفریده و اینکه بترسند از شهوترانی و بی‌بند و باری، زیرا موجب این می‌شود که خدای تعالی صورت زیبای بشری را از ایشان گرفته و به صورت خوک تبدیل کند و اینگونه مسخ شوند. خدا خوک را در بین بشر قرار داد تا دلیلی برای گذشتگانی باشد که به شکل این صورت در آمده بودند. علت دیگر حرام بودن گوشت خوک این است که خوراکش پلیدترین و کثیف‌ترین کثافت‌هاست و مفاسد و زیان‌های بسیاری که در خون آن وجود دارد. ( وسائل‌الشیعه، جلد۱۶، ص ۳۷۸، باب اطعمه)

انتهای پیام/